Historia konsol: Sega Dreamcast

Sega Dreamcast w oczach wielu osób uchodzi za jedną z najbardziej niedocenionych konsol w historii naszej branży. Platforma z zakręconym logosem zdobyła serca graczy przede wszystkim dzięki bogatej bibliotece tytułów oraz świetnej strukturze sieciowej. Mimo iż wszystko wskazywało na to, że Sega niczym Fenix z popiołów, odrodzi się po porażce Saturna, rzeczywistość okazała się dużo bardziej brutalna. 

„Chcieliśmy, aby system mógł wyświetlić tak dużą liczbę poligonów jak to tylko możliwe, zwłaszcza po ogromnej krytyce Saturna porównywanego w tej dziedzinie do PlayStation. Pojawiło się wielu kandydatów gotowych stworzyć główny procesor, ale urządzenie służące do rozrywki potrzebuje pewnych szczególnych specyfikacji. W Saturnie zastosowaliśmy Hitachi SH2, więc oczywiste było, jakie mamy wymagania. W kwestii produkcji procesorów RISC, Hitachi stało się numerem jeden na świecie, i bardzo chciało kontynuować z nami współpracę”

„Dreamcast jest o 20 lub 30 razy potężniejszy od Saturna. Jednak największa różnica nie kryje się w technologii, a sposobie naszego myślenia. Kiedy zaczynaliśmy projektować Saturna nie byliśmy do końca zorientowani w kwestii preferencji klientów. Nie byliśmy też gotowi na przejęcie rynku konsumenckiego, a to z kolei doprowadziło nas do katastrofy. Nauczyliśmy się jednak wielu rzeczy i nie popełnimy już błędów z przeszłości. Jesteśmy w l00% gotowi na start Dreamcasta”
 

„Przyznam się szczerze, że na początku chcieliśmy zastosować DVD, ale ostatecznie postanowiliśmy z niego zrezygnować, ponieważ jego koszt był zbyt wysoki. Musieliśmy więc stworzyć własny format niemal od podstaw! Szukaliśmy nowych, ekonomicznych rozwiązań i wpadliśmy na GD-ROM”

„Deweloperzy third party wciąż tworzą gry na PlayStation i N64, ale doskonale wiedzą, że osiągnęli już szczyty możliwości tych maszyn. Z tego powodu są sfrustrowani. Teraz właśnie nadszedł czas Dreamcasta, który może im otworzyć zupełnie nowe drzwi i zupełnie nowe koncepcje. Deweloperzy od samego początku byli podekscytowani możliwością tworzenia gier na naszą nową konsolę, ale problemem byli ludzie z zarządu, którzy musieli obliczyć czy się im to opłaca”

„Mięliśmy bogatą ofertę tytułów, ale niestety, EA poinformowało nas, że nie zamierza wydawać swoich gier na Dreamcasta. To zmusiło nas do zbudowania własnej marki sportowej. Na jej nazwę wpadliśmy w ciągu jednej nocy. Wchodziliśmy właśnie w nowy wiek, więc po prostu powiedziałem: ‘nazwijmy to 2K Sports’. To była najlepsza opcja, jaką mogliśmy wymyśleć”

„Rozmach naszej kampanii był ogromny, mieliśmy świetne PR, 15-sekundowe spoty na MTV, premierę w dniu 9.9.99 na MTV Music Awards, ruszylismy w trasę koncertową z Linkin Park i Limp Bizkit - stworzyliśmy świetną markę"

„Każdy się z nas śmiał, ponieważ mieliśmy Seganet, na którym mogło śmigać jedynie 50tys. osób online ... ale zawsze uważałem, że Dreamcast był prekursorem konsol kolejnej generacji. Co z tego, że potem zainwestowaliśmy w specjalny adapter, skoro tylko 5% osób miało szerokopasmowy dostęp do Internetu w tych dniach. To brzmi jakby to było sto lat temu, ale to był przecież rok 2001!”

„Mieliśmy wspaniałe 18 miesięcy. Dreamcast był na topie - naprawdę sądziliśmy, że nam się uda. I wtedy japońska centrala zażądała od nas zarobienia setek milionów dolarów do okresu świątecznego i sprzedania kilku milionów konsol, gdyż w przeciwnym wypadku mogliśmy żegnać się z interesem. Sprzedawaliśmy 50tys. egzemplarzy konsol dziennie, potem 60tys., potem 100tys., ale to wciąż było za mało, aby osiągnąć odpowiednią ilość przed premierą PS2”