Wspomnień Czar #7: Seria Lotus (Amiga 500 i inne)

Lotus Cars Limited to brytyjskie przedsiębiorstwo branży motoryzacyjnej założone w 1952 roku , zajmujące się produkcją samochodów sportowych i wyścigowych. Firma ma swoją siedzibę w Norfolk w Anglii, a poniżej opisana seria gier to licencjonowany produkt tego kultowego koncernu motoryzacyjnego...

   Team Lotus to zespół wyścigowy i konstruktorski, założony przez Colina Chapmana w 1954 roku jako siostrzana firma Lotus Cars, który brał udział w takich seriach, jak Formuła 1, Formuła 2, Formuła Ford, Formuła Junior, Indianapolis 500 czy słynne 24 godzinne wyścigi Le Mans. W Formule 1 Lotus zdobył sześć tytułów w klasyfikacji kierowców, a siedem w klasyfikacji konstruktorów. Pod przewodnictwem Chapmana firma wprowadziła wiele innowacji, ważnych nie tylko dla Formuły 1, ale i dla całego sportu motorowego. Zmiany te, choć często przełomowe, prowadziły jednak często do problemów technicznych oraz wypadków, w tym śmiertelnych. Żartowano, że nazwa „Lotus” to skrót od „Lot of Trouble Usually Serious” („Dużo Problemów, Zwykle Poważnych”). Na pewno jednym z tych problemów, ani wpadek, nie była seria gier Lotus, która niewątpliwie jest uważana za jedną z najsłynniejszych serii gier wyścigowych jakie powstałe na komputery domowe. Za produkcję cyklu odpowiada zespół Magnetic Fields, projektantami byli Andrew Morris i Shaun Southern, a cykl wydało Gremlin Graphics Software.

   Lotus Esprit Turbo Challenge został wydany w 1990 roku na Amigę, Atari ST, Commodore 64, Amstrad CPC i ZX Spectrum. Gra zawierała jeden samochód, widoczny na zdjęciu powyżej Lotus Esprit Turbo SE, oraz 32 trasy (w wersji na Amigę) w różnych krajach świata. Gra oferowała tryb gry wieloosobowej na dzielonym ekranie, oraz cztery stacje radiowe do wyboru przed wyścigiem. Ważnym elementem podczas wyścigu było tankowanie auta, i w razie jego deficytu należało zatrzymać się w boksie w celu jego uzupełnienia. Ponadto oprócz wyprzedzania innych samochodów, trzeba było uważać na inne przeszkody, zależne od scenerii toru takie jak lód, roboty drogowe, kałuże, czy słynne kłody drewna. Wyścigi podzielone zostały na trzy poziomy trudności, a każdy z nich różnił się ilością tras do zliczenia w cyklu ( odpowiednio 7, 10 lub 15),a w każdym z nich gracz konkurował z 20 przeciwnikami. Jeśli gracz ukończył wyścig w pierwszej dziesiątce, kwalifikował się do następnego i otrzymywał punkty do klasyfikacji generalnej cyklu mistrzowskim, wygrana w którym była celem głównym gry. Nazwy komputerowych kierowców są wzorowane na prawdziwych kierowcach wyścigowych. Choć gra nie rzucała na kolana, została dobrze przyjęta przez prasę branżową, która chwaliła poczucie prędkości, jakość techniczną i tryb dla dwóch graczy. Gra była jak na tamte czasy rozbudowaną produkcją, która zawierała wiele innowacji, oraz szczegółów zaczerpniętych z realnych wyścigów samochodowych i aspirowała do bycia symulacją cyklu mistrzostw świata. Poniżej gameplay z rozgrywki:

   Lotus Turbo Challenge 2 został wydany w 1991 roku na Amigę, Atari ST oraz Sega Megadrive. Gra w stosunku do pierwowzoru została uproszczona, jednak mimo wszystko wyznaczyła nową jakość dla gier tego typu. Do dyspozycji gracza oddano poza dostępnym w pierwszej części Esprit Turbo SE, Elan SE, a wyścigi odbywały się na tylko, w porównaniu do Lotus Esprit Turbo Challenge, ośmiu trasach, które jednak znacząco się od siebie różniły. Były to kolejno etap po lesie, w nocy, etap we mgle, po śnieg, pustyni, autostradzie, na bagnach, oraz podczas burzy). Ciekawostką jest fakt, że na etapie prowadzącym przez autostradę, jeśli graczowi udało się na skrzyżowaniu, przez które przejeżdżają ciężarówki, przejechać pod jedną z naczepą, spiker krzyczy „Yeehaa!”. W tej części zamiast typowego wyścigu wprowadzono grę na czas, której celem, zamiast rywalizacji z wirtualnymi wrogami, jest dojechanie do mety zaliczając kolejne "checkpointy" w danym czasie. Komputerowi przeciwnicy zamiast standardowej rywalizacji stali się zwykłymi "utrudniaczami zadania", gdyż ich celem nie było dotarcie do mety przed nami, tylko utrudnienie nam dotarcia do niej w wyznaczonym limicie. Charakterystycznym elementem serii dal mnie były słynne przeszkody na drodze, jak np leżące bale drewna, dzięki którym można było "latać". Przed rozpoczęciem rozgrywki można było ustawić tryb manualnej lub automatycznej skrzyni biegów i rodzaj sterowania. Graficznie gra stała na wysokim poziomie, a dynamika z jazdy, szczególnie przy dużych prędkościach była głównym atutem pozycji. Istotną zmianą jest brak muzyki podczas jazdy, słychać jedynie spikera i odgłosy z aut, jednak muzyka z menu i wstępu do gry do dziś jest rozpoznawalna dla fanów gier. Na specjalną uwagę zasługuje tryb dla 2 graczy, w którym poza wymogiem zmieszczenia się w limicie czasowym, liczy się który z graczy przekroczy linię mety jako pierwszy, jednak aby uzyskać dostęp do kolejnego wystarczy, że tylko jeden z nich dotrze do mety w wyznaczonym limicie. Tryb ten pozwalał zarówno na grę na podzielonym ekranie, oraz na dwóch osobnych ekranach. Rewolucyjne podejście do tematu sprawiło, że tytuł ten był jednym z najlepszych do gry na 2 osoby w historii Amigi (i nie tylko), choć wiele osób twierdzi, że nie była to typowa wyścigówka tylko tytuł, któremu bliżej do arcadowej zręcznościówki. FUN jednak był nieziemski i bez wątpienia jest to moja ulubiona część serii ! Poniżej gameplay z rozgrywki:

   Lotus 3 The Ultimate Challenge został wydany w 1992 roku na Amigę, Atari ST, Sega Megadrive oraz DOSa. Trzecia część połączyła dwie pierwsze części w jedną, czerpiąc to co najlepsze z każdej z nich. Do dyspozycji gracza oddano trzy samochody: Esprit S4, Elan SE i M200, a każdy z nich posiada opisujące go statystyki, które wpływają z nieznacznym w stopniu na rozgrywkę. Gra posiada dwa tryby gry: klasyczne mistrzostwa znane z pierwszej części, oraz Time Attack z drugiej odsłony cyklu. Do gry powrócił system tankowania samochodu, co spowodowało zmniejszenie dynamiki wyścigu w porównaniu do Lotus Turbo Challenge 2, jednocześnie nie czyniąc tytułu symulatorem. Rozgrywka odbywa się na 13 sceneriach takich jak miasto, autostrada, łąki, pola, lasy, czy góry. Jedyną nowością wprowadzoną w tej odsłonie jest edytor tras, w którym ustawiając odpowiednie wskaźniki decydujemy o długości trasy, jej rodzaju, liczbie zakrętów, czy poziomie uporczywości przeciwników. Grafika została ulepszona, a do decyzji gracza została opcja wyboru pomiędzy możliwością wsłuchiwania się albo warkot silnika, albo w jeden z sześciu wybranych motywów radiowych, które stanowią jeden z lepszych soundtracków w historii gier na Amigę. Lotus 3 The Ultimate Challenge jest miksem dwóch pierwszych odsłon serii, jednak pomimo tego i dodania możliwości edycji tras, czuć dla mnie odgrzewanego kotleta, bo kilka nowych tras i zmieszanie dwóch trybów gry to na tamte standardy było za mało jak na nową grę (ciekawe co na to fani np Assassin Creed). Gracze poczuli się rozczarowani brakiem nowości i pomimo, że tytuł był bardzo dobry, to jednak brak pomysłu na rozwój serii, spowodował, że kolejna część już nie powstała. Poniżej gameplay z rozgrywki:

   Lotus był czymś czego Amigowcom zazdrościło wielu, gdyż była to rozpoznawalna marka i serią, która wyznaczyła nowe standardy w gatunku gier wyścigowych. Rozgrywka na dwie osoby na podzielonym ekranie do dziś jest dla mnie klasykiem.gatunku i pięknymi wspomnieniami, mimo że nigdy nie byłem fanem motoryzacji, ani gier wyścigowych. Mówi się, że to ten cykl był inspiracją dla twórców Need For Speed. Ostatnim wydaniem marki było Lotus Trilogy na Amigę i Amigę CD32, które było jednak zwykłym zbiorczym wydaniem całej trylogii w formie jednego pakietu.

   MOJA OCENA SERII: 9/10. Zachęcam do komentowania i dzielenia się Waszymi wspomnieniami dotyczącymi tej kulowej serii.