The Leftovers - bardzo dobry, momentami genialny, czasami przeciętny serial

BLOG

357V

ROBOCOP_VETHOVEN | 10.08, 15:59

Poniżej znajduje się treść dodana przez czytelnika PPE.pl w formie bloga.

Serial dostępny na: HBO MAX

Data rozpoczęcia serialu: 2014

Data zakończenia serialu: 2017

Liczba sezonów: 3

Liczba odcinków: 28

Ocena na Imdb: 8.3/10 – 124 tysięcy głosów

Twórcy: Damon Lindelof, Tom Perrotta

Obsada aktorska: Justin Theroux (Kevin Garvey), Amy Brenneman (Laurie Garvey), Christopher Eccleston (Matt Jamison), Liv Tyler (Meg Abbott), Chris Zylka (Tom Garvey), Carrie Coon (Nora Durst), Margaret Qualley (Jill Garvey), Ann Dowd (Patti Levin), Kevin Carroll(John Murphy), Jovan Adepo (Michael Murphy) Janel Moloney(Mary Jamison), Michael Gaston (Dean) Regina King (Erika Murphy), Scott Glenn (Kevin Garvey, Sr.), Annie Q. Riegel (Christine), Emily Meade (Aimee), Amanda Warren (Lucy Warburton)Max Carver(Adam Frost)

Gatunek: Dramat

Zarys fabuły:

14.11.2011 jest wyjątkową datą, bo tego dnia nagle, w ułamku sekundy zniknęło ponad 140 milionów ludzi, co stanowiło 2% światowej populacji. Nikt nie potrafi wyjaśnić dlaczego to wydarzenie miało miejsce. Część osób uważa, że było to działanie Boga, który zabrał do nieba najbardziej prawych ludzi, lub ukarał grzeszników pozbywając się części z nich, inni wierzą, że jest jakieś logiczne, naukowe wyjaśnienie tego zjawiska. Zniknięcia wydają się losowe, bo ludzie znikali w różnym wieku, od dzieci jeszcze nie narodzonych po starców, niezależnie od wyznania religijnego, płci, przynależności etnicznej pozycji społecznej itd.

Akcja serialu toczy się w małym mieście Mapeltown w stanie Nowy York, trzy lata po „Nagłym Zniknięciu”. Szef lokalnej policji Kevin Garvey przygotowuje się do ochrony obchodów trzeciej rocznicy „Nagłego Zniknięcia” przed działaniami kultu (nie o charakterze religijnym), który planuje zakłócić tą uroczystość. Kult składa się z ludzi ubierających się w białe ubrania, palących papierosy, komunikujących się ze sobą i światem zewnętrznym za pomocą pisania wiadomości czarnym markerem w swoich notatnikach. Ich celem jest przypomnienie wielu ludziom, którzy próbują zapomnieć, co się wydarzyło 14.11.2011, właściwie są oni dupkami, którzy prześladują ludzi próbujących odbudować swoje życie lub ruszyć do przodu po stracie kogoś bliskiego. Obserwują ludzi, chodzą za nimi, protestują po cichu („stanowimy żywe przypomnienie”) nie używają przemocy i co, do zasady nie łamią prawa, ale niemal wszyscy normalni mieszkańcy mają ich dość. Znaczna część pierwszego sezonu poświęcona jest podejmowania przez szefa policji prób deeskalacji zaostrzającego się konfliktu pomiędzy mieszkańcami a kultem. Ważnym wątkiem jest próba złączenia przez Kevina swojej rozbitej rodziny po tym jak jego żona go zostawiła, pełnoletni syn udał się gdzieś za jakimś guru i niemal nie utrzymuje z nim kontaktu, została mu tylko nastoletnia córka, oraz znajdujący się w szpitalu psychiatrycznym ojciec.

Moja opinia:

„Pozostawieni” to jeden z najtrudniejszych seriali do opisania, cały czas mam wrażenie, że jak próbuję to zrobić to coś mi umyka….i zaczynam od nowa. Głównym powodem dlaczego tak się dzieje jest to, że w serialu bardzo często mają miejsce wydarzenia wieloznaczne, otwarte na interpretacje. Serial porusza kwestię wiary, relacji między rodzinnych, relacji międzyludzkich, stracie bliskich, traumie, ale głównie jest on o poszukiwaniu sensu życia.

Za serial odpowiada jeden z głównych twórców „Lost” i jest to bardzo widoczne w stylu prowadzonej historii. Wiele wątków toczy się jednocześnie, poruszonych jest dużo metafizycznych idei, często dzieją się dziwne, zaskakujące i trudne do wytłumaczenia rzeczy, kilka wątków zostało zwyczajnie porzuconych bez żadnego wyjaśnienia. Są momenty, gdzie bardzo mocno wyczuwalna jest niepewność showrunera (Damon Lindelof) względem części scen. Wygląda to tak jakby przed nakręceniem takich scen mówił do ekipy filmowej: ”Dobra, nie wiem jak publiczność zareaguje na tą scenę, więc przebrniemy przez to tak szybko jak to tylko możliwe i będzie, co będzie.” z jednej strony takie podejście sprawia, że wiele słabych lub średnich fragmentów historii mija dość szybko, ale jest to miecz obusieczny, bo też zabija potencjał wielu scen, które mogły być świetne, gdyby poświęcono im więcej czasu. Czasami odczuwalny jest brak spójności narracyjnej po przeskokach czasowych np. widz dowiaduję się z kontekstu rozmowy pomiędzy postaciami, że jakieś wydarzenie miało miejsce i ich relacje uległy zmianie, ale nie jest to w żaden sposób wyjaśnione. Ton utrzymany w pierwszym sezonie serialu jest chłodny, smutny, przygnębiający. Smęty, panuje narracyjny chaos, widać było, że twórcy serialu nie byli pewni o czym ma być, dokąd zmierza, co się dzieje, dlaczego się dzieje ani jaką wiadomość próbują przekazać. Po pierwszym sezonie „Pozostawieni” znajdowali się na zakręcie, ale udało im się uniknąć katastrofy w drugim sezonie i wyprowadzić seria na prostą, bo Lindelof i Perrotta już mieli pomysł w jakim kierunku chcą poprowadzić tą serię. Dlatego drugi sezon jest bardziej spójny, lepiej napisany, bardziej dojrzały, a przy tym rozwija dobrze napisane wątki z pierwszego sezonu oraz naprawia błędy popełnione w nim błędy. Trzeci sezon jest jeszcze lepszy niż drugi i z czystym sumieniem wystawiłbym mu 10/10, gdyby nie Margaret Qualley Mimo, że grała w serialu rolę drugoplanową to jej mniejsza obecność była już odczuwalna w drugim sezonie, tak w trzecim to, że niemal wcale się nie pojawia wpłyną negatywnie na kilka wątków pobocznych. Kariera aktorki nabrała rozpędu, coraz częściej zaczęła pojawiać się w filmach i twórcy scenariuszy do „Pozostawionych” musieli lekko zmienić fabułę, ale wprowadzone zmiany nie wyszły serii na dobre. Moja ocena sezonu I: 7/10 , sezonu II: 8.5/10, sezonu III: 9.5/10, całego serialu 9/10.