Fire Emblem: Thracia 776

Fire Emblem: Thracia 776 to turowa gra strategiczna wyprodukowana przez Intelligent Systems i wydana Nintendo na konsoli Super Famicom (SNES). Tytuł nie ukazał się oficjalnie na Zachodzie, ale istnieje jego fanowskie tłumaczenie.

Fabuła - Fire Emblem: Thracia 776

Thracia 776 to tzw. midquel Fire Emblem: Genealogy of the Holy War. Akcja rozgrywa się podczas drugiej części pierwowzoru, gdy wygnany ze swojego królestwa książę Seliph wciąż się ukrywa i przygotowuje do rzucenia rękawicy trzęsącemu całym kontynentem Alvisowi. Tym razem jednak głównym bohaterem jest ktoś inny, choć w grze pojawiają się twarze znane z poprzednika. Głównym bohaterem jest mianowicie Leif, który organizuje prywatną armię, by wywalczyć niepodległości swojego kraju - tytułowej Thracii.

Rozgrywka - Fire Emblem: Thracia 776

Trzon rozgrywki pozostał bez zmian względem poprzedniej części. Bitwy toczą się na mapach podzielonych na małe kwadratowe pola, po których poruszają się wszystkie walczące jednostki. Gdy nasi podopieczni znajdują się wystarczająco blisko nieprzyjaciela, możemy przeprowadzić atak. Włącza się wówczas animacja przedstawiająca wymianę ciosów. W grze pojawia się system Weapon Triangle obecny w Genealogy of the Holy War. Każdy z trzech podstawowych typów oręża ma tutaj wady i zalety, działając na zasadzie podobnej do zabawy w papier-nożyce-kamień.

Wytyczne podczas misji mogą być różne. Często jest to wyeliminowanie jednostek przeciwnika, ale zdarza się też ratowanie innych lub ucieczka przed przeważającymi siłami nieprzyjaciela. Rodzaje terenu bywają różne, co także ma swój wpływ na przebieg bitew. Do tego dochodzi też “mgła wojny” (po raz pierwszy w historii cyklu) zasłaniająca część mapy, a co z tym idzie potencjalne zagrożenia.

Po zwycięskich bitwach otrzymujemy doświadczenie, które pozwala rozwijać zdolności i poprawiać parametry podopiecznych. Warto dodać, że wzorem wcześniejszych i późniejszych odsłon Fire Emblem grywalne postacie reprezentują różne profesje (niektóre unikalne dla konkretnych bohaterów, jak ma to miejsce w przypadku Leifa).