JLA - Ziemia 2

Nie jest żadną tajemnicą, że komiksy DC na przestrzeni lat tworzyły setki, jak nie tysiące osób. Historie o Batmanie, Supermanie, Flashu, Green Lanternie, Wonder Woman, Atomie, Green Arrole i dziesiątkach innych postaci wypluwane były w iście hurtowych ilościach, a ich autorzy nie zawsze brali pod uwagę dokonania swoich kolegów i koleżanek. Było jedynie kwestią czasu zanim ludzie zaczną się irytować, że kolejne historie nie niosą ze sobą żadnych konsekwencji. Z pomocą przyszli Julius Schwarz i Gardner Fox przedstawiając w 123 numerze Flasha koncepcję wielu światów. Tak powstał multiverse DC. Oczywiście każda broń może zostać użyta przeciwko swojemu właścicielowi, więc nie trzeba było długo czekać aby kolejni twórcy zaczęli mocno nadużywać możliwości stworzenia dowolnej historii z dowolnymi postaciami w dowolnym otoczeniu. Pomysły stawały się coraz bardziej absurdalne. Powstała na przykład ziemia 3839 na której Batman i Superman zaczęli działać już w latach trzydziestych dwudziestego wieku, a równolegle z nimi działał Kapitan Ameryka. Tak, ten z Marvela. 

Potrzebny był reset. W 1985 Marv Wolfman napisał historię która położyła kres wszystkim alternatywnym światom tworząc jedną spójną ziemię, na której historia mogła zacząć się na nowo. Tym razem z głową. Powstał Kryzys na Nieskończonych Ziemiach. Przez długich piętnaście lat trwał względny porządek, aż któryś z edytorów DC zadzwonił do Granta Morrisona i zapytał czy nie chciałby stworzyć nowego świata. W ten sposób wreszcie dochodzimy do dzisiejszej opowieści - Amerykańska Liga Sprawiedliwości: Ziemia-2.

Ziemia-2 to pierwsza, nieśmiała styczność z multiverse po wielu latach przerwy. Liga odnajduje rozbity samolot z martwymi pasażerami na pokładzie. Coś się jednak nie zgadza. Wszyscy mają przy sobie lipne pieniądze, a ich serca znajdują się po niewłaściwej stronie. Szybko okazuje się, że po świecie chodzi jeszcze jedna taka osoba - Alexander Luthor który tłumaczy Supermanowi, że pochodzi z innego świata i nie jest taki jak ich zły Luthor. Lex tłumaczy, że nasz świat zbudowany jest z materii, podczas gdy jego świat powstał z antymaterii, dlatego wszystko w nim jest odwrotne. Oznacza to, że tam skąd pochodzi, nie istnieje coś takiego jak Liga Sprawiedliwości. Zamiast tego, spustoszenie sieje Syndykat Zbrodni w skład którego wchodzą Ultraman, Owlman, Superwoman, Power Ring i Johnny Quick. Lex prosi naszych superbohaterów o pomoc, ponieważ sam nie jest w stanie poradzić sobie z siłami Syndykatu. Choć nie chętnie, Liga Sprawiedliwości odpowiada na wołanie o pomoc. 

Muszę przyznać, że przy pierwszym kontakcie nawet podobał mi się pomysł Morrisona. Historię czyta się lekko, złe wersje znanych bohaterów intrygują, a finał, choć względnie oczywisty jeśli dobrze się zastanowić, spełnia swoje zadanie i zostawia nas z drugim, żyjącym światem. Rysunki Franka Quitely prezentują się świetnie, jak wszystkie jego prace z resztą. Dla mnie największym problemem zawsze jest czytelność danego obrazka - czy mogę bez problemu ustalić kto, z kim i co robi. Quitely to bez wątpienia jeden z tych artystów, którzy nie mają z tym problemu. Nie żeby Ziemia-2 była wypakowana akcją, ale to co dostajemy jest jasne i czytelne.

Niestety, opowieść sporo traci, kiedy człowiek zaczyna się nad nią zastanawiać. Skoro ziemia-1 jest odwrotnością naszej ziemi, to dlaczego wśród złego Clarka Kenta, złego Bruce's Wayne'a, złej Diany Prince i złego Hala Jordana nie urzęduje zły Barry Allen? Zamiast niego dostaliśmy szybkiego Johnnego. Nie jestem nawet pewien, czy w świecie po kryzysie istnieje na tamtą chwilę ktoś taki jak Johnny Quick. Gdzie więc podział się zły Barry?

Wielka szkoda, że Morrison pokazał tylko jedną stronę medalu. Przecież, skoro na tamtym świecie istnieje zły Batman, to gdzieś musi też biegać dobry Joker. Jak wygląda, kim jest? Na te pytania próżno szukać odpowiedzi. Zupełnie jakby autor albo nie przemyślał do końca swojego tworu. Starałem się znaleźć jakąś informację na temat tego, czy postać pojawiła się w jakimś późniejszym zeszycie, ale nic nie znalazłem. 

JLA Ziemia-2 to festiwal sprzeczności - co wydaje się niezwykle właściwe, biorąc pod uwagę z jaką historią mamy do czynienia. Z jednej strony rysunki są fantastyczne, z drugiej brakuje konsekwencji w realizowaniu założeń, co skutkuje niewykorzystanym potencjałem. Całość klamrą spina poprawnie opowiedziana historia, dając nam komiks który mógł być wielki, a zamiast tego jest tylko poprawnie zrealizowanym wstępem do kolejnego kryzysu, który w 2011 musiał naprawić Flash przy okazji dając początek mocno kontrowersyjnemu New-52.

Jako bonus, na końcu dostajemy pierwszą podróż Barry'ego Allena do świata Jaya Garricka - ikoniczny tytuł "Flash Dwóch Światów" autorstwa Schwartza i Foxa o którym wspominałem we wstępie. Nie sposób było znaleźć na to miejsce lepszą historię, gdyż, jak już wspominałem, to właśnie ta historia przedstawiła światu koncepcję multiverse w DC. Jestem przekonany, że ludzie czytający oryginalne wydanie w 1961 zbierali szczęki z podłogi (kiedy już dotarło do nich co to znaczy dla przyszłości DC). Sama opowieść to typowo dla tamtych czasów przesadnie źli i dużo gadający złoczyńcy robiący przesadnie złe rzeczy. Mimo to, ciekawie było zobaczyć jak kiedyś prezentowali się Thinker, Fiddler i Shade. Tego ostatniego widzieliśmy już w unowocześnionej wersji w serialu The Flash, a Thinkera dostaniemy najpewniej w czwartym sezonie. Oby nie był zbyt dokładną kopią tego komiksowego.

Zapraszam do polubienia fanpage'a www.facebook.pl/coztym/ oraz na stronę bloga www.co-z-tym.bloog.pl gdzie znajdziesz wszystkie teksty w jednym miejscu. Dzięki :)