Wycieczka do piekła
Choć minęło już kilka lat od premiery tej gry, coś sprawia, że wciąż lubię do niej wracać. Produkcja studia Visceral Games niewątpliwie podniosła również w tym czasie poprzeczkę mającemu pojawić się wkrótce God of War 3.
Zacznijmy jednak od fabuły. Dante’s Inferno to próba adaptacji „Boskiej Komedii” Dantego Alighieri, potraktowana w bardzo luźny sposób wykorzystując koncepcję piekła oraz zarys głównego wątku ratowania ukochanej Beatrice. Dzięki tym zabiegom akcja zyskała na tempie i dynamice w efekcie czego otrzymaliśmy grę, w której przyjdzie nam przemierzyć dziewięć kręgów piekieł wybijając przy okazji rzesze potworów i demonów aby w ostatecznie uratować Beatrice z rąk szatana. Każdy z kręgów wygląda zupełnie inaczej i jest ściśle związany z konkretnym grzechem stanowiąc miejsce spoczynku osób, które go popełniły.
Przyjdzie nam tam również spotkać uwięzione osoby, powiązane z utworem literackim, które wedle naszego wyboru będziemy mogli zbawić lub potępić. W naszej wędrówce towarzyszy nam także przewodnik służący dobrą radą a na końcu każdego kręgu czekać będzie na nas boss. Walka z każdym z bossów opiera się na odnalezieniu schematu jak go pokonać, na każdego bowiem jest inny sposób.
Rozgrywka prezentuje się spektakularnie i zdecydowanie cieszy oko a całości dopełniają równie dobre cut scenki. Warto również wspomnieć o dwóch ścieżkach, jakie może podjąć nasz bohater. Zależnie od jego czynów dostajemy odpowiednie punkty doświadczenia, które to ulepszają jedną z dwóch broni. Za grzechy otrzymujemy punkty do mocy kosy, natomiast za potępienia dostaniemy punkty do rozwoju mocy krzyża. Zależnie, w jaki sposób będziemy traktować każdego z napotkanych oponentów, będziemy mogli rozwijać także jedną z dwóch ścieżek zdolności. Zabieg taki powoduje, że grę chce się przejść jeszcze raz.
Oprawa graficzna mimo kilku niedociągnięć stoi na wysokim poziomie. Denerwujące była czasami statyczna kamera ustawiona w bezsensownym miejscu utrudniając walkę. Na szczęście były to sporadyczne przypadki. Widać, że producenci napracowali się nad grą. Każda z lokacji prezentuje się zupełnie inaczej natomiast wrogowie idealnie są do nich dopasowani. Całości dopełnia dobra ścieżka muzyczna budująca w odpowiednich momentach atmosferę oraz efekty dźwiękowe, jak jęki czy krzyki, których w piekle nie brakuje.
