Kontynuacja ciepło przyjętej produkcji z 2019 roku, to niezapomniana opowieść o desperacji i nadziei w pięknej, a zarazem makabrycznej rzeczywistości nękanej zarazą XIV-wiecznej Francji. Druga część tytułu zawiera jeszcze więcej szczurów niż wcześniej, a także prezentuje jedne z najpiękniejszych krajobrazów dostępnych w branży gier wideo.

Historia ściśle wiąże się z dżumą, znaną również jako czarna śmierć, która pustoszyła Europę w XIV wieku, pochłaniając życie 200 milionów ludzi, gdzie była to plaga przenoszona przez szczury. Tłem gry jest ta sama tragedia, a sequel rozpoczyna się zaledwie kilka miesięcy po zakończeniu oryginału i zachowuje wiele z jego pierwotnych założeń. Hugo nadal boryka się z tajemniczą chorobą, która wprowadza lekarzy w zakłopotanie. Jego stan zdrowia jest tak niezwykły, że przyciąga uwagę Zakonu, złowrogiej organizacji dążącej do schwytania chłopca. Organizacja bardziej interesuje się badaniem upadku dziecka niż faktyczną pomocą w jego uzdrowieniu.

Amicia od samego początku nie ufa Zakonowi i postanawia pomóc Hugo w odnalezieniu tajemniczej wyspy, którą chłopiec zobaczył w gorączkowym śnie. Wierzą, że to właśnie tam może być klucz do znalezienia lekarstwa na jego chorobę.

RECENZJA W YOUTUBE

Tak jak w pierwszej części, tak i tutaj rodzeństwo to centralne postacie, a ich relacje stają się bardziej złożone. Zarówno Amicia, jak i Hugo noszą blizny bitewne wynikające ze wspólnej traumy, a ich podróż w poszukiwaniu nowego domu stanowi chwilę wytchnienia od otaczającego horroru. Chociaż Hugo nadal odgrywa istotną rolę, to w Requiem często historia rozwija się bez jego udziału, skupiając się głównie na jego siostrze. Dzięki temu gracz może bardziej wgłębić się w niespokojną psychikę dziewczyny i zobaczyć, jak wpływa to na jej relacje z przyjaciółmi, rodziną a nawet z wrogami.

Narracja w grze jest bardzo subtelna, a wokół Amicii pojawia się tylko garstka postaci drugoplanowych, które stopniowo nadają historii coraz większą głębię.

Rozgrywka skupia się przede wszystkim na strukturze opartej na ukrywaniu się. Podstawowe elementy gry pozostają niezmienione w porównaniu do pierwszej części. Dziewczyna stopniowo odkrywa nowe metody odwracania uwagi lub eliminowania wielu ludzkich przeciwników i gryzoni, którzy stoją na jej drodze. Ważnym nowym dodatkiem do jej arsenału jest kusza, umożliwiająca szybkie i ciche eliminowanie przeciwników w hełmach. Strzały są jednak rzadkością, więc nie można polegać na nich tak bardzo, jak na standardowych kamieniach do procy. Jej niezwykle czuły system celowania może być nadal nieco frustrujący w użyciu, zwłaszcza gdy szybkość i precyzja są kluczowe dla przeżycia.

W grze pojawiają sie także różne nadprzyrodzone zdolności, które w znaczący sposób wpływają na zabawę. To, w połączeniu z nowymi składnikami alchemicznymi, takimi jak smoła, oraz specyficznymi zdolnościami drugoplanowymi postaci, które dołączają do gracza w trakcie podróży, znacznie poszerza zakres działań w ukryciu. Pozwalając na bardziej eksperymentalne i strategiczne podejście do konfrontacji.

Jeśli chodzi o infiltrację, znajdujemy dość proste obszary, w których każdy ruch jest bardzo logiczny, nawet jeśli nie są to z góry określone ścieżki. Chociaż prawdą jest, że poziomy w tej odsłonie są znacznie bardziej otwarte niż w poprzedniej grze, a Amicia zdobywa umiejętności zwodzenia swoich prześladowców, to w miarę postępów mamy coraz bardziej wyznaczoną ścieżkę. Warto uwzględnić, że są to raczej napięte poziomy, ponieważ przez większość czasu nie mamy drugiej szansy. Niemniej jednak, sztuczna inteligencja strażników nie stwarza zbyt wielu trudności, więc sama rozgrywka nie należy do wyjątkowo trudnych.

Chociaż produkcja skupia się przede wszystkim na aspektach gry skradankowej, to w kilku momentach nie brakuje otwartej walki. Niestety, możliwości bezpośredniej konfrontacji są dość ograniczone. Protagonistka specjalizuje się wyłącznie w broni dystansowej, gdzie jej proca stanowi jedyną broń z nieograniczoną amunicją, co czyni ją najbardziej użytecznym narzędziem w jej arsenale. Dodatkowo, dziewczyna może rzucać kamieniami, alchemicznymi narzędziami i garnkami, aby przyciągnąć uwagę przeciwników lub rozprzestrzenić alchemię na szerszym obszarze.

Szczury w grze mogą atakować jedynie w ciemności, co sprawia, że światło staje się niezbędne do przetrwania, a większość rozgrywki koncentruje się na wykorzystaniu źródeł oświetlenia. Wiele obszarów jest stosunkowo ciemnych, zmuszając graczy do znalezienia sposobów na przejście przez długie miejsca, często ukrywając się przed wrogami uzbrojonymi w pochodnie. Gra oferuje liczne metody, jakie Amicia może zastosować, aby przetrwać. Wraz z postępem w grze i spotkaniem różnych postaci, otwierają się nowe sposoby dzięki możliwości wykorzystania ich unikalnych umiejętności. Bohaterka może skłonić towarzyszy do wykonania prostych zadań za pomocą odpowiedniego przycisku, co pozwala graczom wykorzystać wszystkie postaci do rozwiązywania czasami wymagających, choć nigdy zbyt skomplikowanych, łamigłówek, w których światło odgrywa kluczową rolę w unikaniu ataków szczurów. To bez wątpienia jeden z najlepszych elementów w tym tytule.

Jedynym prawdziwym minusem rozgrywki w jest to, że kilka poziomów oferuje wiele ścieżek i rozwiązań, co może sprawić, że punkt końcowy stanie się nieco trudny do znalezienia. Chociaż niektóre obszary są dość proste, od czasu do czasu gracz będzie unikać patrolu wroga, zastanawiając się, dokąd dokładnie powinien się skradać i może to być trochę frustrujące.

Ponieważ skradanie się, walka i alchemia są podstawowymi systemami rozgrywki, drzewko rozwoju umiejętności koncentruje się na tych trzech obszarach. Użycie alchemicznych rzemiosł odblokowuje więcej atutów w drzewku oportunizmu, natomiast stosowanie taktyk skradania się i unikania odblokowuje atuty w drzewku ostrożności. System atutów dostosowuje się do stylu gry, a ulepszenia odblokowują się automatycznie w trakcie rozgrywki. Gracz może specjalizować się w jednej dziedzinie lub stać się biegłym we wszystkich trzech, w zależności od podjętych decyzji w grze.

Możliwe jest także ulepszanie ekwipunku za pomocą odpowiednich materiałów, co umożliwia noszenie większej ilości garnków i bełtów do kuszy, strzelanie dwoma kamieniami z procy jednocześnie lub podnoszenie poziomu swojej alchemii. Dla każdego elementu wyposażenia dostępne są tylko trzy poziomy ulepszeń, co pozwala graczowi szybko dostosować swój styl gry.

Tytuł często stawia gracza w sytuacjach wymagających wyjścia ze strefy komfortu, ale większość poziomów pozwala na poruszanie się własną ścieżką przez labirynty wrogów i hordy szczurów. Profity z ulepszeń są stosunkowo proste, takie jak zwiększenie opłacalności alchemii. Jednak wszystkie te ulepszenia przyczyniają się do uczucia istotnego rozwoju systemu rozgrywki.

Przez większość czasu bohaterzy będą przemierzać starannie odtworzone historycznie francuskie wioski i wsie, gdzie pięknie odwzorowana sielanka stanie się urokliwym kontrapunktem dla przemocy i horroru, które towarzyszą reszcie rozgrywki. Ta różnorodność odzwierciedla się w tempie, które doskonale łączy intensywną aktywność z łagodniejszymi sekcjami, pozwalającymi złapać oddech i cieszyć się pięknem otaczającego krajobrazu.

Poza tym, w grze pojawiają się sekwencje Quick Time Event (QTE) oraz liczne oskryptowane sceny, nadające rozwojowi bardziej hollywoodzki charakter. Zamki i średniowieczne wioski to jedynie początek, by w końcowej części gry natrafić na bardzo starannie wykonane pomieszczenia, cechujące się niezwykłym wysiłkiem artystycznym. Nie brakuje również obszaru inspirowanego Generalife w Hiszpanii. 

Choć zdarza się to rzadko, kilka scen może bardziej irytować niż stanowić wyzwanie. Pomimo wspaniałej scenografii i realistycznego wyglądu postaci, akcja pozostaje nieco niezręczna, co jest nieuniknione w trudniejszych momentach. W przeciwieństwie do The Last Of Us, które często stawiało trudności, ale nigdy nie było niesprawiedliwe, ta gra może czasami wywołać frustrację na poziomie, który przywodzi na myśl rzucanie kontrolerem.

Produkcja trwa około 20 godzin, co stanowi znaczące wydłużenie w porównaniu do pierwszej odsłony. Gra rzadko traci na intensywności - od pierwszych beztroskich chwil po zaskakująco błogie początki aż do wyjątkowo porywających ostatnich kilku rozdziałów. Zarówno gra aktorska, jak i narracja historii, są na najwyższym poziomie, dorównując najlepszym standardom tego medium.

Dla kolekcjonerów dostępne są pamiątki, kwiaty i pióra do zebrania, co stanowi dodatkową zachętę do ponownego przejścia rozdziałów. Dodatkowo, graczom oferowane są trzy poziomy trudności, a także opcja przełączania pomocnych komentarzy towarzyszy, co umożliwia każdemu graczowi doświadczenie historii bez zbytniej frustracji.

Poza intrygującą fabułą i różnorodną rozgrywką, wyjątkowy poziom graficzny dodaje niezwykłego uroku tej produkcji. Requiem prezentuje się naprawdę imponująco wizualnie, oferując świetną grafikę, która znacznie przewyższa poprzednią część. Zarówno projekt postaci, jak i liczne detale, takie jak różnorodność modeli szczurów czy stopień ich absorpcji w jednym obszarze, zostały doskonale wykonane. Dodatkowo, wpływ zniszczeń, które dotykają różnych miejsc we Francji z powodu zarazy, został przedstawiony w sposób przekonujący. Co więcej, tytuł pozwala także docenić błysk francuskiej cywilizacji przed tragicznym upadkiem spowodowanym zarazą. W trakcie zabawy możemy podziwiać wiele przepięknych krajobrazów, które zachwycają swoim rozmachem i autentycznością, przenosząc graczy w atmosferę tamtego okresu.

Wersja na konsole oferuje dwa tryby rozgrywki. Pierwszy z nich utrzymuje stałe 30 klatek na sekundę, zapewniając wysoką jakość obrazu w rozdzielczości 4K. Drugi tryb umożliwia osiągnięcie płynności 60 klatek na sekundę, jednakże z nieco gorszą jakością wyświetlanego wideo. Oba tryby działają stabilnie, a w bardziej intensywnych momentach historii nie zauważa się większych problemów podczas rozgrywki.

Ścieżka dźwiękowa skomponowana przez Olivier'a Deriviére'a (nominowanego do nagrody Brytyjskiej Akademii Sztuk Filmowych i Telewizyjnych za pracę nad poprzednią częścią) i wykonana przez filharmoników estońskich wzmaga niesamowity klimat, jednocześnie napędzając wiele scen walki.

Tytuł świetnie prezentuje się także w języku francuskim, znacząco wpływając na odczucia immersyjne. Aktorstwo zarówno w formie angielskiej, jak i języku francuskim, utrzymuje bardzo wysoki poziom. Niestety, gra nie posiada pełnej polskiej lokalizacji, ale oferuje starannie przygotowane napisy.

A Plague Tale: Requiem zachowuje wszystkie elementy, które stanowiły fundament poprzedniej części: bohaterów nieustannie narażonych na niebezpieczeństwo, starannie odwzorowaną scenerię XIV wieku z bogatymi, niepokojącymi szczegółami oraz ogromnymi hordami szczurów. Fabuła jest emocjonalnie wyczerpująca, dostarczając wiele zaskakujących momentów. Niestety pojawiają się także problemy znane z poprzedniej odsłony, takie jak niedoskonałości w animacjach postaci, ograniczona walka i czasami niejasny design poziomów. Pomimo wszelkich niedoskonałości, jest to produkcja, która dostarcza niezwykłego doświadczenia. Bez względu na problemy, które mogą się pojawiać, warto zanurzyć się w tę historię i osobiście przeżyć ją na własnej skórze.

_{*Produkcję ogrywałem na platfromie PlayStation 5 oraz w kilku jej etapach na komputerze osobistym (PC).}