Psychonauts. Wspominamy pierwszą przygodę Raza

Tim Schafer jest jedną z najciekawszych person w naszej branży, a jego dzieła niemalże za każdym razem pokazują, że niewielu twórców może równać się z jego kreatywnym geniuszem i szaleństwem. Tylko on był bowiem w stanie stworzyć tak piękne dzieło jakim jest Psychonauts!

Każdy kto choć raz zagrał w Psychonauts doskonale wiedział, że nie jest to zwyczajna produkcja, obok której ot tak można sobie przejść obojętnie niczym obok każdej przeciętnej platformówki z tamtych czasów. Ekipa Double Fine Productions naprawdę popisała się nie tylko umiejętnościami programistycznymi, ale przede wszystkim kreatywnością, odwagą i nieszablonowym myśleniem, dzięki czemu już 21 czerwca 2005 roku zadebiutowała pierwsza przygoda Razputina!

Obóz dla młodych adeptów

Jak możecie pamiętać akcja Psychonauts miała miejsce podczas tajnego rządowego obozu dla młodych adeptów starających dostać się do tytułowej organizacji, pod nazwą Whispering Rock Psychic Summer Camp. Nasz główny bohatera znalazł się tam pierwotnie jako nieproszony gość gdy uciekł z cyrku po tym jak jego rodzice naciskali na to, aby tak jak oni został cyrkowcem. Młodzieniec wolał jednak zostać agentem i dzięki swojemu sprytowi dostał się właśnie tam gdzie chciał.

Po ukończeniu pierwszego treningowego kursu najsurowszego nauczyciela jakim był Morceau Oleander - jegomość o mocnym wojskowym zacięciu - Raz został zaakceptowany jako obozowicz i mógł rozpocząć naukę do czasu aż nie przyjadą po niego rodzice. W taki oto sposób zapoznał pozostałych nauczycieli. Był wśród nich oziębły Sasha Nein, zabawowa Milla Vodello oraz istna legenda organizacji Psychonauts podstarzały Mark Twainesque Ford Cruller. Każdy z nich był wyjątkową osobą, której nie można było odmówić talentu oraz dobrego pedagogicznego podejścia do dzieciaków - no może poza Oleandrem, który okazał się być jednym z tych "złych", którym musimy skopać zadki. Oczywiście bez większego spoilerowania nie będę wdawał się w szczegóły opowieści, bo być może wielu z Was jeszcze nie grało w tę absolutnie przegenialną grę, aczkolwiek powiem szczerze, że przed Psychonauts 2 zdecydowanie warto nadrobić zaległości!

Konspiracja Mleczarza!

Najlepszą rekomendacją stojącą za dziełem Tima Schafera będzie chyba to, że absolutnie każdy poziom jaki znalazł się w grze, każda główna postać i motyw, utkwiły w mojej pamięci na długie lata i nawet te 16 lat później bezbłędnie pamiętam swój pierwszy kontakt z tytułem na jego premierę. Sam mając 10 lat jak tytułowy bohater wspólnie z rodziną przechodziłem Psychonauts nie mogąc nadziwić się jak fantastycznie skonstruowana jest ta gra. Co prawda jej pełen i głęboki sens zrozumiałem dopiero za drugim przejściem z 2018 roku, ale nie zmienia to faktu, że całość wbija się w beret jak żadna inna przygoda.

Zacząć można by od plejady pokręconych bohaterów i ich bardzo zróżnicowanych osobowości. Wspomniany wyżej najstarszy członek załogi, Mark Twainesque Ford Cruller przez całą zabawę jest swego rodzaju przewodnikiem i doradcą Razputina, którego nasz heros może przywołać machając suszonym bekonem koło swoich uszu - wtedy głodny jegomość wychyli swą głowę z naszego ucha i podpowie nam co zrobić. Jedni powiedzą, że to chory pomysł, inni uznają, że po prostu śmieszny, ja zaś powiem, że właśnie takimi zagraniami zapada się w pamięć gracza na całe życie. Podczas naszej wycieczki po umysłach obozowiczów z Whispering Rock Psychic Summer Camp odwiedzamy aż 13 bardzo zróżnicowanych poziomów oraz cały obóz wraz z jedną sekretną lokacją dostępną nieco później wraz z rozwojem fabuły.

I może to zabrzmi nieco banalnie, ale naprawdę doskonale pamiętam każdy z nich, mimo że po drodze zdążyłem już ograć ponad 100 innych tytułów, o których raczej nie mogę powiedzieć tego samego. Na początku zaczynamy rozgrywkę od wojskowego obozu Oleandra, by następnie wstąpić do sterylnie czystego umysłu Sachy Neina - tu mogłoby się wydawać, że będziemy się nudzić, albowiem mamy do czynienia z bardzo pustym, zapiętym na ostatni guzik światem pod pełną kontrolą. Ciekawie zaczyna robić się jednak gdy Sacha zaczyna tracić panowanie nad tym co tak skrupulatnie stara się ukrywać i wtedy dzieją się rzeczy iście szalone.

Jeszcze dalej mamy okazję dowiedzieć się co nieco o bardzo radosnej Milli Vodello, która to pod niemalże hipisowskim płaszczykiem skrywa bardzo bolesną tragedię, która odcisnęła znaczące piętno na jej psychice i zakładam, że odcisnęłaby się na każdym, kto straci swoje dzieci. Żeby nie opisywać może całego Psychonauts, na koniec wspomnę o jednym z najciekawszych i najbardziej klimatycznie przygotowanych poziomów, z jakimi miałem styczność przez dosłownie całe swoje życie. Piszę oczywiście o słynnej już Konspiracji Mleczarza.

Gdy wchodzimy w umysł pewnego listonosza, który wydaje się mieć nieco nie po kolei w głowie, trafiamy do umysłu prawdziwego szaleńca dręczonego przez teorie spiskowe. Niby zwykła amerykańska dzielnica domków jednorodzinnych, szybko okazuje się placem działań tajemniczego mleczarza, któremu usługują dzieci roznoszące ciasteczka, które z kolei obserwuje dosłownie armia agentów specjalnych.

Kim jest Mleczarz? Gdzie jesteśmy? Kim są agenci? Kim są wspomniane dzieci? Czemu skrzynka na listy za mną chodzi? Czemu krzaki mnie fotografują? Co się dzieje? No absolutny geniusz w projektowaniu misji, pełne 10/10 i order najbardziej pokręconego designera w dziejach. A wszystko to zaczęło się od tego, że ktoś w biurze Double Fine Productions rzucił losowe hasło "Jestem mleczarem, a moje mleko jest przepyszne". No kto poza Timem Schaferem wpadłby na to, aby z czegoś tak nieznaczącego zrobić aż tak wspaniałą misję w grze?

Reasumując Psychonauts to jedna z najlepszych i najbardziej kreatywnych produkcji w całej naszej branży, a nadchodząca kontynuacja może być jeszcze lepsza! Zwłaszcza, że dzięki Microsoftowi Double Fine mogło zrealizować swoją wizję na tenże tytuł w 100% bez żadnych kompromisów.