KENJI ENO
Kenji Eno urodził się 5 maja 1970 w Japonii. Już za młodych lat uczęszczał do szkoły dla
szczegółnie uzdolnionych dzieci. Niestety przebieg jego nauki mocno zakłuciło znikięcie matki.
W wieku 17 porzucił edkuację w liceum i udał się do pierwszej pracy w firmie Canon. Przygoda z
branżą telekomunikacyjną zakończyła się dość szybko. Coraz większy wpływ na zainteresowani
młodego Eno miały salony arcade i gry wideo. Najczęściej wspomniał o Space Invaders i
Pac-Mana, które motywowały go ku zmianie kierunku jego kariery bardziej w projektowanie
gier.
Jego pierwszą grą było Case Murder Towadoko, które pokazał w regionalnym konkursie dla
początkujących programistów. Pod zdobyciu kilku wyróżnień i doświadczenia związał się z raczkującą w tej branży firmą Interlink.Podczas prac w jego studiu Kenji Eno zaczął coraz bardziej również rozwiać się jako muzyk.
Zaczął zdobywać nie tylko cenne doświadczenie ale i szacunek innych dźwiękowców. Jego pracę mogli podziwiać gracze który zakupili D, gdzie usłyszamy jego autorskie mroczne kawałki.
Rok 1995 był bardzo obiecujący dla studia naszego bohatera.
D doskonale sprzedało się na 3DO i Saturna. Po nawiązaniu współpracy z Sony i około 100tys.
zamówień na ten tytuł Kenji Eno nie krył zadowolenia. Niestety okazało się że Sony wyprodukowo zaledwie 40tys. egzemplarzy tej gry co rozwśwcieczyło Eno-Sana.
w 1996 zerwano współpracę z Sony a na jednej z konferencji pracowej właściciel WARPa pokazał co myśli o wydawcy. Najpierw zmaskarował maskotkę Muumuu promującą nowa grę Sony Jumping Flash!a potem wyślietlił film w którym znak firmowy Playstation przekształca się w logo SEGA Saturn. To był sygnał, że Eno przechodzi z jego produkacjami z 3DO (słaba sprzedaż samej konsoli) i PSX (nieuczciwa sprzedaż i marketing) do obozu konkurencji na pełną wyłączność. SEGA nie tylko wsparła finansowo studio Eno-Sana ale i również zapewniła odpowiednią promocję gier w Japoni. Dzięki temu doskonale sprzedały się Real Sound, D, Enemy Zero jak i kolejne przygody Laury Parton w D2.
Każda z tych gier to nie tylko świetna historia ale i również doskonały poziom graficzny i
muzyczny. Wielu graczy do dziś uważa serię D za jeden z najlepszych horrów/dreszczowców
jakie powstały na konsole.
Wyjątkiem może być tu nietuzinkowe Real Sound, gdzie najważniejsze są dźwięki, narracie i
muzyka, które zostało stworzone z myślą o niewidomych graczach.
Enemy Zero natmiost to bardziej fps'owe nawiązanie do D, pokazuje również wiele wątków
pobocznych oraz świetnej jakości (jak na Saturna) grafikę 3D i wstawki filmowe.
W 1999 roku sama SEGA daje mu również możliwość sprawdzenia się jako muzyk - dostaje
propozycję współtworzenia soundtracku do flagowego tytułu SErviceGAmes - czyli Sega Rally 2. Na przełomie 1999 / 2000 roku Kenjo Eno po wszystkich tych sukcesach żeni się i załkłada rodzinę oraz we współpracy z Segą i korzystając z pomocy np. samego Yu Suzukiego (któremu dziękuje za to w
zakończeniu gry) tworzy D2.
Tytuł mimo, że nie jest idealny jest nie tylko jedną z najładniejszych gier na DeCe ale i również buduje doskonały mroczny, wzruszający klimat z ważnym przesłaniem dla świata. Sam Eno natomiast również tworzy do gry wiele motywów muzycznych a gracze bardzo ciepło przyjmują kontynuacje części pierwszej.
Nowe przygody Laury w Japonii zostają wydane aż 4 różnych wersjach a do USA trafia już ocenzurowana, ze względu na sporą ilość bardzo brutalnych scen.
Po wydaniu D2 z niewiadomych do dziś przyczyn WARP zostaje rozwiązany.
Pod koniec 2000 roku z resztek Warpa Kenjo Eno tworzySuperwarp. Większość projektów jednak to tylko programy i wsparcie dla telefonii i sieci mobilnych. W 2005 roku zostaje rozwiązane i to studio, które nie tworzy nawet jednej gry wideo w okresie ich działaności. To miałbyć definitwyny koniec firm, które zakładał Eno.
Długi okres niebytu przejawiał się tylko w blogwaniu, ewentualnie promocji utworów
muzycznych. Poźniej okazało się, że w tajemnicy utwożył studio FYTO (fyto.com), w którym bardzo długo produkowana była gra Kimi to Boku do Rittai, swój debiut mająca w 2009r. na platformie WiiWare. W między czasie Eno-san tworzył również muzykę do serii gier newtonica na system iOS, które
wydała firma Fieldsystem.
20 Lutego 2013 w wieku 42 lat zmarł nagle na zawał serca.
