Uzależniony do pucharów...

Często zastanawia mnie co siedzi w mojej głowie, co wciąż popycha mnie do spędzania godzin przed konsolą...

Często zastanawia mnie co siedzi w mojej głowie, co wciąż popycha mnie do spędzania godzin przed konsolą i żmudnego zdobywania kolejnych trofeów. Doskonale zdaję sobie sprawę, że ich wbijanie nie ma generalnie żadnego większego sensu. Ja jednak dalej usilnie próbuję i męczę się i sapię i przeklinam konsolę, gryzę kabel od pada robiąc przy tym jeszcze kilka innych ogólnie uznawanych za nienormalne rzeczy. Pomimo, że konsolę mam dopiero od jakiegoś roku i mam świadomość, że jeżeli chodzi o jakiekolwiek rankingi w pucharkach to nie mam szans z wyjadaczami którzy w swym dorobku mają po kilkaset platyn ja dalej potrafię siedzieć do trzeciej nad ranem by zdobyć wirtualna nagrodę, gdy wstać muszę już po 5 bo do pracy na 7 mam. Czasami wręcz czuję się jak idiota i pytam sam siebie "Człowieku, kiedy ty wreszcie spoważniejesz?" Odpowiedzi jednak wciąż nie znam i chyba szybko nie poznam. Człowiek szuka 150 znajdziek na mapie tylko po to żeby wbić pojedynczy brąz. Logiczne? Mądre? W żadnym wypadku. Pomimo, iż wiele razy wybierałem się na "odwyk", powtarzałem sobie, że mam w nosie te pucharki to wystarczyło, że konsola wydała z siebie dźwięk wbijanego trofeum, a w mojej głowie wajcha rozsądku się przestawiała. Nie wiem czy potrafię się tego oduczyć. Bo w końcu czy to ja mam konsolę czy konsola ma mnie? :)  *

* całość tekstu proszę traktować z przymrużeniem oka. Tak naprawdę czasami potrafię być poważny ;)