Nie jesteśmy stąd
Słów kilka, czyli zaproszenie do międzygalaktycznej podróży.
To była sobota. Dzień przepełniony obowiązkami nakłonił mnie do przejrzenia repertuaru najbliższego kina. Szybkie kliknięcia lewym przyciskiem myszy, parę mrugnięć okiem i jedna myśl - Marsjanin, tak, to ten film na który koniecznie muszę się wybrać. Sugerując się układem gwiazd, w ultraszybkim tempie udało mi się dotrzeć do docelowego miejsca.
A Później? Później nic nie było już takie samo.
Powiem bez ogródek - jeśli jesteś fanem / fanką takich produkcji jak Interstellar, czy Grawitacja to nawet się nie zastanawiaj. Po prostu wydaj hajs na bilet, pójdź i zobacz. Nie będę wdrażał się w fabułę, nie ma sensu. Niech wystarczy Ci informacja, że główny bohater filmu, a mianowicie Mark Watney znajduje się na Marsie i musi przetrwać. Towarzyszące mu przemyślenia (dziwnym ?) trafem znajdą się i w twej głowie w trakcie seansu. Ja opowiem dziś o swoich.
Oprawa audiowizualna to klasa w sama sobie. Postawiłem już kropkę, ale pozwól, że napiszę „koniec, kropka” (uwaga: celowy zabieg). Wracając natomiast do samej osi fabularnej, nie zauważyłem żadnych nieścisłości, a akcja prowadzona jest w wyważonym tempie. Co więcej, wszyscy bohaterowie posiadają własną osobowość, która (w większości przypadków) przedstawiona w subtelny sposób, naturalnie, wymaga od widza własnej interpretacji. I wierzcie mi, tak musiało być. Na słowa uznania zasługuje również przedstawienie relacji pomiędzy wyżej wspomnianymi. Ekran kipi od emocji, ale także i…od humoru. Niejednokrotnie uśmiechniecie się pod nosem, bowiem nawet problematyczne sytuacje zostają przedstawione z dozą dystansu.
I tak też powinniśmy podejść do gwiazd, ponieważ tylko pozornie są tak daleko.
Autor: Łukasz Świtalski
Tytuł filmu: Marsjanin (The Martian) / 2015 / Ridley Scott
