Część z was pamięta zapewne mój tekst o największych kłamstwach starych graczy. Ileż tego jadu się na mnie wylało, ileż gorzkich słów. Część z was pewnie myślało, że jestem stosunkowo młodym graczem, mimo wszystko wychowałem się w latach 90tych wiele gier, które uważa się za kanon powstawało w ‘moich czasach’. Zauważam wiele zmian, jednak nie popadam w przesadny marazm. Tak więc mając to z głowy zapraszam na nostalgiczną podróż.

Zdania graczy na temat achievement'ów są podzielone. Dla jednych są one zbędne bądź źle zaimplementowane, dla drugich nadają grze głębi i często wydłużają czas rozgrywki o dobre kilka bądź kilkanaście, a może nawet kilkadziesiąt godzin. Jak jednak prezentuje się to dzisiaj?

UWAGA! Tekst MOŻE zawierać delikatne spoilery.

Nigdy nie byłem jakimś ogromnym fanem uniwersum Fallouta. W dwie pierwsze części w ogóle nie grałem. A swoją przygodę rozpocząłem, dopiero jak za tworzenie wzięła się Bethesda. Gra która już od pierwszych zapowiedzi była nazywana Oblivionem z broniami, przekonała mnie do siebie i pomimo faktu, że zatwardziali fani pierwszych odsłon psioczyli na ten tytuł, ja bawiłem się świetnie, przemierzając pustkowia Washingtonu.

Środek wakacji. Idealny czas na sprawdzenie, czy w szkolnym plecaku nie zalegają stare kanapki, czy owoce. Zapach we wrześniu podczas pakowania, mógłby spokojnie zastąpić najmocniejsze sole trzeźwiące. 

Tekst pisany z pozycji dużego dziecka i jako taki powinien być odbierany. Nie jestem psychologiem, ale w większości przypadków uważam, że Ci zapominają o takim ludzkim podejściu do życia.

Gry komputerowe to przepotężna marka, która cały czas się rozwija. W okół nich powstają subkultury graczy. Zbierają mnóstwo różnych ludzi dookoła siebie, od młodych ludzi, przez młodzież i kończąc na dojrzałych osobach. Te chętnie wydają swoje pieniądze nie tylko na same gry jako takie, ale także różnego rodzaju poboczne gadżety.

W dzisiejszym świecie, z łatwo dostępnym internetem i komputerem w prawie każdym domu, wystarczy trochę samozaparcia by napisać własną recenzję filmu, gry, sztuki teatralnej, książki, sznurówki, tabletki lub szczotki dla kota. Każdy, kto w życiu napisał co najmniej jedną recenzję i wystawił ją na widok publiczny, na pewno wpadł od czasu do czasu zerknąć na komentarze.

Obserwując od jakiegoś czasu postępowanie pewnych osób i grup na portalach internetowych zastanowiło mnie, dlaczego w taki, a nie inny sposób kreuje się obraz danej strony.

My, jako wspólna brać, ludzie wypowiadający swoje opinie na PPE, często narzekamy, że tytuł A nie jest dla nas interesujący, ponieważ jest zbyt podobny do wydanego jakiś czas temu tytułu B. Jak to jednak jest z tymi naszymi kaprysami? Jak to jest, że kolejna, taka sama część Uncharted przyciąga miliony, a Assassin's Creed obrywa się za zbyt mało zmian z części na część? Czy faktycznie rewolucja jest tym, czego pragniemy w grach video? Sprawdźmy...

Ostatnio coś strasznie obrodziło oskarżeniami o plagiat. Przynajmniej raz w tygodniu natknę się na tego typu zarzuty pod tekstami przeróżnych osób na PPE i oczywiście 3/4 z nich są wyssane z brudnego palca.

"No i w p... wylądował(y)" - jakby to powiedział słynny Siara Siarzewski. Kotary poszły w górę, sprzedaż ruszyła, zaczęła się nowa generacja - czyli jakiś jeden, kolejny z dziesięciu "checkpointów" naszego growego życia. No i co? Hurra! Cieszmy się! Co? Nie wszyscy się cieszą? Aha. No to o nich będzie ten tekst.

Witam w pierwszych Ekstrimowych Polejmikach. Chciałbym tu odnosić się w jakiś sposób do tekstów opublikowanych w Psx Extreme, podyskutować lub dodać coś od siebie. Padło na tekst Tomasza "Hiva" Kozieła pt. "Cheater. Camper. Rozrabiaka".

   Wyjaśniam od razu na początku,iż nie mam nic
do xbox 360 ani tym bardziej do pierwszego xbox,
nie jestem fanboy'em,kiedyś sam posiadałem
x360 i byłem z niego bardzo zadowolony tekst
dotyczy ogólnej polityki giganta z Redmond.