Grim Fandango wciąż żywe! To jedna z najbardziej stylowych gier Tima Schafera
W 1998 roku świat gier przygodowych stanął na krawędzi rewolucji. Grim Fandango nie było tylko kolejnym hitem LucasArts - było odważnym skokiem w nieznane, który na zawsze zmienił sposób, w jaki postrzegamy cyfrowe opowieści.
Dziś, wracając do tego klasyka, Tim Schafer odsłania kulisy decyzji o porzuceniu bezpiecznego 2D na rzecz pełnego trójwymiaru.
Inspiracją dla twórców nie były inne przygodówki, lecz gry akcji takie jak BioForge czy Alone in the Dark. Schafer pragnął filmowości, którą dawały statyczne tła połączone z trójwymiarowymi postaciami. To wymusiło kontrowersyjną zmianę: kultowy kursor myszy zastąpiono „sterowaniem czołgowym” (tank controls) na klawiaturze. Choć dziś ten model bywa krytykowany, wtedy pozwalał na płynne, filmowe przejścia między ujęciami kamery, budując niespotykany wcześniej dramatyzm.
Przejście w 3D otworzyło też nowe drzwi dla projektantów zagadek. Zamiast abstrakcyjnego łączenia przedmiotów w ekwipunku, Grim Fandango postawiło na coś innego. Prowadzenie wózka widłowego czy manipulowanie otoczeniem stało się możliwe tylko dzięki temu, że Manny był fizycznym obiektem w przestrzeni. Gra pozbyła się też klasycznego interfejsu - to sama postać, subtelnie obracając głowę w stronę ciekawych obiektów, stała się naszym „celownikiem”.
Oprawa artystyczna, łącząca meksykańskie święto zmarłych z estetyką Art Deco i klimatem Noir, do dziś pozostaje niedoścignionym wzorem. W połączeniu z nowatorskim silnikiem GrimE i jazzową ścieżką dźwiękową Petera McConnella, stworzono świat, który żył własnym życiem.
Grim Fandango udowodniło, że gry mogą być czymś więcej niż zbiorem mechanik - mogą być interaktywnym kinem. Dla Schafera i jego zespołu był to moment szczytowej kreatywności, w którym technologia wreszcie dogoniła ich ambicje, pozwalając stworzyć dzieło kompletne i ponadczasowe.
