Recenzje gier

Ubisoft nieustannie rozwija Rainbow Six Siege, a ja systematycznie mam okazję logować się na serwery produkcji, by sprawdzić najnowszych operatorów, postrzelać do przeciwników i kombinować nad nowymi taktykami. Pod koniec 2020 roku powrót do gry ma szczególny charakter, bo tytuł trafił na nową generację, ponownie zapewniając mnóstwo frajdy.

Od oryginalnej premiery Child of Light minęło już ponad 4 lata. Jak wiadomo jednak, na Switchu sprzedaje się absolutnie wszystko, więc Ubisoft postanowiło zakasać rękawy i wypuścić leciwego kotleta na najnowszą konsolę Nintendo. Jak to skromne dzieło prezentuje się na Pstryku? Zapraszam do recenzji.

„A kiedy Baranek złamał piątą pieczęć, ujrzałem ołtarz z dusz męczenników, zabitych z powodu Słowa Bożego”.

Wiele złych słów padło pod adresem przehypowe’owanego Watch_Dogs (PS4), a jednak była to świetna i oryginalna produkcja, o czym przypomnieliśmy niedawno w Tanioszce. Teraz już bez wygórowanych oczekiwań – czy sequel dopracował formułę „GTA ze smartfonem w dłoni”?

Czym są misje „Legenda Mamuta” i kilka mniejszych dodatków, które dostajemy w edycji kolekcjonerskiej oraz rozszerzonym wydaniu Apex Edition? Cóż… nic niewartym kawałkiem kodu za stosunkowo duże pieniądze. No, to zapraszam do recenzji.

Odwiedź raj i spełnij swoje zobowiązanie. Nie ratuj świata, wystarczy, że wspomożesz tubylców. Zwiedzaj, morduj, poluj, eksploruj, zdobywaj, odkrywaj, zdobądź szczyt. Witamy w Kyracie.

Seria Assassin’s Creed miała wraz z Unity zaliczyć szereg rewolucji – w mechanice, oprawie i podejściu do rozgrywki wieloosobowej. Podobnie jednak do dziejącej się w tle rewolucji francuskiej, każda z nich zakończyła się dość tragicznie.

Kiedy zepsuła mi się wysłużona nokia i wybierałem nowy telefon w abonamencie, pani z sieci komórkowej próbowała mi wcisnąć smartfona. „Proszę pani” powiedziałem „telefon ma być do dzwonienia, nie potrzebuję ultraszybkiej reakcji w topowych aplikacjach na Androida”. "Ależ teraz to same smartfony” usłyszałem odpowiedź „każdy już ma dotykowy telefon.”

“Do what you want cause a pirate is free! You are a pirate!”. Cytatem z znanego utworu zaczniemy tę recenzję. Tekst ten idealnie oddaje nie tylko charakter całej gry, ale i samego głównego bohatera Edwarda Kenwaya. Człowieka wolnego, zawsze gotowego wyruszyć w drogę ku większemu bogactwu.

Historia wokół Far Cry 3: Blood Dragon jest bardzo zabawna gdy prześledzimy wszystkie przecieki do momentu oficjalnej zapowiedzi gry. Pierwsze skrawki informacji wyciekły dzięki brazylijskiej organizacji klasyfikującej gry. Później pojawiły się pierwsze materiały 1-go kwietnia, co wielu wzięło za nieudany żart. No bo gdzieżby w dzisiejszych czasach wydać grę osadzoną stylistycznie w klimacie lat '80 gdzie smoki będą strzelać laserami, a nasz bohater ilością jednolinijkowych sucharów pobije Strasburgera.

Mianem szaleństwa określa się postępowanie, które wykracza poza ogólnie przyjęte normy. Szaleniec nie potrafi nad sobą zapanować, najczęściej nie liczy się z niebezpieczeństwem, a jego zachowanie jest irracjonalne i ma destrukcyjny wpływ na jego najbliższe otoczenie. Taka definicja jest dla Was niewystarczająca?

Śledząc zapowiedzi tego tytułu można było sądzić, że PSP-kowa wersja skrytobójcy będzie jedną z najlepszych gier tego roku na konsolach przenośnych. Entuzjastycznych zapowiedzi i zachwytów nad grą końca nie było, a Ubisoft zapowiadał, że o odcinaniu kuponów nie może być mowy. Niestety z dużej chmury spadł mały deszcz...