Jest źle, jest niedobrze.
Gdyby prześledzić wszystkie odpowiedzi użytkowników (na ten moment ponad 200) i zastosować się do większości propozycji wyszłoby, że należy zmienić wszystko. Musi być lepiej, szybciej, ładniej, kulturalniej, bardziej merytorycznie, bardziej na temat, bardziej, bardziej, bardziej…
Jako że kolejne PSXy czytam z opóźnieniem, ze względu na natłok innych czynności i fakt że mieszkam poza krajem, dopiero ostatnio przeczytałem felieton Mazziego z czerwcowego PE #202, traktujący o komunikacji między graczami przed fejsbukiem. Mazzi skupia się na historii IRC-a i przechodzi do rozmyślań nad przyszłością Oculusa. Ja podążę innym śladem, mianowicie skupię się na tym co mamy tu i teraz.
Granie, jak każde medium, czy to filmy, książki czy komiksy, przybliża ludzi. Nie chodzi mi o gry multi i granie kanapowe/online z innymi, żywymi osobami. Chodzi o wspólną bazę zainteresowań i kwestię zrozumienia zajawki innej osoby. Czytamy książkę, mamy swoje przemyślenia, dyskutujemy o autorze. Oglądamy film, polecamy go innym, wymieniamy się opiniami. Zainspirował nas komiks, opowiadamy znajomym, przeglądamy cosplay’e w internecie, jeździmy na konwenty. Podobnie z grami - wspominamy walkę Snake’a i Liquida na zniszczonym Metal Gearze i śrubowanie rekordów w CTRce, zastanawiamy się nad zakończeniem The Last Of Us, zapraszamy kumpli na Fifę i chwalimy się statami w CoDa.
Lubimy dzielić się doświadczeniami i opiniami. Mieliście kiedyś sytuację w której skończyliście fantastyczną grę albo jeden z momentów poruszył was bardziej niż zwykle i natychmiast musieliście się tym z kimś podzielić? Fajnie jest gdy ktoś nas wysłucha, jeszcze fajniej gdy nas rozumie i wie o co biega, gdy może się z naszym entuzjazmem utożsamić. Wiele się mówi o internecie i jego wpływie na rzeczywistość i nas samych. W większości przypadków mówi się negatywnie, no bo internet zepsuł wszystko: dzieciaki są nieśmiałe i nie jeżdżą na rowerach, ludzie się nie żenią tylko żyją na kocią łapę albo w ogóle NSA i craigslist, książek się nie czyta, chamstwo wszędzie, ceny wyższe i kobiety z brodami. Zapomniano trochę o entuzjazmie i o tym do czego internet aspirował od początku swego istnienia - prawdziwie demokratycznej platformy i medium obejmującym wszystkich i wszystko, którego możliwości nie tylko w teorii są nieograniczone. Innymi słowy - sieci rozumianej dosłownie, do której w każdej chwili możemy się podłączyć i połączyć z milionami innych ludzi, którzy tę sieć razem z nami współtworzą.
Louis CK w jednym ze skeczów wyjaśniał co jego zdaniem jest przyczyną powszechnej, współczesnej frustracji. Któregoś razu, zajmując miejsce w samolocie, usłyszał komunikat linii lotniczych że do dyspozycji pasażerów oddano szybką pokładową sieć wi-fi, dzięki której można było korzystać z internetu w trakcie lotu. Okazało się, że wkradł się jakiś błąd i jednak usługa nie działała, co strasznie poirytowało faceta siedzącego obok Louisa. Sam komik zgrabnie podsumował całe zdarzenie: oto gość irytuje się i narzeka, że nie może skorzystać z usługi o której istnieniu jeszcze minutę wcześniej nie miał pojęcia. Jego oczekiwania poszły w ciągu paru sekund tak wysoko że poczuł się oszukany gdy jednak nie udało się ich spełnić.
Podobnie trochę z nami. Surfując po takim PPE zapominamy że parę lat temu śniliśmy o możliwości znalezienia się w miejscu w którym nasza pasja do gier video jest traktowana właśnie tak - jako pasja. Wchodząc na ulubioną stronę traktującą o grach w parę sekund potrzebnych do załadowania jesteśmy otoczeni przez setki osób zafiksowanych na tym samym punkcie co my. PPE jest przecież rozwinięciem idei starego PE, czyli miejsca gdzie gracze, jakkolwiek byśmy tego terminu nie definiowali, spotykają się z innymi graczami. Miejscem gdzie nasza pasja jest zrozumiana i które grami video oddycha. A dzięki internetowi - miejscem które również my możemy tworzyć.
Do tego myślę nawiązuje Mazzi w swoim tekście. Wspominając czasy IRCa z radością przywołuje wspólne rozmowy i dyskusje z innymi zapaleńcami. Sięga pamięcią do nieskrępowanej radości z komunikacji pomiędzy anonimowymi osobami o podobnych zainteresowaniach. Kiedyś było to bardziej zamknięte, elitarne grono, bo dziś dostęp do różnych forum, fejsów i stron o grach ma każdy. Ale czy to źle? Coraz więcej ludzi gra, co za tym idzie coraz łatwiej znaleźć osoby z którymi możemy nasz entuzjazm do gier dzielić. PPE jest właśnie takim miejscem. Jasne, że nie jest idealne. I zgadzam się że możliwość edycji komentarza jest racjonalnym postulatem w temacie w którym zachęcani jesteśmy do wysuwania swoich oczekiwań. Tylko że zanim zaczniemy krzyczeć i postulować, warto uświadomić sobie, że już mamy bardzo dużo. Mamy w końcu miejsce w którym zawsze znajdziemy osoby dzielące naszą pasję. Cała reszta to aperitif.
Na zakończenie: wiecie dlaczego festiwal Woodstock ’69 odniósł tak wielki sukces i kultowy status? Nie dlatego, że wszystkie gwiazdy ówczesnej muzyki wystąpiły w ciągu kilku dni na jednej scenie. Muzykę słychać było tylko do pewnej odległości, więc mało kto rozumiał tekst piosenek czy rozróżniał dźwięki solówki. Jakakolwiek organizacja zapewniająca bezpieczeństwo i podstawowe warunki sanitarne to była abstrakcja. Nie mówiąc o tym, że większość uczestników, zarówno muzyków jak i słuchaczy, przez cały festiwal ledwo trzymała się na nogach i ma wielką dziurę w pamięci. Powodem była atmosfera wspólnoty i społeczności, klimat wytworzony przez ludzi którzy się rozumieją, którzy patrzą na siebie przez pryzmat tego co ich łączy, a nie dzieli. Dziś mamy w zasięgu naszych palców wirtualny substytut tej atmosfery. Szkoda że nie wszyscy potrafimy to docenić i w pełni wykorzystać.
