Swego czasu, Monster Hunter: World było największą, grową niespodzianką, jaką postanowiłem sobie nieco spontanicznie sprawić. Dziś, praktycznie 2 lata później, monotonne polowanie na potwory oraz niekończący się grind bawi mnie równie mocno, co te kilkadziesiąt miesięcy temu. A wszystko za sprawą stosunkowo świeżego jeszcze, masywnego rozszerzenia - Iceborne.

To był całkiem udany miesiąc jeśli chodzi o gry, ale dość średni jeśli chodzi o nowości w usłudze Microsoftu. 

Witam i serdecznie zapraszam do kulturki!

Dzisiejsza wyprawa będzie - względem tej sprzed tygodnia - podróżą nie tyle w czasie, co także miejscu. Trafimy bowiem na Dziki Zachód, gdy to poszukiwacze złota, żądni pojedynku bandyci czy karabin Gatlinga były codziennością. A w tle tego mamy dwie opowieści: jedna dotyczy posądzonego o zbrodnię Meksykanina, a druga pastora z mroczną przeszłością.

Wyczytałem niedawno że, zrozumieć Monster Huntera to prawie tak jak nauczyć się nowego języka… Po ponad 330h (280h w MH4U i 50h w MHgen) jestem w stanie w to uwierzyć…. Gdy rozważałem zakup konsoli N, nie miałem pojęcia o tej serii, jakież więc było moje zdziwienie gdy okazało się że drzemie we mnie łowca …
 

Filmowa trylogia z Indianą Jonesem pochodząca z lat 80-tych to doskonały miks kina przygodowego, akcji oraz humoru. Nic więc dziwnego że jej licencja stała się łakomym kąskiem dla twórców gier video. W ciągu prawie 40 lat ukazało się ponad 20 tytułów zarówno tych bazujących na kinowych odpowiednikach jak i przedstawiających własne historie.
 

Grając w Sekiro zaciekawiła mnie postać O'rin of the Water. Zagłębiając temat znalazłem trochę ciekawych informacji i chciałem się z nimi podzielić.

Kilka miesięcy temu swoją premierę miała czwarta odsłona cyklu Trine. Uważam, że gra jest świetna, oceniając powierzchownie uznałbym ją nawet za najlepszą grę ubiegłego roku (powierzchownie, ponieważ inne tytuły z tamtego roku widziałem jedynie na materiałach wideo), ale mimo wszystko w pewnym stopniu mnie zawiódła. Dlaczego tak było? Żeby to wyjaśnić, chcąc nie chcąc, czuję się zobowiązany omówić najpierw pozostałe części cyklu. 

Granie w chmurze staje się najnowszym trendem w grach komputerowych. Każdy gigant chcę ugryźć kawałek tortu, wtem wkraczają developerzy gier i znów okazuje się że wszystko zależy od nich...

Zapraszam do nowego odc kulturki!

Z terenów Francji z okresu II wojny światowej przechodzimy do współczesności do Arizony, gdzie pewien Koleś musi radzić sobie w związku z denerwującą kobietą i wykonywać różne typowe zadania. A przy okazji pacyfikować natrętnych windykatorów przy pomocy łopaty, rzucać maczetą i pytać się ludzi, czy podpiszą tą głupią petycję. Pora więc na opowiastkę o Postal 2. 

Ok, powiedzmy to sobie na starcie - Doom dalej jest dobry.

   Moim zdaniem w grach wideo najważniejsza jest rozgrywka; z kolei za jej najbardziej istotny element uważam system walki. Z pośród systemów walki wręcz, na dystans i za pomocą magii, najbardziej urzeka mnie pierwsza z tych opcji. Zamierzam omówić dwa wyodrębnione przeze mnie kryteria, którymi dokonuję podziału tych systemów.

Wymiarowość większości gier sprowadza się tylko do tego, co namacalne. Do tego, co można zobaczyć i usłyszeć. Gier, których clou stanowi to, co możemy poczuć lub zinterpretować, jest nad wyraz mało. Dzisiaj o jednej z takich produkcji - będą spoilery.
 

Coś o serii gier, która wśród polskich graczy wywołuje największe emocje :).