KARCZMA - Legendy branży - Miki Higashino - krótka historia matki Suikodena

Suikoden miał swojego ojca, w osobie pana Yoshitaka Murayamy, który stworzył genialny scenariusz. Ale miał też swoja matkę, która trochę „stała w cieniu”. Więc dlatego tym razem postanowiłem przybliżyć osobę pani Miki Higashino, która stworzyła GENIALNY soundtrack, do tego jRPGowego ARCYDZIEŁA.

Imię – Miki

Nazwisko – Higashino

Data urodzenia – 1 styczeń 1968 r.

Miejsce urodzenia – Takarazuka, w prefekturze Hyōgo, na wyspie Honsiu, nad rzeką Muko

Kraj – Japonia

Stan zamieszkania – Tokio

Praca – Konami w latach 1984-2002 r., krótki powrót w 2007-2008 r.

Kompozycje do gier - Gradius, Suikoden, Contra, Tokimeki Memorial ...

BIOGRAFIA – PRACA W KONAMI:

Miki Ishikawa (z domu Higashino, wcześniej Yanigisawa), jest emerytowaną kompozytorką, która pracowała dla Konami. Stworzyła kompozycje do takich gier jak Gradius, czy też genialnego Suikodena. Urodziła się 1 stycznia 1968 roku, w Takarazuka, w prefekturze Hyōgo, na wyspie Honsiu. Pochodzi z muzycznej rodziny, więc nie mogła się zajmować czymś innym. Miki przejęła zamiłowanie do klasycznej muzyki, po ojcu, który ją tym zaraził. Od najmłodszych lat zaczęła grać na pianinie oraz w wieku pięciu lat umiała już śpiewać. Podczas swoich młodzieńczych lat, Miki założyła swój własny zespół, w którym śpiewała swoje własne piosenki. A przy okazji dalej kontynuowała naukę i grę na pianinie. Ale nasza kompozytorka jest osobą bardzo ambitną i bardzo chciała osiągnąć sukces, w karierze muzycznej. Udało się jej dostać do składu Osaka College of Music (jedna z najlepszych szkół w Japonii, w tamtych latach, ale nie jestem pewny, czy dalej jest tak prestiżową szkoła). Ale po pewnym czasie stwierdziła, że to nie jest miejsce dla niej, ponieważ czuła się tam banalnie, a modernistyczna atonalna muzyka, to nie jest to, co by chciała komponować. Nie było tam też miejsca na innowacje, którymi chciała się zajmować. Jednak, jak to bywa w życiu, trzeba zarabiać pieniądze, aby żyć. Tak też było w przypadku Miki, która ich potrzebowała. Postanowiła więc odpowiedzieć na ofertę Konami, które potrzebowało kompozytora do gier. W roku 1984 została przyjęta w niepełnym wymiarze czasowym, na stanowisko kompozytora. Najciekawszą rzeczą w tym wszystkim jest to, że Miki, nie miała bladego pojęcia o grach, nigdy w nie nie grała, a tym bardziej nigdy nie marzyła o tym, aby być kompozytorka muzyki do gier. W przeciwieństwie do swoich następców i kolegów, koleżanek z fachu. Ona po prostu była bardzo zmotywowana, aby dostać pracę w Konami i stworzyć bardzo dobre kompozycje dla gier Konami. I w tym miejscu mogę już napisać, że tak narodziła się Legenda Branży – pani Higashino, która stworzyła dla Suikodena jeden z najlepszych soundtracków, jakie udało mi się przesłuchać.

Jako jedna z niewielu młodych kompozytorów dostała od Konami wolną rękę, przy swoim pierwszym zadaniu. Miała stworzyć 13-cie kompozycji do gry pt. Gradius, która została wydana w 1985 roku przez Arcade. Higashino postanowiła stworzyć bardzo melodyjne utworki, które miały odzwierciedlać styl gry (strzelanina). Więc stworzyła pierwszy utworek pt. Challenger 1985, który mogliśmy usłyszeć w pierwszym etapie gry.

Miała bardzo postępowe podejście do tworzenia tego soundtracku, można w nim usłyszeć nawet naleciałości muzyki scenicznej. A w czasie tworzenia ścieżki, podobało się jej, to, że może tworzyć koncepcję kosmosu za pomocą muzyki, dźwięków itp. Hagashino czułą się podekscytowana, mówiąc:

 

how the game’s cool, futuristic sounds coupled with the shining, beautiful graphics

 

W czasie tworzenia utworków do gry, wspierała się syntezatorem Kraftwerk’s, chociaż jego udział i tak był bardzo skromny, w porównaniu do dzisiejszych czasów (chodzi oczywiście o syntezatory). Miki była bardzo zadowolona, że sama gra odniosła sukces, a soundtrack jej autorstwa odniósł jeszcze większy – stając się jednym z najpopularniejszych OST z gier. Dowodem tej popularności niech zaświadczy to, że tacy kompozytorzy jak: Yuzo Koshiro, Hitoshi Sakimoto i Motoi Sakuraba, postanowili spróbować swoich sił w branży, dzięki inspiracji, którą zaczerpnęli po wysłuchaniu go.

Kolejną ścieżką dźwiękową nad którą pracowała pani Higashino dla Konami, była ścieżka do Yie Ar Kung Fu w 1985 roku. Aby dopasować odpowiedni styl muzyczny do walk, w grze. Miki wykorzystała orientalne motywy muzyczne oraz perkusje. Między czasie, w niepełnym wymiarze czasowym, w roku 1986, udało się młodej kompozytorce stworzyć jeszcze melodie do vertical-scrolling shootera – Knightmare na MSXa oraz spin-offa Gradiusa o tytule – Salamander. Wracając do OST z spin-offa Gradiusa. Oczywiste było to, że Higashino bardzo rozwinęła się jako muzyk:

 

the compositions were more thoroughly developed, featured groovier rhythms, and a stronger mood than her debut work

 

W tym samym roku powstały też trzy nowe utwory do Life Force, które melodyjnie nawiązywały do energicznego rocku. Poza tym, w roku 1986, zaczęły się prace nad konwersją Salamandera z NESa na MSXa, dzięki czemu powstała nowa wersja soundtracka. W roku 1989 pod kierunkiem Seiichi Fukami, Miki stworzyła trzy utworki do Gradius III;

 

poddane były znacznie mniejszym ograniczenia w systemie dźwięku, w porównaniu do pierwszego Gradiusa, byłam w stanie napisać kawałki na większą skalę

 

Higashino przygotowała dwie nowe aranżacje z Salamander, które zostały wykonane w London Philharmonic Orchestra na Gradius in Classic II, w latach 90-tych.

Po sukcesie prac nad OST do serii Gradius, Higashino zaczęła pracę nad innymi kompozycjami, ale już w pełnym wymiarze czasowym. Pierwszą pracą na pełnym etacie, był soundtrack do arkadowej gry w uniwersum Teenage Mutant Ninja Turtles (1989 rok). Następnym OST, przy którym pracowała w roku 1990, była kosmiczna bijatyka pt. Surprise Attack. Ale największym sukcesem (w tamtym okresie), dla naszej pani kompozytor, była możliwość stworzenia od podstaw ścieżkę dźwiękową do dwóch gier Konami, na SNESa. I to nie byle jakich, bo mowa tutaj o Contra III: The Alien Wars i Mōryō Senki MADARA 2 (nie mylić z klanem Madara z Naruto/Naruto Shippuuden). OST do Contry III, były czerpane z filmów akcji i, w porównaniu do poprzednich dzieł, był bardziej mroczny i dramatyczny. Idealnie odzwierciedlał apokaliptyczna atmosferę, ciągły bieg oraz strzelanie z pistoletów. Natomiast w OST-ku do RPGa – Madara 2 możemy usłyszeć inspiracje różnych motywów orientalnych z połączeniem orkiestrowych dźwięków. Oba soundtracki odniosły wieki sukces. Po sukcesie wspomnianych już dwóch soundtracków, Miki chciała stworzyć coś nowego. A w tym miał jej pomóc modulator PMC, w Mega Drive. Niestety nowe cudo w nowej konsoli, było trudne do ogarnięcia, ale nasza kompozytorka nie poddała się. I „poszła na korepetycje” do DJa Masanori Adachi, dzięki temu, w muzyce do Teenage Mutant Ninja Turtles: Tournament Fighters, możemy usłyszeć utworki w stylu electro-funk. Poza pracami nad muzyka do większych gier, zajmowała się tez tworzeniem utworków do gier dla dzieci na Picmo Learning System.

W roku 1993 poza soundtrackiem do Madara 2 i sequela Teenage Mutant Ninja Turtles, Higashino pracowała nad innym projektem. Była to, ścieżka dźwiękowa do Premier Soccer, w której odpowiadała za cały projekt, z wyjątkiem programowania dźwięku. Był to jej ulubiony projekt, pracując przy nim czuła się bardzo optymistycznie i cieszyła się, że może stworzyć swój własny styl – fusion. Spodobało się jej też to, że mogła tworzyć odgłosy dryblingu, kopnięć piłki i innych efektów znanych z piłkarskich boisk, chociaż miała ograniczenia wynikające z architektury Mega Drive (od strony muzycznej). Innym wielkim sukcesem naszej artystki była ścieżka dźwiękowa do symulatora randkowego pt. Tokimeki Memorial na TurboGrafx-16’s w roku 1994. Korzystając z pomocy zespołu, skupiła swoją uwagę, na komponowaniu muzyki wokalnej – pop-flavoured, która miała zapadać w pamięć nastoletnim odbiorcom. Piosenki autorstwa naszej kompozytorki odniosły wielki sukces i ukazały się jako single i osobne albumy. Po tym sukcesie, Higashino dalej współpracowała z Mami Kingetsu oraz z pierwszą wirtualna idolka Shiori Fujisaki. Dzieki temu razem z Konami został wydany albumy pt. Almost Summer i album Catchy. W tym momencie swojej kariery Miki zastanawiała się nad tym, czy czasami nie skupić się bardziej na tworzeniu tekstów do piosenek, a nie muzycznych podkładów, odgłosów itp. Ale ku naszemu szczęściu i szczęściu jRPGa pt. Suikoden, kompozytorka dalej tworzyła ścieżki dźwiękowe do gier. I ode mnie ma wielkie podziękowania, bo Sukoden, nie byłby Suikodenem, bez jej genialnej pracy.

W roku 1995, pani Higashino skomponowała większą część soundtracka do nowego jRPGa Konami, który ukazał się na PSXa, mowa oczywiście o Suikodenie (jap. Genso Suikoden). Po przeczytaniu scenariusza na samym początku projektu, od razu do jej głowy, wpadły pomysły na odpowiednią muzykę do dzieła Yoshitaki Murayamy, o którym mogliście poczytać TUTAJ. Sam soundtrack był inspirowany tłem etnicznym i tryskał emocjami oraz doskonała jakością dźwięku – mniej więcej tak był opisywany. A ponadczasowy główny temat muzyczny - Into a World of Illusions, został ważnym elementem serii (do jej końca niestety).

Po skończeniu prac nad muzyką do Suikodena, nasza artystka zajęła się pracą nad OST-kiem do innego jRPGa z stajni Konami, a mianowicie chodzi mi o Vandal Hearts, który powstawał wspólnie z Hiroshim Tamawarim. Oprócz wspomnianego jRPGa w 1996 roku pracowała też nad Gradius Deluxe Pack razem z legendarnym kompozytorem Akira Yamaoka, ojcem muzyki do Silent Hill (o którym na pewno kiedyś przeczytacie w Legendach Branży). Poza projektami i pracą dla Konami, Miki zajmowała też się tworzeniem muzyki dla Thelonious Monkees na Love-de-Lic’s Moon. Miała też zaszczyt „otworzyć” album Ten Plants utworkiem - Tokyo Life.

 

Tokyo Life - an eccentric solo composition featuring youthful ethnic vocals and bustling electronic and organic forces

 

Pomiędzy tymi niezależnych projektów, Higashino pracował nad muzyką do kolejnej części Suikodena (Suikoden II). Nad tym albumem pracowała tylko ona i programista dźwięku - Keiko Fukami, więc pracy było od groma. Ale to nie zniechęciło jej do stworzenia najlepszego dzieła w swojej karierze. Powszechnie uważany jest ten album za magnum opus Higashino. Stworzyć 105 utworków, jest to jednam MEGA wyzwanie. Które zachowały oryginalny klimat pierwowzoru, oraz dodatkowo zawierał wiele tematów orkiestrowych i kilka piosenek. Po prostu MISTRZOWSTKIE dzieło. Na zachodzie soundtrack zebrał bardzo dobre noty. Miki wyreżyserowała również Genso Suikoden II Music Collection – Orrizonte, jest to archaicznie instrumentalny album. Zainspirowany sukcesem Suikodena II, do albumu poza kompozycjami jej autorstwa, znalazły się jeszcze utworki innych artystów, większość z nich powstało bez nadzoru Higashino. Jeszcze jako kompozytorka rezydenta, objęła możliwość stworzenia utworku furious electronic - Future is Now na Shinji Hosoe’s futuristic concept album 2197, w 1999 roku.

Ostatnimi dziełami Miki dla Konami była muzyka do dwóch części Genso Suikogaiden. Sama traktuje pracę jako „retrospectively” oferując wiele rozwiązań z poprzednich Suikodenów, ale z bardziej skomplikowanymi muzykalnie efektami oraz z lepszą jakością dźwięku. Oczywiście poza starymi utworkami, w nowej aranżacji, na soundtracku znalazły się też, nowe utwory. Poza tworzeniem muzyki do gier Konami, Miki musiała zajmować się też spotkaniami z zarządem firmy, zespołami odpowiedzialnymi na inne utworki do gier. Była też odpowiedzialna za jakość produkcji i rozwoju dźwięku. Działa jako kierownik różnych zespołów, a Konami jeszcze oczekiwało od niej, aby tworzyła duża ilość innych utworków. W mojej opinii szefów Konami trochę ponosiło, bo każdy człowiek ma pewne ograniczenia. Jej duża ilość obowiązków i to, że jest osobą, która od siebie oczekuje perfekcji, spędzała po 12 godzin dziennie w pracy. Jak sama stwierdziła, że przez to mało spała i była bardzo zmęczona. Z tego też powodu uważała, że jej życie osobiste na tym cierpi, a chciała bardzo poza praca założyć rodzinę i zostać matką. Przez to też, postanowiła w roku 2002 odejść z Konami i spełnić swoje marzenia. Ostatnią pracą dla Konami, którą stworzyła, była aranżacja fortepianowa do GRADIUS - Challenger 1985.

 

Looking back, she describes that trusting her feelings was the wisest decision that she ever made

 

POZA KONAMI:

Po odejściu z Konami, jej życie zmieniło się diametralnie. Mogła się skupić na swoim życiu osobistym, oraz ponownie wyjść za maż (tak przez pracę w Konami rozwiodła się – nie do końca podwierdzona informacja). Zmieniła miasto oraz została matka, czego bardzo pragnęła. Jednak nie porzuciła komponowania, a po prostu nie zajmowała się muzyka do gier. Jednak w roku 2005 na chwilę wróciła do branży, aby wspomóc innego legendarnego kompozytora, w osobie Yasunorio Mitsudy (pracowali razem już nad Ten Plants) nad soundtrackiem do 10,000 Bullets (Tsukiyo ni Saraba), które ukazało się na PS2. Muzyka do 10,000 Bullets została skomponowana w stylu jazzowego big bandu, a niektóre z utworków nawiązywały do rapu. Sama muzyka była chwalona za kreatywność. W tym samym roku napisała też B-side of Yu Michigoe’s debiutancki singiel dla Kazumi Mitome.

POWRÓT DO KONAMI:

W 2007 roku niespodziewanie Higashino wróciła do Konami z muzyka go gry Pop’n Music 15 ADVENTURE. Stworzyła dwa utworki, pierwszym był instrumentalny elektroakustyczny utworek pt. Las Song oraz podnosząca na duchu piosenka J-Pop – FU-FA. Rok później jest zremiksowany utwór z Life Force - Slash Fighter, w aranżacji techno-pop, trafił do gry Otomedius G. Poza tym nadzorowała retro aranżacje do Gradius Rebirth. Natomiast przez napięty grafik nie mogła się zaangażować w muzykę do Suikoden Tierkreis. Brała też udział w pracach nad charytatywnym albumie pt. The Land of the Rising Sun – GE-ON-DAN, który został przeznaczony, na pomoc ludziom, którzy ucierpieli, w trzęsieniu ziemi, w Tohoku.

Higashino jest jednak bardzo specyficzną LEGENDĄ BRANŻY, z tego względu, że pojawiła się znikąd, potem zniknęła, aby pojawić się z powrotem i znowu zniknąć. Jednak jedno jej trzeba przyznać, jest cholernie ambitna i utalentowana osobą, to dzięki niej mogliśmy usłyszeć GENIALNE utworki do Suikoden, Gradius, Tokimeki Memorial... Zawsze znajduje dużo optymizmu, aby tworzyć nowe albumy instrumentalne i wokalne, które mogą powstać nawet w jeden dzień. Wspomniała też kiedyś, że chce stworzyć album w francuskim stylu i zażartowała:

 

if someday, you go to a comic market, and find an old lady secretly selling CDs at the side that would be me

 

TWÓRCZOŚĆ:

W tym miejscu kończymy historie matki Suikodena.

Źródła:

http://www.vgmonline.net/mikihigashino/

http://en.wikipedia.org/wiki/Miki_Higashino

http://www.vgmonline.net/mikihigashinointerview/