Reboot a reboot
Jeszcze niedawno zastanawialiśmy się jak powinien wyglądać remaster. Dziś dochodzimy do kolejnego punktu ewolucji growego marketingu. Mianowicie czym powinien być reboot?
Rozumiem wydawców, że chcą na tytułach zarabiać jak najdłużej się da dlatego wypuszczają remastery, wersje GOTY itp. Wiadomo też, że są Remastery np. od Naughty Dog i remastery np. od Capcomu. Każdy z nich ma większą lub mniejszą rację bytu, bo "a to gra była 15 lat temu taka fajna, że chcielibyśmy Wam to dać w formie nostalgii na nowej generacji", "a to mamy pakiet tekstur, których nie umieściliśmy na poprzedniej konsoli, by mieć pretekst do wypuszczenia dopakowanej wersji" logiczne. No ale wytłumaczcie mi jaki jest sens robienia rebootów po jednej grze?? I nie chodzi mi o rebooty jak np. Mortal Kombat w 2011, który w tym przypadku był wskazany. Seria zbłądziła, twórcom brakowało pomysłu - jak było każdy wie. Także logicznym jest powiedzenie "Dobra, dosyć tego dobrego, stawiamy tego trupa na nogi" i wypuszczaniem gry na nowo, bo też dzięki temu można coś świeżego opowiedzieć, a przy niektórych tytułach jest to wręcz wskazane, by wszystko zresetować i postawić od zera. Albo wykorzystujemy licencję, robimy film a gra ma napędzić sprzedaż(vide Ratchet i Clank, SW Battlefront 2015) i to ma ręce i nogi.
Ale jaki jest sens robienia rebootu po raptem jednej grze(vide Mirrors Edge lub Prey). Czyli co? Jak mamy jakąś markę, zbyt długo zwlekaliśmy na jej kontynuację, że aż sami twórcy o niej zapomnieli, to potem mogą pójść do kupki wstydu i powiedzieć"Hej znalazłem zapomniany tytuł, skreślmy to co oferowała pierwsza gra i pod tą samą nazwą zróbmy to samo(Mirrors Edge) tylko dodajmy kilka nowych elementów, by się nikt nie czepiał albo zróbmy coś innego i powiedzmy, że to ta sama marka(Prey) to tak można? To jest w porządku? No nie wydaje mi się, a w takim przypadku to wiele gier w takim układzie nawet tragicznie słabych może znów się ukazać, np. E.T z Atari(wiem popłynąłem, ale tak mi się skojarzyło). Choć w sumie telewizja robi coś podobnego, więc nie jestem aż tak bardzo zdziwiony(vide Mamy Cię 2015)
Jak dla mnie reboot oprócz wcześniej wymienionej sytuacji powinien być w sytuacji, kiedy np. gra tak zbłądziła, że ok nie stawiamy jej kompletnie od nowa, ale np. wskrzeszamy markę, wydajemy np. jakąś starą część jako remaster, potem robimy przynajmniej przyzwoitą nową grę i badamy rynek czy ludzie wciąż tego chcą. Spójrzcie choćby na Rainbow Six Siege, gra świetna mimo niedociągnięć sieciowych i problemów z hakerami. Ok, z samym prawdziwym Rainbow Sixem ma niewiele wspólnego, ale zadanie swoje spełnia. Ludzie przypomnieli sobie o marce, nowi się zainteresowali, grają w nią namiętnie, więc teraz Ubisoft ma pretekst by stworzyć coś nowego, coś co uznamy za pełnoprawne R6 z kampanią godną Toma Clancy'ego, tak jak to było za starych części.
A tu? Jaki jest sens? To tak jakby wydawca powiedział" Nie mamy pomysłu na kontynuację, więc damy wam odgrzewanego kotleta. Bierzcie i jedzcie" Przecież takie Mirrors Edge nie było nawet serią, a twórcy mówią "Wskrzeszamy serię Mirrors Edge" No, krew mnie zalewa. A niestety moda na takie rebooty się zwiększa, bo nie tylko jest obecna w grach, ale też w np filmach(vide nowe Atomówki) A przecież w wielu przypadkach nazywało się to wcześniej prequel.
Z drugiej strony może to być też chęć zamydlenia oczu, tzn. twórca ma fajny pomysł na grę, okazuję się, że inspirację czerpie z klasyków, wydawca widzi to i zamiast ogłosić nową markę, mówi "MAMY TO, WRACAMY DO KORZENI, RESTART"(vide Doom). Czyli jakby nie patrzeć wychodzi, ze wydawca tak bardzo boi się strat, że pod takim czy innym pretekstem resetuje wszystko nawet po pierwszej części gry. Bo nową grę łatwiej zareklamować znanym tytułem niż kompletnie nowym. I nie zdziwi mnie jak za 5 lat np. takie Ubi powie "Robimy restart serii Tom Clancy's The Division"
