Obrońca Nowego Jorku

Spider-Man, jeden z najbardziej znanych i lubianych superbohaterów ze świata Marvela, nie miał do tej pory zbyt dużo szczęścia w branży elektronicznej rozgrywki. Gry z tego uniwersum wahały się na poziomie 50-70%, co nie jest zbyt dobrym wynikiem. I muszę przyznać, że na nowego "Spider-Mana" nie czekałem... do chwili kiedy zobaczyłem, że robi go studio Insomniac Games.

Nie będę ukrywał, że Spider-Man jest moim ulubionym superbohaterem. Do dziś ciepło wspominam kreskówkę z 1994, a trylogię "Spider-Mana" reżyserii Sama Raimiego, z ubóstwianą przeze mnie dwójką, oglądałem chyba z kilkanaście razy. Stąd też zawsze żałowałem, że gry w uniwersum człowieka pająka to co najwyżej poprawne twory, nie mające startu do batmanowej serii "Arkham" To mogło się jednak zmienić za sprawą studia Insomniac, znanego m.in z serii "Ratchet and Clank" czy gry "Sunset Overdrive", a więc niezwykle płynnych i dynamicznych gier akcji. Czy studiu udało się zrobić godnego konkurenta dla człowieka nietoperza?

Fabuła

Fabularnie "Spider-Man" przedstawia autorską historię, nie będąc bezpośrednią adaptacją z komiksów czy filmów, choć oczywiście pewne inspiracje i nawiązania są tutaj widoczne. Głównym bohaterem jest oczywiście Peter Parker, który nie jest już nastolatkiem, a 23 letnim chłopakiem, który od 8 lat  strzeże Nowy Jork jako Spider-Man. Historia zaczyna się w chwili, kiedy po wielu latach i potyczkach Spider-Man ma okazję na dobre wsadzić za kratki najgroźniejszego przestępcę zwanego jako Kingpin. Choć cała akcja lekko się komplikuje, charakterystycznie dla tego typu opowiastek, boss przestępczego półświatka trawa za kratki, odgrażając się że bez niego Nowy Jork legnie w gruzach w niecały miesiąc. Na efekty tych słów faktycznie nie trzeba było długo czekać, gdyż tuż po jego zniknięciu w mieście pojawia się tajemnicza organizacja "Demonów", która zdaje się mieć gorsze zamiary co do Nowego Jorku, nawet od samego Wilsona Fiska. Muszę przyznać, że oglądając sporo trailerów i gameplayów , oczekiwałem po "Spider-Manie"  płynnej i dynamicznej rozgrywki w pięknej oprawie graficznej, z efektowną, ale zaledwie poprawną historyjką. Insomniac Games stanęło jednak na wysokości zadania dostarczając dobrą, a nawet bardzo dobrą opowieść. Duża zasługa przypada tu świetnie wykonanym scenkom przerywnikowym oraz kreacją bohaterów. Sama fabuła choć rozwija się pomału, dając czas na oswojenie się z wszystkimi mechanikami, za połową gry nabiera iście filmowego tempa, oferując kilka niezłych zwrotów akcji ( choć te będą największym zaskoczeniem dla ludzi niezaznajomionych z tym uniwersum, gdyż wierni fani wiele z ich mogą po prostu przewiedzieć), po to by na końcu chwycić gracza za serce, serwując emocjonalny finał. Warto wspomnieć, że opowieść poznajemy nie tylko z perspektywy Spider-Mana, ale i samego Petera pokazując jego codzienne życie i obowiązki, oraz kilku innych postaci zaangażowanych w sprawę "Demonów".

Także świetnie wypadają bohaterowie opowieści. Nie ważne czy mówimy tu o Peterze, który mimo starszego wieku, dalej rzuca sucharami na lewo i prawo, o Mary Jane, która tutaj nie jest uroczą modelką, a reporterką Daily Bugle, ale oczywiście nie mniej uroczą, o antagonistach Spider-Mana, których intencje nie zawsze są oczywiste na pierwszy rzut oka, czy kończąc na perełce jaką są audycje J.Jonah Jamesona, który z wiekiem nie stracił dziennikarskiej ikry oraz charakterystycznego darcia ryja i z odpowiednim krytycyzmem podważa niemal wszystkie działania człowieka pająka. Każdej postaci poświecono odpowiednią ilość czasu i serca, by jak najwierniej oddać klimat tego uniwersum, a aktorzy podkładający głosy ( także w polskiej wersji językowej, choć z drobnymi wyjątkami) spisali się na medal.

Misje poboczne

O ile fabuła główna to najwyższa liga, o tyle misje poboczne pozostawiają nieco do życzenia. Choć wykonuje się je przyjemnie, płynnie i dynamicznie, to jednak nie da się ukryć, że są to proste i jakby nie patrzeć, powtarzalne aktywności. W przerwie od wątku głównego będziemy szukać starych plecaków Petera ( choć w tym przypadku jest sporo fajnych ciekawostek dla fanów), robić zdjęcia, pomagać Harremu przy stacjach badawczych Oscorp czy udaremniać liczne przestępstwa itd. Ta ostatnia aktywność jest najbardziej czasochłonna, gdyż gra oferuje aż 165 przestępstw do wykonania i choć te mini misje robią co mogą by wprowadzić odrobinę różnorodności, to przy takiej ilości ciężko jest tego dokonać i dość szybko może wkraść się tutaj nuda. Oczywiście poza typowymi znajdźkami, jest też kilka fabularyzowanych misji pobocznych, ale w zasadzie tylko jedna z nich jest rozbudowana na tyle, że posada nawet swojego bossa, a to za mało, by dodatkową zawartość ocenić jednoznacznie na plus.

Świat gry i mechanika

Akcja gry dzieje się oczywiście Nowym Jorku, a konkretniej w jego sercu czyli Manhattanie. Mapa gry jest ani przesadnie ogromna, ale nie jest też mikroskopijna i wielkość jest idealna do przyjemnego przemierzania jej za pomocą sieci. Zaskakujące jest to jak wiele pracy i wysiłku musiało pójść w zaprojektowanie ulicznego życia Manhattanu, podczas gdy większość gry spędzamy nawet kilkadziesiąt pięter wyżej. Wystarczy zejść chwilowo na ulicę, by zobaczyć prawdziwie żyjący świat. Jest tu dość spory ruch uliczny oraz pieszy, a piesi nie są tylko kołkami chodzącymi po linii prostej, a często zajmują się swoimi sprawami, reagując też na samego Spider-Mana w sposób pozytywny bądź też negatywny.

Ale oczywiście nie po to gramy w "Spider-Mana" żeby przemierzać grę na piechotę. Poruszanie się po mieście jest tutaj niemal najistotniejszym elementem rozgrywki, gdyż to on w dużej mierze decyduje o frajdzie płynącej z grania. A Insomniac Games dostarczyło jeden z najlepszych systemów bujania się na pajęczynach w historii gier o człowieku pająku. Jest bardzo intuicyjny i prosty w obsłudze, choć wymaga odrobiny treningu i wprawy. Do poruszania się przytrzymujemy przycisk R2, dzięki któremu Spider-Man wypuści sieć i zaczniemy się na niej bujać, naciskając krzyżyk na padzie można wybyć się wysoko w powietrze, by znów zaczepić sieć i kontynuować podróż, pamiętając, że sieć fizycznie musi mieć się do czego przyczepić. Do tego dochodzi szybkie przyciąganie się do budynków, wybicia żeby nabrać nieco prędkości i dający taki sam efekt nurkowanie. Gdy opanuje się te wszystkie proste mechaniki poruszanie się, jest bardzo satysfakcjonujące, a wręcz odprężające. Aglomeracja miejska sprawia, że poruszanie się może przypominać mini grę i w czasie rzeczywistym analizować i planować trasę np. wybić się z budynku, zanurkować by nabrać prędkości, szybko skręcić pajęczym zrywem i kontynuować swobodne swingowanie. Latanie na pajęczych sieciach, jest tak dobrze zrobione, że ani mi się śniło korzystać z szybkiej podróży ( korzystałem z niej w sumie tylko po to żeby z niej w sumie tylko po to żeby zobaczyć jak wyglądają sceny w metrze).

Drugą najważniejszą mechaniką jest sam model walki. Ten na pierwszy rzut oka jest inspirowany modelem walki z serii "Batman:Arkham", ale jest tu kilka istotnych różnic. Po pierwsze Spider-Man nie doskakuje ochoczo do wrogów jak Batman i jest do tego osobny przycisk pod trójkątem. Jeśli grało się w gry od Rocksteady to ta mała zmiana wymaga odrobiny przyzwyczajenia. Możemy walczyć w parterze lub wybijać wrogów w powietrze i kontynuować potyczkę, co zwiększa generowanie koncentracji. Ta służy zarówna do szybkiego wyeliminowania wroga, jak leczenia odniesionych obrażeń, więc nie raz trzeba się zastanowić czy lepiej się uleczyć czy wykończyć wroga od razu. Spider-Man w przeciwieństwie do Batmana nie polega na kontrach, a szybkich unikach. Gdy nad głową herosa rozbłyśnie pajęczy zmysł, szybko trzeba wykonać unik, szczególnie gdy w grę wchodzą bronie palne, bo Spider-Man nie jest kuloodporny nawet jedna seria z karabinu może pozbawić go większości punktów zdrowia. Podczas walki watro korzystać z szerokiej gamy gadżetów, które potrafią szybko wyeliminować wroga, bądź unieszkodliwić całe ich grupy. Od czasu do czasu można też eliminować wrogów po cichu, ale ten element walki nie jest zbyt rozbudowany i pomimo skradania i tak będzie czekała nas otwarta bijatyka. Ale odcinając się od prostego skradania to model walki jest bardzo dobry. Jest niezwykle płynny i dynamiczny, a przy tym bardzo miły dla oka podczas oglądania fenomenalnych animacji bohatera. Jedyny zarzut jaki mam do walki to czasem potrafi być zbyt chaotyczna, a praca kamery mogłaby pracować nieco lepiej. Dodatkowo mam wrażenie, że po ulepszeniu wszystkich gadżetów, walka stała się zbyt prosta jak na normalny poziom trudności, ale są to tylko drobiazgi, które nie wpływają na ocenę całości.

Lekko mieszane odczucia daje natomiast rozwój postaci. Wszystkie umiejętności odblokowujemy za pomocą punktów doświadczenia z trzech dostępnych drzewek. I naprawdę są tu przydatne umiejętności, które usprawniają poruszanie się, pozwalają rozbrajać wrogów, czy dodają nowe ruchy do walki. Tutaj nie mam żadnych zastrzeżeń, ale poza umiejętnościami, odblokowujemy także ulepszenia gadżetów, specjalne umiejętności czy nowe kostiumy dające specjalną moc kostiumu, która potrafi wyratować z niejednej sytuacji. Problem jest taki, że te rzeczy odblokowujemy za pomocą różnych żetonów, które dostaje się za wykonywanie misji pobocznych. W sytuacji jeśli ktoś nie będzie chciał wykonywać misji pobocznych, bo go znużą bądź po prostu będzie chciał się skupić na historii, nie odblokuje większości kostiumów i nie ulepszy gadżetów które mocno ułatwiają walkę.

Oprawa audiowizualna

Technicznie, jak przystało na studio Insomniac, gra stoi na najwyższym poziomie. Graficznie zachwyca tu niemal wszystko od pięknie wykonanego Manhattanu gdzie sporo budynków ma wymodelowane wnętrza, oświetlenie, tekstury, animacje twarzy, dystans rysowania, jakość wody i wszystkie animacje bohatera zasługują na słowa uznania. I nie ma tu mowy o żadnym obniżeniu jakości grafiki, bo gra poza tymi nieszczęsnymi kałużami wygląda lepiej niż na prezentowanych gameplayach. Przy tym gra jest niesamowicie dynamiczna oraz  płynna i nawet na zwykłym modelu PS4, utrzymuje stałe 30 klatek, tylko z okazjonalnymi spadkami.

Bezbłędnie i klimatycznie wypada też ścieżka dźwiękowa. Każdy utwór czy to podczas zwykłego poruszania się, walki, czy podczas scenek przerywnikowych został świetnie skomponowany i wpada w ucho. Szczególnie w ucho wpada utwór grany w menu głównym, który jest moim drugim ulubionym utworem usłyszanym w uniwersum "Spider-Mana" po głównym utworze z filmu "Spider-Man" z 2002 roku.

Podsumowanie

Spider-Man od studia Insomniac Games to niemal spełnienie marzeń dla każdego fana człowieka pająka. Świetna opowieść, dynamiczna rozgrywka, obłędna oprawa graficzna i klimatyczna muzyka sprawia, że nie tylko jest to najlepsza gra w uniwersum "Spider-Mana", ale także jedna z najlepszych tej generacji. Ta gra pozwala spełnić pewnie nie jedno dziecięce marzenie i pozwala jak nigdy wcześniej poczuć się jak Spider-Man.

Recenzja zajęła ex aequo trzecie miejsce w głosowaniu na najlepsze recenzje użytkowników PPE.