Blog nr 1

Czy kupuję gry dla siebie, czy dziecka.

Do napisania moich skromnych przemyśleń  zachęciło mnie ostatnie zdarzenie mające miejsce w Galerii Krakowskiej. Otóż byłem światkiem jak to 30-to paroletni tata próbował namówić swojego ( ok. 9-letniego ) syna na grę Lego Hobbit .Mimo usilnych starań dzieciak nie był zainteresowany tym tytułem ( raczej skłaniał się ku tytułom dla dorosłych). Po kilkunastu  minutach odeszli bez zakupu. Szczerze zrobiło mi się gościa żal( widać iż był mocno napalony na ten tytuł). I tu moja pierwsza refleksja, czyżby facet wstydził się grac w gry dla dzieci?, a dwa i tu już dotyczy mojej osoby, czy wybieram gry dla syna, czy dla siebie. Wiadomo iż mój syn wolałby grac w moje gry.  W ferie uległem i pozwoliłem mu grać w Uncharted 2, oczywiście był zachwycony ( myślę iż oprócz fabuły zrobiła na nim wrażenie pełna polonizacja z królem Julianem). Jak na razie to było jedyne moje ustępstwo w tej kwestii ( a jestem pod tym  względem bardzo konserwatywny ). Oczywiście gra w gry które mu kupuje ale nie widzę u niego większej euforii. Nie wiem może jestem za stary, może dzisiejsze pokolenie dzieci jest bardziej dojrzałe, gdy włączyłem mu Spyro to miałem wrażenie iż to ja bardziej  się w to  bawię niż on.Dziękuję