Nago. Głośno. Dumnie (2023) - recenzja i opinia o serialu [HBO Max]. Oto jak być sobą w kraju pełnym uprzedzeń

Nago. Głośno. Dumnie to serial dokumentalny, który miał swoją światową premierę na platformie HBO Max 1 czerwca 2023 roku. Serial opowiada o grupie polskich drag queens i performerek burleski, które łączy miłość do sceny i pragnienie opowiadania swojej historii za pomocą ciała. Serial składa się z pięciu odcinków, w których poznajemy sylwetki takich artystek i artystów jak Kim Lee, Betty Q, Twoja Stara, Pin Up Candy, Red Juliette, Kali Katharsis, Gąsiu, Bunny de Lish i Hieemeras. Dużo tu refleksji. Pełen leksykon słów i znaczeń, którego nie do końca rozumie i być może chce znać osoba heteroseksualna. To pokręcona scena marzeń, pełna jaj i gołych cycków.

Serial nie ma jednej liniowej fabuły, lecz skupia się na osobistych doświadczeniach i wyzwaniach bohaterek i bohaterów. Każdy odcinek poświęcony jest jednej lub dwóm postaciom, które opowiadają o swojej drodze do bycia drag queen lub performerem burleski, o swojej rodzinie, przyjaciołach, partnerach i partnerkach, o swojej seksualności i tożsamości płciowej, o swoich marzeniach i ambicjach. Widzimy ich zarówno na scenie, gdzie błyszczą i zachwycają publiczność, jak i za kulisami, gdzie zmagają się z problemami codziennego życia. Serial pokazuje zarówno radość i spełnienie płynące z wyrażania siebie poprzez sztukę, jak i trudności i dyskryminację, z jakimi spotykają się osoby niekonwencjonalne w polskim społeczeństwie.

Nago. Głośno. Dumnie (2023) - recenzja i opinia o serialu [HBO Max]. Ten serial ludźmi stoi. Oryginalne postacie to jego wielki atut

Jedna z bohaterek, Betty Q, twierdzi że kiedy jest naga, nie tylko wyraża siebie, ale także pomaga i innym kobietom, które czują się nieatrakcyjne. Jak sama to ujęła: „mam taki sam cellulit i taką bliznę po cesarce jak Ty kobieto”. Betty Q nie jest idealna, podczas burleski odsłania swoje pofałdowane ciało, nie wstydząc się boczków, czy pryszcza na kolokwialnej dupie. Przy okazji to forma wyrażenia siebie, forma artyzmu, która jakkolwiek nie jest przeze mnie akceptowana, to lubiana przez ludzi, którzy chętnie na takie występy przychodzą. A skąd nasi artyści czerpią naukę? Z drag leksa. To skrócona forma lekcji drag queen, czyli osoby, która występuje w kobiecym stroju i makijażu, często z elementami humoru i parodii. To zajęcia, na których można nauczyć się podstaw sztuki drag, takich jak dobór kostiumu, peruki, makijażu i ruchu scenicznego.

Nie każdy partner drag queen rozumie te przedziwne przebieranki, tańce, śpiewy i akrobacje na scenie, o czym otwarcie przyznają w dokumencie. Jednak sama ich obecność jest niejako formą akceptacji tego co wyprawia ich druga połówka, a przecież przez większość czasu to sztuka wyrażana przez ciało, coś głębszego niż sam striptiz. Czasami jest śmiesznie, czasem nie. Stylizacja i stroje? No tutaj jest mocny temat na dyskusje, bo przeważnie na tym elemencie (gdy go jeszcze nie zrzucą) opiera się większa część występu. Stroje wyglądają często kiczowato, no bo ktoś, kto jest przebrany za Darth Vadera, machając swoim mieczem świetlnym, bynajmniej dla mnie wygląda mało interesująco. A publika to nie tylko kupuje, ale i wtóruje. Nie ma co ukrywać to środowisko osób LGBT, czyli takie, z którym większość osób w Polsce nie chce mieć nic wspólnego. Szczerze rozumiem tę niechęć, ale jeżeli ktoś ma zacząć pluć jadem na tę całą poprawność, czy wręcz promocje LGBT, to niech zwyczajnie tego nie ogląda i zostawi tych ludzi w swoim własnym świecie. Niech się realizują, bo krzywdy nikomu nie robią. Nie trzeba się zgadzać z takimi osobami, można mieć swoje zdanie na ten temat, ale każdy powinien zająć się swoim życiem.

Nago. Głośno. Dumnie (2023) - recenzja i opinia o serialu [HBO Max]. Jesteś otwarty na inność?

Dokument pokazuje świat różnych osób np. Pawła, który zdawałoby się, jest zupełnie zwyczajnym facetem. W przeszłości chciał nawet zostać księdzem. Ostatecznie odkrył w sobie powołanie do czegoś innego. Znalazłszy chłopaka, towarzyszy mu podczas festiwalu burleski w Pradze. Zaskakujące w tym wszystkim jest to, jak można przedstawiać sztukę, będącą jednocześnie formą wyrażania siebie, jak i typową zachcianką osób o różnej orientacji, czy tożsamości płciowej. Poza tym co zobaczymy? Dużo golizny. Pupy, cycki i miecze świetlne. 

Nago. Głośno. Dumnie to serial, który być może jest potrzebny w obecnych czasach. Otwiera oczy i serca na różnorodność ludzką, ucząc tolerancji i akceptacji. Pokazuje prawdziwe historie ludzi pełnych pasji i odwagi. Motywuje do bycia sobą. Podobała mi się reżyseria Dellfiny Dellert i Agnieszki Mazanek, które z dużą wrażliwością i szacunkiem przedstawiły świat drag queens i performerek burleski. Po drugie, muzyka Daniela Sałacińskiego i Jana Komara, doskonale pasuje do klimatu serialu. Ale najbardziej podobało mi się podejście bohaterów. To oni byli duszą tej produkcji. Byli autentyczni, charyzmatyczni, utalentowani i na swój sposób piękni. Każdy z nich miał coś do powiedzenia i do pokazania. 

Poza tym często i gęsto wyjaśniana jest nam terminologia znana w świecie Drag. Np. osoba Queer, to taka, która nie znajduje dla siebie określenia na własną tożsamość, czy orientację seksualną. Nie znajduje swojej literki w LGBTIAP, dlatego jest Q. Może być to także osoba, która w danym momencie nie chce określać swojej orientacji, czy tożsamości płciowej. To afirmacja różnorodności. Istnieje też sztuka Queer, która buntuje się przeciwko heteronormalnemu społeczeństwu, przedstawiając kobietę lub mężczyznę zupełnie w innym świetle. Takich tematów jest tu więcej. 

Nago. Głośno. Dumnie (2023) - recenzja i opinia o serialu [HBO Max].  To nie moja bajka, ale…

Jeżeli bawi Was przeróbka piosenki „My Słowianie” w wykonaniu drag queen. To serial ma szanse zainteresować. Sądzę jednak, że nie będzie to jakaś wielka publiczność. Produkcja nie dla mnie. Ale ciekawie było spojrzeć na ten cały festiwal zza kulis. Nie powiem, że nie pomogło mi to zrozumieć czyjegoś odmiennego zachowania (np. artysty występującego pod pseudonimem Twoja Stara), a to, że nie popieram pewnych rzeczy to nie oznacza, że jestem uprzedzony. Po prostu nie musimy lubić pewnych rzeczy, prawda? Ale zachowując kulturę i oddając człowiekowi jego święte prawo do wolności, zostawiam ten temat. Niech każdy realizuje się w tym co lubi i uważa za słuszne.

Przedstawiono tu świat pełen nagości - nie tylko fizycznej, ale także emocjonalnej. Pełen głosu - nie tylko muzycznego, ale także społecznego. No i pełnego dumy - nie tylko osobistej, ale także zbiorowej. Serial uważam za odważny, ale jest skierowany raczej do wąskiego grona odbiorców, ewentualnie zaciekawionych tematem i osób z otwartym umysłem.