Call of Duty: Finest Hour

Call of Duty: Finest Hour jest pierwszym spin-offem serii Call of Duty, które pojawiło się na konsolach. Stworzone przez Spark Unlimited w wersji na PS2 i Xboksa, a także EXACT Entertainment na GameCube, wydane zostało przez Activision pod koniec 2004 roku. Do produkcji użyto silnika RenderWare.

Mimo dzierżenia tego samego tytułu gra opowiada kompletnie inną historię w porównaniu do PeCetowego Call of Duty, przedstawiając sześć kompletnie nowych misji, które stanowią uzupełnienie komputerowej kampanii. Podobnie jak w głównym nurcie serii, także tutaj podzielono całość na trzy segmenty, w których wcielamy się w żołnierza innej nacji – Sowieckiej, Amerykańskiej i Brytyjskiej. Grając Sowietami, wcielamy się w szeregowego Sokolova, który swoją wędrówkę rozpoczyna pod Stalingradem, by skończyć ją w trakcie operacji Mały Saturn, która była rosyjską ofensywą przeciwko niemieckiej 4-tej armii pancernej. Edward Carlyle to Brytyjczyk w którego wcielamy się w trakcie kampanii w Północnej Afryce. W przypadku armii USA kierujemy z kolei sierżantem Chuckiem Walkerem, który swoją misję rozpoczyna od przejęcia Aachen, a kolejne etapy doprowadzają go do ostatecznemu ataku na Berlin.

Technicznie gra niestety znacząco odbiegała od PC-towej wersji, na co narzekano w recenzjach. Największym problemem jest ogólne średniactwo, zarówno w projekcie map, jak i ich wykonaniu. Częste problemy ze sferą audio także nie pomagały. Jednak mimo wszystko całość została przyjęta dosyć ciepło jako pierwszy, konsolowy CoD spoza nurtu głównego. Wersja na konsolę PlayStation 2 jako jedyna otrzymała wsparcie dla sieciowego trybu dla wielu graczy, pozwalając na udział maksymalnie 16 zawodników w jednym momencie.

Konsolowa wersja odniosła dosyć znaczący sukces, rozchodząc się w ponad 4,5 mln sztuk na wszystkie platformy, z czego aż prawie 3 miliony przypadły na PlayStation 2.