Wstęp jest zbyteczny. Spoilery w tekście są ukryte.

Witam i zapraszam na kolejny odcinek kulturki na weekend!

Pokaz The Last of Us 2 z ostatniego State of Play obejrzany? Nawet jeśli nie to postaram się uniknąć spoilerów a przeanalizować samą rozgrywkę. Głównie pod kątem realizmu, bo z jakiegoś powodu strasznie kłuje mnie w tej produkcji jego brak.

Po skończeniu trylogii Halo i jeszcze przed startem nowej, nielubianej przez społeczność historii napisanej przez 343 Industires otrzymaliśmy jeszcze jedną szansę zagrania w pełną grę stworzoną przez Bungie, zespół, który stoi za sukcesem najlepiej sprzedającej się serii gier ekskluzywnych dla Xboxa.

Wiecie za co cenię sobie lata 90-te w gamingu? Za wolność twórczą, kreatywność i eksperymenty czyli coś co dzisiaj niestety rzadko uświadczymy. Jasne, można stwierdzić, że był to dopiero początek, grafika 3D jeszcze raczkowała, deweloperzy nadal uczyli się nowej technologii, więc na dobrą sprawę wszystko co wtedy wychodziło było „nowe” i „innowacyjne”.

Mortal Kombat ewoluuje. Doczekaliśmy się pierwszego w historii serii rozszerzenia fabularnego. Niedługo po moim narzekaniu, że po roku istnienia MK11 na rynku nie dostaliśmy zbyt wiele, okazało się, że jednak coś dostaniemy. Aftermath przewrócił do góry nogami mój poprzedni wpis o najnowszym Mortalu, ale też wcześniejszy na temat MK12. Pytanie, czy to dobrze, czy źle?

Motywem przewodnim dzisiejszej GROmady będzie RPG luźno oparte o uniwersum Władcy Pierścieni, gdzie nibysamotnik próbuje zniweczyć plany wielkiego Władcy CIemności. W produkcji, która jak mało która wskazuje, że wystarczy jedno genialne rozwiązanie, by tytuł został zapamiętany na długo.

O komiksach będzie później :D! Kupiłem, a właściwie dostałem najnowsze rozszerzenie do Mortal Kombat 11. Zapraszam do lektury oraz na bloga http://ultimatemk.blogspot.com/

Czy gry mają swoje epoki, a jeżeli tak, to jak je dzielić i w którym momencie dziejów jesteśmy dziś?

Zapraszam Was do obejrzenia kolejnego odcinka Retro Stories. Przed Wami Janusz Wiśniewski - twórca kultowego Sołysa oraz Sfinxa!

Szkoła, dla jednych miejsce nauki czy spotkań ze znajomymi. Dla innych bardzo trudny okres zmagań z nieakceptującymi ich rówieśnikami. Lata, które każdy musi przejść, w jaki sposób to już wiele różnych ścieżek. Tych łatwych oraz trudnych. Taki temat próbuje podjąć Gylt.

Nie będę was trzymał w niepewności przez cały poniższy tekst z końcową oceną. Dla mnie Deracine to spełnienie moich młodzieńczych marzeń sprzed ponad 20 lat. Z dnia kiedy odpaliłem grę Myst która swą fabułą i gameplay'em oczarowała mnie w sposób w jaki nie zrobiła tego wcześniej i później żadna inna gra.

Pewnego razu Nvidia, firma, której graczom nie trzeba przedstawiać, wpadła na taki o to pomysł: Stwórzmy urządzenie mobilne dla GRACZY!!!
 

Temat wałkowany przez wszystkich na wszystkie możliwe sposoby. Ale co mi tam, inni mogą sobie pomarudzić to ja też. To co, zaczynamy?
 

Mały dodatek do mojej listy ulubionych gier, którą opublikowałem w sierpniu zeszłego roku. Miłego czytania.