Bastion (PC) - recenzja. Kataklizm ma dwie strony.

Pierwsza gra od Supergiant Games, studia od byłych pracowników EA. Wydana przez Warner Bros. Dużo słyszałam o tej grze dobrego, ale przeszkadzała mi ,,cukierkowa'' oprawa. Wszytko się zmieniło gdy zagrałam Transistora oraz Hadesa. Dałam szanse grze. Nie jestem rozczarowana produkcją, ale też nie jestem nią zachwycona.  Zaprezentuje wam wady i zalety tego debiutanckiego dzieła. 
Oto recenzja gry [gra]Bastion[/gra], która zachęciła graczy do gier Indie.

Witaj nieznajomy!

Fabuła jest prosta, ale tajemnicza. Akcja dzieje się po wielkim Kataklizmie, który rozdzielił kraine na mniejsze wyspy, oraz pozamieniał ludzi w posągi. Wcielamy się w chłopca, który po wstaniu z łóżka zauważa że coś się stało z jego miastem, Caelondią. Jedyne co ma przy sobie to młot i herb miasta. Po tym wydarzeniu trafia do tytułowego Bastionu, i postanawia go odbudować za pomocą rdzeni. Dzieciak więc wyrusza w wielką, niebezpieczną podróż po jego ojczyźnie. Bohaterowi pomoże nieznajomy, który będzie naszym przewodnikiem oraz narratorem. Historia jest poprowadzona właśnie przez niego, nadaje grze świetnego klimatu opowiastek. Podczas przygody spotkamy raczej mało postaci, ale to raczej oczywiste (przecież był kataklizm). Nie są one jakoś świetnie napisane (Poza Zulfem), ale są przynajmniej ciekawe.  Podczas gry możemy ich spytać się na temat jakiejś rzeczy. Dzięki temu nie tylko poznajemy ocalałego, ale też świat. Warto dodać że gra ma wybory, które prowadzą do różnych zakończeń.

Ocalałym być.

Bastion to zręcznościowa gra 2.5D z elementami RPG. Muszę przyznać że jak na krótką grę, to ma więcej broni niż większość gier akcji. Podczas gry spotkamy takie bronie jak łuk, katanę, rewolwery, włócznie czy nawet wielką kłodę. Prawie Każdą z broni możemy ulepszyć w Kuźni za pomocą specjalnej waluty oraz ,,czegoś''.  Gracz ma oczywiście pasek zdrowia, który może uzupełnić za pomocą eliksirów,  które uzupełniamy fontanną. Oprócz broni mamy umiejętności zwane ,,atakiem specjalnym". Atak ten możemy użyc tylko jeśli mamy ze sobą czarny tonik. Jest bardzo dużo umiejętności. Niektóre pasują do broni,  a niektóre są oddzielne. Niestety w grze możemy używać na raz 2 bronie oraz jeden atak specjalny. Ja grałam dwoma broniami dystansowymi (Pierwsza broń szybka, a druga wolna, ale silna) , i nie miałam jakiś dużych problemów z przeciwnikami. Jeśli poruszyliśmy temat wrogów, to jestem zadowolona że w każdym poziomie dodawali jednego, różniącego się mniej lub więcej w porównaniu z resztą. W grze znajdziemy jeszcze Destyralnię, w której możemy się ulepszyć za pomocą duszków, Arsenał, w której możemy zmienić bronie oraz atak, kapliczkę w której zadzieramy z bogami, a oni w zamian ulepszają naszych wrogów, oczywiście za to dostaniemy więcej XP. Jest jeszcze pomnik, w której za wykonane zadanie dostaniemy pieniądze oraz znalezione-zgubione, które jest sklepem z ,,czymś'' oraz z umiejętnościami. Gameplay Jest miodny, gra ani sekundę mi się nie znudziła.

Caelondio, ojczyzno moja...

Gra ma rozbudowany świat. Autorzy pokazali piękne miasto po apokalipsie. Każda z wysp (poziomów) jest inna. W jednej jest np.  miasto, w drugiej np. bagno, a w trzeciej np. lodowy krajobraz. Oprócz fabularnych poziomów z rdzeniami, są jeszcze wyspy z wyzwaniami. W każdej z nich musimy użyć znajdującej się tam broni i wykonać zadanie jak najlepiej. Tym lepiej, tym większa nagroda. W jednej np. musimy użyć młota i zniszczyć jak najwięcej  rzeczy, w drugim musimy np. użyć muszkietu i wypchnąć z powierzchni wszystkie kuli z jak najmniejszą ilością strzałów. Bardzo podoba mi się budowanie poziomów przed nami, niektórych może wkurzyć, ale mi się podobało. Warto też napisać o samym Bastionie, który jest naszą główną bazą. Miejsce ulepszamy fabularnie, za pomocą rdzeni i odłamków możemy tworzyć budynki, o których pisałam wyżej i je ulepszać. Możemy tam też używać fajki wodnej Zulfa, aby dotrzeć do wspomnień, w których walczymy z falami wrogów. Gra łączy Piękny, baśniowy świat z rewelacyjną muzyką Darrena Korba.

Wady i Podsumowanie.

Chyba największą wadą gry jest pierwsza połowa gry. Myślę że tam skupiono się zbytnio na walce. Nie interesowałem się wtedy zbytnio fabuła, bo wtedy nie była tam najważniejsza. Dopiero po niespodziewanym wydarzeniu zaczyna się robić interesująco, a jedna z końcowych scen jest rewelacyjna. Gdyby druga połowa byłaby taka sama jak pierwsza to oceniłabym grę na 7. Wadą też są postacie i ich nierozwinięte wątki. Jedyną rozwiniętą postacią był Zulf. Można powiedzieć że nieznajomy też, ale trochę mniej. Natomiast wątek Zii oraz głównego bohatera (zwłaszcza Zii) został przesunięty na drugi plan. Oczywiście dowiadujemy się o nich więcej z postępem fabularnym, ale chciałabym wiedzieć więcej o tych postaciach. Można też się trochę przyczepić do ilości przeciwników w końcówce i do niektórych wyzwań które nie są takie interesujące. Gra świetna. Podoba mi się że następne gry SuperGiant Games są poziom lub dwa wyżej. Polecam każdemu fanowi gier Indie oraz z widokiem izometrycznym.