Skoro niektórzy piszą podsumowania roku, to czemu i nie ja? Zwłaszcza, że się trochę zadziało. Podsumowanie mojego roku 2020, ale nie skupiający się tylko na gamingu i sprzęcie RTV, lecz dotykający wielu spraw życiowych, a nawet podrzucające tytuły 2 książek nt. historii gier video. 
I tym razem nie będzie słowa o Cyberpunku, bo jak grę naprawią na PS4, to ta gra u mnie zaistnieje w 2021. 
Nie czytaj, jeśli nie lubisz melodramatów, czy seriali obyczajowych :P

Podczas spędzania urlopu w stolicy Wielkiej Brytanii, nie sposób powstrzymać wewnętrznej duszy Gracza przed chęcią poznawania miasta pod tym kątem. Co takiego zaobserwowałem i do jakich rozmyślań mnie to doprowadziło? Zapraszam do lektury. 

Antropologicznie o grach, których w sumie nie ma tu za dużo.

Prawdopodobnie uznasz to za pseudoakademicki bełkot, ale zapraszam.

Niedziela, 25 marca 2018 roku, zapowiadała się jak każda inna. Wstanę o 8:00, zjem śniadanie, spędzę poranek z córeczką, a kiedy ta uda się na przedpołudniową drzemkę, ja rozsiądę się wygodnie w fotelu oddając się swojej ulubionej elektronicznej rozrywce. I wtedy mnie naszło… z początkiem marca minęło osiem lat jak po raz pierwszy przyniosłem do domu konsolę do grania i nie spodziewałem się, że całe przedpołudnie spędzę na sentymentalnej podróży w przeszłość

Jak już pewnie zdążyłeś/aś zauważyć po tytule - wpis dotyczyć będzie mojego pokoju gracza, który również spełnia rolę biura (pracuje głównie w domu) oraz studia do streamowania/nagrywania. Nie chce jednak ograniczać się do wrzucenia samych zdjęć, a wręcz przeciwnie, opisze jego powstawanie.

Nasza pasja, ambicje i motywacja do zrobienia gamingowego kroku w przód, zaprowadziły nas pod same czerwono – czarno – białe drzwi z napisem „Youtube”. 

Nasza pasja, ambicje i motywacja do zrobienia gamingowego kroku w przód, zaprowadziły nas pod same czerwono – czarno – białe drzwi z napisem „Youtube”.