Sprzedawanie nam nostalgii na każdym kroku przybiera rozmiary wręcz gargantuiczne, tęsknota jako produkt wyskakuje zza każdego rogu w formie wszędobylskiego synthu, filtrów vhs, no i gierek silnie uderzających w oprawę mocno stylizowaną na dwuwymiarowe szczytowe osiągi lat 90.

A dzisiaj to już w ogóle nowa gra.

Lipiec okazał się wbrew moim początkowym podejrzeniom powrotem do aktywniejszej gry na PS Vita. Wpływ na to miało kilka dni spędzonych z rodziną u teścia. Kolekcja wzbogaciła się o dwie kolejne pozycje, a dodatkowo miałem okazję ograć dość nudnawe visual novels.
 

Często pisząc na swoim blogu o anime w jakiś sposób porównuję je do produkcji Mamoru Hosody. Do tej pory jednak opisałem tylko jedną, nominowane do Oscara Mirai. Była (i dalej jest) to świetna produkcja i w pewien sposób mi bliska, ale nie ulubiona. Teraz właśnie przyszła jednak i na taką pora.

Odwieczny rywal Codemasters w końcu zaproponował coś co może konkurować z królem rajdów. WRC 8 po za ulepszoną grafiką względem siódemki dodaje zmienne warunki pogodowe, co dodaje do każdego rajdu szczyptę losowości  i nieprzewidywalności. Jak bardzo? Przygotujcie się na wypadanie z tras, bo tym razem developrzerzy z KT Racing nie biorą jeńców.
 

Witam was forumowicze!
Tym odcinkiem Raportu zbieracza wracam do cotygodniowej rutyny tego cyklu.

Trofea (lub achievementy) mają swoich zwolenników i przeciwników, a nie brakuje też osób, które zwyczajnie je ignorują. Nie można za to ignorować pewnych oznak tego, że pogoń za pucharkami poszła zdecydowanie za daleko. Jeśli w porę się nie opanujemy, trofea mogą zniszczyć nam radość z grania. W tym wpisie przedstawię 7 objawów problemu.

Niepozorne Muzeum Konsol Gier Video w Karpaczu okazało się prawdziwą kopalnią rarytasów dla miłośników elektronicznej rozrywki.

Już od dawna miałem na oku serię Project Zero, ale dopiero niedawne ukończenie Rule of Rose zostawiło mnie z głodem na więcej dobrego horroru i uznałem, że kiedy zacząć ją ogrywać jak nie teraz. Jak pomyślałem tak zrobiłem i ani się obejrzałem, a pierwsza część "pękła". Czy jednak mój głód został zaspokojony? 

Bulletstorm to jedna z najbardziej niedocenionych gier ostatniej dekady. Jest to jedna z najbardziej kreatywnych gier z gatunku FPS w jakie grałem, i zasługuje na ocenę prawie perfekcyjną.

Witam was w ramach kolejnego odcinka Piątkowej GROmady, gdzie tym razem przeprowadzę was przez odsłonę ulubionej marki francuskiego twórcy założonego jako Ubi Soft. Uzbrójcie się więc we włócznie, weźcie w ręce maczugi i odziejcie się w mamucie skóry, bo pora na Far Cry: Primal. Dla mnie wymarzoną dla niego nazwą Far Cry: 40,000 BC (gdyby okres fabularny na to pozwalał).

Wcześniej recenzowałem już trzy inne albumy zespołu: Iowa, Vol.3: (The Subliminal Verses) i We Are Not Your Kind lecz teraz przyszedł czas na pierwszy album zatytułowany "Slipknot" ale fani nazywają go po prostu "Self Titled".

Zapraszam na przygodę z najdziwniejszym tworem szaleńców z Iowy, gdzie z jednej strony mamy typowe metalowe kawałki a z drugiej, mroczne, przepełnione niesamowitą atmosferą historie o bólu, rozpaczy, nienawiści i szaleństwie.

O elektronicznym mordercy słów kilka.

Obecnie na rynku nie mamy wielu przygodowych gier akcji oferujących naprawdę dobrze napisaną historię. Oczywiście, mamy takie klasyki jak seria Uncharted, bądź najnowszy God of War, jest również wiele produkcji nie będących przygodówkami oferującymi dobrą fabułę. Nie mniej wydaje się, że tytułów wynoszących na piedestał narrację jest coraz mniej. Z pomocą jednak przychodzi gra A Plague Tale: Innocence małego Asobo Studio, która swoje zadanie wypełnia na medal.

Zdania graczy na temat achievement'ów są podzielone. Dla jednych są one zbędne bądź źle zaimplementowane, dla drugich nadają grze głębi i często wydłużają czas rozgrywki o dobre kilka bądź kilkanaście, a może nawet kilkadziesiąt godzin. Jak jednak prezentuje się to dzisiaj?

UWAGA! Tekst MOŻE zawierać delikatne spoilery.