Trzeci dzień rzucania palenia
Witam, witam i o zdrowie pytam. U mnie troszkę lepiej, o czym przekonacie się czytając poniższy wpis. Byle do przodu!
Dzień trzeci.
Godzina 5, minut 30, kiedy... psina mordę wylizałaaa :P Hehe pora wstawać, żeby to chociaż było mi do śmiechu – ta pora (niedziela DAFAQ!!!) i chęć zapalenia serdecznie odciągają mnie od wyjścia z łóżka. Luna nie może niestety załatwić się sama. Lecimy.
Błąkając się w gąszczu drzew i krzewów, a nade wszystko pierd(pipi)ych komarów, uświadamiam sobie, że nie jest tak źle. Gdy tak przemierzałem trasę spacerową w promieniach słońca (ehh jak romantiko wyszło :P) dociera do mnie, że na wyjściu zaczynam się pierwszy raz od nie pamiętam kiedy, delektować samym spacerem z sunią. WTF? Czyżby powoli nikotyna znikała z mojej głowy?
Obiad u młodej i teściów. Nie pamiętam kiedy tak chętnie i duuużo wpieprzałem, wciąż było mi mało. Z deka przerażające – jak bezdomny dorwałem się do suto zastawionego stołu. Nieważne, że inni też chcieli schaba – byłem pierwszy i już :P. Całe popołudnie spędziłem u niej, przebierając w ofertach płytek, kafelków, mebli, AGD i RTV. Dżizas, ile można oglądać te pierdoły? Zacząłem się dusić od natłoku tego wszystkiego i właśnie wtedy, nieoczekiwanie powróciła stara przyjaciółka, nikotynka, zagnieździła się w mojej głowie i aż do wieczora nie chciała wyjść. Twardo opierałem się chęci sięgnięcia po papierosa – udało się.
Wieczorkiem znów odpaliłem PS3 i BeeFa. Tym razem bez kuzynka, ale z kumplem pograliśmy trochę. Zgrany team, czołg i heli i świetne akcje odchodzą. Nie zawsze jednak jest różowo. Te mecze chyba mi nie pomagają, zjadam tyle nerwów, że spokojnie mógłbym nimi obdzielić kilku ludzi. Chwilowy głodzik, jednak nie tak mocny, jakbym się tego spodziewał. Chyba zaczyna stopniowo ustępować. Oby tak było.
Godzina 24, minut 15, kiedy... nałóg poszedł spać (i ja też :P). Jest dobrze, czuję, że już lepiej. Ja – nałóg 3:0. Trzymajcie kciuki!
