Zazwyczaj, gdy rozpoczyna się gdzieś temat historii powstania gier video, za moment startowy uznane jest pojawienie się Ponga. A co jeśli Wam powiem, że sygnałów ich nadejścia można doszukiwać się wcześniej... ? 
Przy okazji opiszę też początki gier na polskiej ziemi. 

Oto nadszedł czas na ostatni blog nt. Uniwersum GTA 3D na PS4. Czas na grę, która według niektórych jest lepsza nawet od przygody w Vice City. Jak sprawuje się podróżowanie po San Andreas? 
I najważniejsze pytanie...
Czy PS4 jest w stanie udźwignąć zamówienie Big Smoke'a?
Zapraszam!

Uwaga, spoilery. 

Skoro niektórzy piszą podsumowania roku, to czemu i nie ja? Zwłaszcza, że się trochę zadziało. Podsumowanie mojego roku 2020, ale nie skupiający się tylko na gamingu i sprzęcie RTV, lecz dotykający wielu spraw życiowych, a nawet podrzucające tytuły 2 książek nt. historii gier video. 
I tym razem nie będzie słowa o Cyberpunku, bo jak grę naprawią na PS4, to ta gra u mnie zaistnieje w 2021. 
Nie czytaj, jeśli nie lubisz melodramatów, czy seriali obyczajowych :P

Sytuacja Cyberpunka skłoniła mnie do rozmyślań o dwóch rzeczach. O sytuacji gier AAA oraz o graczach, nie tylko polskich. Dzisiaj chcę Wam przybliżyć te pierwsze rozważania. 
Oczywiście zastrzegam, że ten blog to tylko moja opinia i nie jestem jakimś guru, z którym trzeba się zgadzać. Wręcz przeciwnie - spokojna i merytoryczna dyskusja, na poziomie, w komentarzach mile widziana.  

Pierwszy blog od maja. Rany, ładnie mnie wciągnęły inne sprawy! 
Najwyższa jednak pora na kolejny wpis z moimi luźnymi przemyśleniami, przy których zastanawiam się, czy będę inwestować w nową generację konsol i czy aby napewno będzie to sprzęt Sony. 
Na końcu, zapraszam do sondy. 

Niedługo po premierze gry studia Santa Monica miałem pierwsze podejście do niej i odrzuciło mnie w ciągu godziny. Drugie podejście zakończyło się sukcesem. Postanowiłem więc zastanowić się, co za pierwszym razem poszło nie tak?

Post, który prawdopodobnie nie wniesie nic do Twojego życia. Ale może dzięki niemu miło spędzisz kilka minut. Poczęstuję ciastkami. A przy okazji dam znać, że żyję i moja pasja growa – o dziwo – ma się dobrze. Będzie więc trochę o graniu i o znajdowaniu okazji na konwentach.

Przepis na porządnego głównego bohatera gry wydaje się być prosty. Czy aby na pewno tak jest? Czy to aby jest tak, że jest tylko jedna, jedyna słuszna droga na stworzenie protagonisty? 

W ostatnich miesiącach gry nie mają się łatwo. Tam wytyka się ich content i brutalność. Gdzie indziej widzi się w nich winowajców ataków z bronią w amerykańskich szkołach. Szerokim echem odbiła się w Polsce również informacja o uznaniu uzależnienia od gier przez WHO za prawdziwy problem. Nie zabrakło protestujących. Zastanówmy się jednak - czy uzależnienie od gier jest możliwe?

Dzisiejszy wpis nie będzie poświęcony jednej konkretnej tematyce. Po przemyśleniach po ukończeniu AC: Unity nt. fabuły i postaci Arno oraz krótkiej informacji o tym co tam u mnie, przejdę do rozważań na temat tego, co ostatnio porusza społeczność PPE. A dzieje się sporo - shitstormy, dramy, start ciekawego projektu blogowego, debata nad plusami i minusami.

Krótko mówiąc - życie, filozofia, gry i PPE. Zapraszam!

"Assassin's Creed: Unity" uznano na koniec 2014 r. za "AC: Buggity" przez wzgląd na ogrom błędów. Niby niepozorna gra, niby kolejny Asasyn, a daje mi sporo do myślenia jeśli chodzi o to, czego oczekuję od gier. Czy po prawie 3 i pół roku gra została naprawiona? Czy warto po nią sięgnąć i jeśli tak, to dlaczego? Co z tym tematem wspólnego mają określenia "Ignorant" oraz "Horizon Zero Dawn" i "The Last of Us"? 

W dzisiejszym odcinku rozkminki, jakie wywołuje w mojej głowie ukończenie GTA V w trybie pierwszoosobowym, w tym sporo na temat zakończenia gry. Zapraszam, jeśli nie jesteście osobami, które po tylu latach od premiery gry nadal obawiają się spoilerów!