"FPP to najbardziej wciągająca perspektywa"
Zastanawialiście się kiedyś, co takiego siedzi w grach ukazywanych z perspektywy pierwszej osoby, że tak nas wciągają, oferując jedyne w swoim rodzaju wrażenia? Przecież eksplorować rozmaite krainy, siać demolkę i produkować stosy trupów można także w wielu innych gatunkach, często odległych od FPS-ów...
Zastanawialiście się kiedyś, co takiego siedzi w grach ukazywanych z perspektywy pierwszej osoby, że tak nas wciągają, oferując jedyne w swoim rodzaju wrażenia? Przecież eksplorować rozmaite krainy, siać demolkę i produkować stosy trupów można także w wielu innych gatunkach, często odległych od FPS-ów...
Swoje zdanie na ten temat zdradził właśnie Ken Levine - współzałożyciel Irrational Games, maczający palce w takich hitach jak System Shock 2 czy serii BioShock, pracujący aktualnie nad BioShock Infinite:
"Myślę, że to oczywiste - dla mnie to najbardziej bezpośrednia forma kontaktu. O jedną barierę mniej w doświadczeniu. To dziwne uczucie być w czyichś butach. To coś, co przychodzi nam bardzo naturalnie w dzieciństwie, ale jest o wiele trudniejsze dla dorosłych. Myślę, że gry umiejętnie popychają nas w odpowiednim kierunku, abyśmy zasmakowali tego 'dziecinnego' podejścia. Przenoszenie swojej tożsamości na kogoś innego to coś bardzo potężnego gdy jest się dzieckiem - tracisz to jako dorosły ponieważ stajesz się mocno samoświadomy. Gry pozwalają nam przebić się przez tę barierę i powrócić do tamtego klimatu zabawy, co jest naprawdę potężne".
Gdy wspomnę swoje zabawy "w strzelanego" na podwórku... chyba faktycznie coś w tym jest. Te wszystkie podchody, przedzieranie się przez krzaki z kijem w ręce. Ale czy tylko to przyciąga nas do FPS-ów? Czy to oznacza, że najlepsze TPP pokroju Gears of War czy Uncharted oferują gorsze, "niepełne" doświadczenia, bo gorzej nam wczuć się w bohaterów? Jak jest w Waszym przypadku? Co Was facynuje w ujęciu FPP?
