Pozwólmy sobie na nowe doświadczenia - Przemyślenia Strudzonego #2

Obecnie żyjemy w czasach gdzie praktycznie większość znaczących produkcji z przeszłości doczekuje się swoistego odnowienia. I choć różnią się w jakości wykonania tak mają jedną wspólną część. Wraz z uruchomieniem tworzą fale wspomnień uderzających aż do rdzenia emocji gracza. Jednak przy całej swojej intensywności niekoniecznie będą nowym doświadczeniem.

Crash Bandicoot N.Sane Trilogy i Spyro Reignited Trilogy to wspaniale wykonane składanki, które w nowym wydaniu pozwalają jeszcze raz wejść w buty szalonego jamraja oraz poprowadzić uroczego fioletowego smoka w ich klasycznych przygodach. A to nie wszystko bo przecież już zapowiedziano kolejne odświeżone wersję Medievil i Resident Evil 2, które również prezentują się dobrze przed premierą. Ale nawet lepsza grafika czy poprawki w sterowaniu nie zmienią faktu, że po raz kolejny kierując Spyro pokonamy Gnasty Gnorca, sterując Crashem znowu skopiemy tyłek Cortexowi podobny sposób co kiedyś czy przy kolejnej premierze puścimy w niebyt złego czarnoksiężnika Zaroka. To prawdopodobnie znowu będzie fajna zabawa, lecz jakby się nad tym zastanowić, nie będzie w niej niczego nowego bo zrobimy to wszystko w ten sam sposób jak za czasów szaraka.

Być może w niektórych przypadkach powracających po latach zremasterowanych serii jest szansa na to, by w przyszłości można było oczekiwać kolejnych części, które nie będą wyłącznie retro odświeżeniami. Chociaż większość producentów raczej postawi na tworzenie remake’ów gier ze swojego portfolio. No bo po co tworzyć coś innego skoro konsumenci z przyjemnością kupią produkt opakowany wstążeczką nostalgii. Oczywiście nie ma takiego gracza, który zagrałby w każdego klasyka, dlatego część z nich pozna je pierwszy raz. Co nie zmienia faktu, że każdy ma choćby jednego, którego trzyma blisko serca. Jednak czy nie warto się otworzyć na nową twórczość i pozostawić to co już jest poniekąd echem przeszłości. Zwłaszcza, że czasami narzeka się na brak innowacyjności.