Fargo/Mad Men

Krótki wpis o dwóch  wspaniałych serialach, które pomimo uznania krytyków i wysokiej liczby widzów oglądających obie serie nie odniosły sukcesu na jaki zasługują.

Fargo (2014 -)

W 1996 roku do kin trafił film braci Coen, który okazał się sporym sukcesem zgarniając Oscara za najlepszy scenariusz oryginalny oraz szereg innych prestiżowych nagród. Osiemnaście lat później na stacji FX zaczął być emitowany serial mający ten sam tytuł. Joel i Ethan Coen zostali producentami wykonawczymi serialu, a napisaniem scenariusza zajął się Noah Hawley. Elementami wspólnymi dla obu produkcji jest miejsce akcji (małe miasta w Minnesocie), styl kręcenia, ten sam typ humoru oraz motyw przewodni, który opiera się na tym, że zwyczajni ludzie na skutek własnych działań lub nieprzewidzianych okoliczności znajdują w dość niezwykłej sytuacji razem z bandytami. Dotychczas ukazały się trzy sezony i w każdym z nich opowiedziana została inna historia. Są pewne nawiązania pomiędzy poszczególnymi sezonami oraz do filmu, ale służą one jedynie jako mrugnięcia okiem dla uważnych widzów (ang. ester egg). Można śmiało zabrać się za oglądanie serialu bez obejrzenia uprzednio filmu.   

Co wyróżnia ten serial na tle innych to rola jaką ogrywa w nim szczęście oraz przypadek. Nierzadko dochodzi w filmach oraz serialach do sytuacji, gdy scenarzyści zapędzają się w kozi róg i nie mając za bardzo jak z niego wybrnąć decydują, że bohater w trudnym dla siebie momencie ma niesamowite szczęście, które pozwala mu na wydostanie się z opresji. W Fargo szczęście odgrywa istotną rolę, ale nie jest ono traktowane przez scenarzystów jako ostatnia deska ratunku. Z braku lepszego określenia mogę napisać, że do serialu zostają wprowadzone, co jakiś czas zdarzania losowe, które mogą pomóc lub zaszkodzić pewnym osobom np. zagapienie się na przebiegającego kota (chwila braku koncentracji), może zakończyć się śmiercią. Takie momenty wychodzą w Fargo dość naturalnie, bo tak często wygląda życie i nasze plany czasami biorą w łeb na wskutek nie przewidzianych przez nas bądź niemożliwych do przewidzenia okoliczności. Oglądając ten serial miałem podobne uczucie jak w pierwszych sezonach Gry o Tron gdzie wydawało mi się (książek nie czytałem), że nikt nie jest bezpieczny.

Gatunek: Dramat, Kryminał

Do obejrzenia na: HBO GO

Wrzucam dwa fragmenty z pierwszego sezonu, które nie zdradzają fabuły:

Mad Men

Matthew Weiner stworzył jeden z najlepszych seriali w historii telewizji (Rodzina Soprano), a później zrobił to po raz kolejny. Mad Men został zakończony po siedmiu sezonach, dziewięćdziesięciu dwóch odcinkach. Wspominam tutaj o liczbie odcinków tylko dlatego, bo to jeden z  niewielu seriali, który trzymał równie wysoki poziom od pierwszego odcinka aż do ostatniego. W większości dobrych produkcji liczących sobie przynajmniej dwadzieścia odcinków po pewnym czasie dochodzi do spodku jakości. Dzieje się tak dlatego, że postacie muszą się rozwijać przez czas trwania serialu, a często przemiana ta wydaje się nienaturalna, sztuczna, widz nie kupuje tego, iż dane wydarzenie w taki sposób wpłynęła na zachowanie się postaci lub starsza ciekawsza wersja postaci zostaje zastąpiona przez nową mniej interesującą. Twórcy Mad Men udało się tego uniknąć poprzez stworzenie niezwykle interesujących, głębokich postaci, dobrego ukazania ludzkich emocji, często sprzecznych ze sobą pragnień, radzenia sobie z porażkami przez głównych bohaterów oraz wiarygodne ukazanie podjętych przez nich działań. Nie wiem czy doświadczyliście sytuacji, gdy zakasaliście rękawy, włożyliście mnóstwo czasu  oraz energii w trudny do zrealizowania cel i po jego osiągnięciu poczuliście zupełnie nic. Działanie, które miało zakończyć się wielkim sukcesem, uczynić was szczęśliwymi nie osiąga takiego rezultatu, albo radość z własnych osiągnięć niemal natychmiast się wypaliła. Bardzo często pojawia się w serialu motyw  braku szczęścia i poczucia pustki pomimo pracowania w miejscu, które się lubi, bycia w dobrej sytuacji finansowej oraz posiadania własnej rodzinny. Serial o pracy w agencji reklamowej rozgrywający się latach 60 może wydawać się mało interesujący, bo nie ma tu scen akcji, strzelanin, pościgów czy próby powstrzymania globalnych spisków, ale jest to jeden z najlepszych seriali jaki się ukazał pod względem oryginalności, rozwoju postaci oraz dialogów (zwłaszcza Dona Drapera i Rogera Sterlinga).

Gatunek: Dramat

Do obejrzenia na: Netfix