Conker - maskotka Xboxa, za którą tęsknimy

W czasach zaciekłej rywalizacji Nintendo, Sony i Segi prężnie działało studio Rareware. Założone przez braci, Tima i Chrisa Stamperów zasłynęło z serii, Donkey Kong: Country, strzelaniny 007 Goldeneye i bijatyki, Killer Instinct. Firma w 1998 roku wyprodukowała trójwymiarowe Banjo-Kazooie uznane ze wielki hit i godną alternatywę dla ówczesnego króla platformerów, Super Mario 64. Studio nie poprzestawało na zabawnym duecie i pracowało nad koncepcją gry z udziałem czerwonej wiewiórki nazwanej Conker’s Quest, a postać zaproponował Tim Stamper. Projekt z biegiem lat wyewoluował w Conker’s Bad Fur Day, czyli „dorosłą” platformówkę dedykowaną Nintendo 64 w jej ostatnich dniach na rynku. Wiewiór powrócił po kilku latach w barwach Xboxa.

W początkowych fazach Conker za bardzo przypominał Banjo-Kazooie. W zespole oddelegowanym do nowej gry panowała, delikatnie pisząc, niezgoda. Twórcy nie mogli dojść do porozumienia, jaki kierunek obrać. Rare słynęło z produkcji wyjątkowych, zróżnicowanych i cenionych w growych mediach. Pierwsze dokumentacje Conkera (Conker 64) pojawiły się w 1996 roku, gdy trwały prace nad Killer Instinct Gold, sequelem znanego mordobicia z czasów SNES-a. Z czasem Conker’s Quest zmieniło nazwę na Twelve Tails. Programista, Chris Marlow wspominał, że pomysł na grę dedykowaną starszym pokoleniom graczy wykiełkował dzięki interwencji Chrisa Seavor’a, który zaczął bawić się humorem w poszczególnych scenach. Decyzja była o tyle ciekawa, że konsole Nintendo wciąż uważano za sprzęty przeznaczone do familijnej, stroniącej od przesadnej przemocy rozrywki. Był to już wtedy zabobon, bo na Nintendo 64 pojawiły się gry z serii Mortal Kombat, czy Turok.

Mam swoją teorię na zgodę Nintendo, aby Conker’s Bad Fur Day zachowało szyderczy charakter przy okazji będąc dobrą platformówką. Gdy gra weszła w główną fazę produkcji, los Nintendo 64 wydawał się przesądzony. Rare w 2000 roku opublikowało pierwsze materiały z gry, co zainteresowało głównie dziennikarzy pamiętających pierwotne założenia gry, zbyt podobnej do reszty przedstawicieli gatunku. Seavor przekonał Stamperów, że obowiązująca od lat formuła zaczyna się zużywać, i potrzeba jest odmiana. Conker składał się z liniowych poziomów, w których gracz zbierał orzeszki i przy okazji plątał figle. Mało tego, to nie w Resident Evil 4, a w Conker’s Bad Fur Day zastosowano widok postaci znad ramienia podczas celowania z broni. Sam złapałem się na tym dopiero kilkanaście lat później.

Odważna maskotka

„Kiedy Chris Savour przejął stery nad projektem, obraliśmy nowy kierunek, to był świeży start” - wspominał Chris Marlowe, który nie tylko napisał kod źródłowy, lecz użyczył głosu tytułowemu bohaterowi. Conker’s Bad Fur Day po pięcioletniej produkcji trafiło na Nintendo 64 będąc jedną z pożegnalnych gier odchodzącej na emeryturę konsoli. W samej centrali Nintendo zmieniło się podejście do kreatywności deweloperów. Japończycy przestali być restrykcyjni, a Conker był grą kipiącą od parodii i momentami oszczerczych podtekstów. Rare podarowało graczom nową maskotkę.

Chris Marlowe twierdzi, że Conker’s Bad Fur Day było najbardziej śmiałym projektem w historii amerykańskiego studia. „To była unikalna gra. Jako zespół zrobiliśmy, co chcieliśmy, naginając granice bez proszenia się o zgody i wyrozumiałość” - dodał. Wypowiedź ta padła po piętnastu latach od premiery gry, co pozwala wysunąć wniosek, że samo Nintendo zaakceptowało projekt bez większych protestów. Conker’s Bad Fur Day oparto na filmowych parodiach przy założeniach gry platformowej stroniącej jednocześnie od przesadnego zbieractwa. Jako platformer 3D Conker wyróżniał się treścią. Nie miał szans na popularność o skali Mario, Sonica czy Crasha Bandicoota, ale mógł stać się oczkiem w głowie…Microsoftu.

W 2002 roku bracia Stamperowie zakończyli kilkuletni związek z Nintendo, aby znaleźć się w objęciach giganta z Redmond. Transakcja przejęcia Rare przez Microsoft zamknęła się w zawrotnej jak na owe czasy sumie 375 milionów dolarów. Chris Stamper w 2003 roku miał powiedzieć, że jego firma poszukiwała właściwego partnera z wizją, a relacje z Nintendo nie uległy pogorszeniu. „Star Fox i Donkey Kong wracają do Nintendo. Reszta idzie do Microsoftu” - dodał starszy z braci. Oznaczało to, że Conker znalazł nowych właścicieli. Wszystko po to, aby zbroić oryginalnego Xboxa w wyjątkowe hity. Była to zupełnie odmienna polityka od współczesnych działań amerykańskiej korporacji skupionej na inwestowaniu w usługi i sztuczną inteligencję (Microsoft AI).

Live & Reloaded

Microsoft zezwolił Stamperom na powstanie Conker: Live & Reloaded. Był to remake gry z Nintendo 64, który w momencie pojawienia się, czyli w 2005 roku, graficznie nie miał sobie równych. Dodano tryb wieloosobowy, a recenzenci chwalili nowe sterowanie i animacje futerka Conkera. Szczerze? Dzisiaj, po uruchomieniu tej gry wciąż chwilami trudno wyjść z podziwu, że studio osiągnęło tak imponujące rezultaty w ostatnim roku Xboxa, zanim pojawił się jego następca. Conker już nigdy potem nie pojawił się w formie oddzielnej gry. Zmieniło się również samo Rare. W 2007 roku odeszli założycie firmy, Chris i Tim Stamperowie. Za ich kadencji studio wypchnęło jeszcze Perfect Dark Zero oraz Kameo: Elements of Power, czyli gry towarzyszące premierze Xbox 360. Potem było już niestety gorzej.

Rare, które podarowało graczom nieśmiertelne Donkey Kong: Country, Goldeneye, Banjo-Kazooie, Conkera i innych przestało dostarczać hity na poziomie przywołanych gier. Conker's Bad Fur Day miało doczekać się sequela, czym w 2019 roku podzielił się twórca marki, Chris Seavour. We wpisie na ex-Twitterze przedstawił nawet pomysły na kolejną grą, która miała powstawać, zanim pojawił się koncept na współczesny tytuł studia, oparty na sieciowej rozgrywce, czyli Sea of Thieves. Seavour zdradził niedawno, że nie chce już więcej robić gier z udziałem Conkera. Z podobnego założenia wychodzą również zarządcy dywizją Xboxa, bo Conker utkwił w przeszłości i raczej już z niej nie wyjdzie. W dobie renesansu platformerów 3D do formy ten powrót mógł się przecież udać.