Transformers: Wiek żałości i bólu

Na sali kinowej płakałem, miałem dreszcze, szalałem i rwałem włosy z głowy... ale nie z powodu emocji w filmie. Wręcz przeciwnie, bo ich nie było! Każdy moment filmu był oczywisty i zrobiony jedynie po to by pochwalić się możliwościami komputerów Pana Baya. Pościg, walka, ukrywanie się, pościg, przesiadka do innych pojazdów, pościg, walka i tak dalej - oto skrócony przebieg wydarzeń. Co z fabułą zapytacie? W poprzednich częściach nawet była, ale tutaj? Jest. Tyle, że żałosna i smutna, bo można zwątpić w jej autora. Ludzie nie chcą więcej Autobotów i Decepticonów, więc... zwracają się do innych kosmitów! Ci natomiast chcą zniszczyć ziemię. Cała historia jest oparta na efektach. Bach bach bach ciach ciach. To niewiarygodne jaką szmirę można wypuścić na rynek...wiecie, że puszczono trzy trailery Herculesa?... Trudno coś powiedzieć o tym "czymś", bo jest pozbawione wszystkiego. O, jeszcze jest wspaniały Mark Wahlberg! Aktor o jednej twarzy i zatkanym nosie? Po każdym dialogu otwiera lekko usta i robi swoją "minę" Jakby inaczej nie potrafił. Zawsze chodzi w podkoszulku, oczywiście dla uwydatnienia swoich bicepsów. Jakie to niesamowite, że dostał za to tak ogromne pieniądze! Wracając do filmu (cha cha). Nie polecam nikomu! Z dala od sali kinowej! Lubisz dużo akcji i efektów? Ok, przyjdź na chwilę, a potem wyjdź, bo nikt nie wytrzyma 2,5 godziny nieustannych walk i pościgów! I Dinozaury! Kto ich nie lubi?! Na sali fotelu w kinie skręcałem się z nudów i myślałem wiele razy nad ucieczką, ale postanowiłem się poświęcić dla innych. Na koniec oczywiście Megatron uciekł, aby napełnić portfel wielmożnego Baya kręcąc kolejną cześć. Ciekawi mnie, czy ktoś był wstanie do końca obejrzeć film przed wypuszczeniem go?!

No zawsze zdarza się coś dobrego i ciekawego. Jest! Muzyka była fajna. To tyle.