Gość - Evo24 (Muzyczne Wypociny i Wymiociny S2E1)

Witam w Muzycznych Wypocinach i Wymiocinach, czyli najbardziej nieprzewidywalnej serii blogowej na PPE! Po wielomiesięcznej przerwie wracamy z nowym sezonem. Poza tym, gościmy dzisiaj w studiu tak ważnego gościa, że musiał być na samym początku tytułu! Oto znany bloger, publicysta, ekspert w dziedzinie gier oraz ich krytyk - Evooooo Dwadzieścia Cztery!!!! Zapraszamy

Zaczynamy od świetnego utworu niezbyt znanego zespołu o nazwie Mulk (jeszcze z taką kreseczką nad u; ogółem znaczy to "miłość" po kaszubsku). Kapela wyłamała się z innej grupy - chodzi o Moose The Tramp. Tu podobieństwa do sekt się nie kończą, bo Mulk to mroczna, trochę niepokojąca muzyka. Tak jest z z "Milionem". Tekst jakiś tam jest, ktoś może powiedzieć, że głęboki, ale moim zdaniem trochę za mało konkretny, ale to nie jest najważniejsze! Posłuchajcie tej melodii. Przecież to jest hipnotyzujące jak mało co! A głos wokalisty (mimo, że na młodego nie wygląda) emanuje jakiś młodzieńczym wigorem. Krótko - słucha się tego wyśmienicie. 

Posłuchaliście i co - nie mroczne? Chm, sam zespół twierdzi, że oni sami tych piosenek nie tworzyli z myślą, by były jakieś niepokojące. Jednak wiele osób (w tym) ja coś tu zauważyły. Album "I" (pierwsza, jak pewnie się domyślaliście, płyta kapeli) nagrywany był w chacie w lesie na Kaszubach. I być może to od niej coś "przeniknęło" do utworów... Bo to jest mrok subtelny, nie stojący przed tobą i krzyczący: "Zgadnijcie kto przyszedł? To ja, mrok!" Tutaj jeszcze jeden fajny utwór:

Ale to i tak są dwa single, nastawione na to, by łatwo wpadły w ucho. Jak chcecie coś naprawdę ostrego to polecam utwór "Szaman". Słuchać!

Ta piosenka powyżej, i ta powyżej pochodzą z Fify 17. To najnowsza Fifa w jaką grałem i ostatnio do niej wróciłem (a dokładniej do trybu fabularnego). I przypomniałem sobie jaka tam była super muzyczka. Powiem nawet więcej: Sountrack FIFY 17 to kwintesencja relaksu. Jakby ktoś z jakiegoś powodu teraz chciałby wydać ścieżkę dźwiękową, to możecie mnie cytować i używać jako hasła reklamowego. Wracając do tematu: w grze można znaleźć bardzo wiele różnych gatunków, jednak większość zahacza o spokojną muzykę indie. Mówię, wam, można usiąść i się zrelaksować, poznając małych, nieznanych (no, paru mi tu jednak było znanych) wykonawców i poszerzyć swoje muzyczne horyzonty. Choć wszystkie piosnki były fajne, ja zamieszczam jednak te najbliższe memu sercu, te w których choć przez moment słychać gitarę ;)

Słowa wyjaśnienia i wewnętrzne przemyślenia.

MWiW wróciły, ale czemu? A czemu zniknęły? Tego pytanie nie zada nikt, ale i tak odpowiem. Zniknęły, bo nie miałem po prostu weny do pisania. Wracają, bo jednak coś się w mózgu (czy tam w sercu) poprzestawiało. Te blogi o muzyce zawsze były dla mnie taką motywacją by poznawać nowe utwory. Bo ja sam mam dziwną osobowość i źle się czuje z tym, gdy słucham ciągle tego samego (choć i tak to robię, ale walczę z tym jak mogę). I choć niesamowitych wyświetleń one nie mają, to zawsze ktoś wejdzie, ktoś posłucha, a może komuś się nawet spodoba to co opisałem/zrecenzowałem. Dobra, a co tu robi gość specjalny. Ogółem to była taka akcja - poprzedni sezon chciałem zakończyć super blogiem, gdzie parę osób z PPE podzieliłoby się swoim top 10 płyt wszech czasów. Problem w tym, że tekst napisała tylko jedna osoba, a mój własny nie cechował się szczególną jakością. Sezon pierwszy zakończył się więc bez jakiegoś specjalnego "łupnięcią", ale mówię wam - w tym na pewno będzie lepiej! A tu macie top pięć płyt muzycznych Evo24 :D:

[a nie, czekajcie, okazało się, że jednak top 4 :P]

4 Jinsei Kakete Boku Wa - One Ok Rock

Ten album jest tutaj, gdyż bardzo mi przypomina albumy Linkin Parku. Ogólnie piosenki OKR bardzo przypominają wymieniony zespół. Jakimś cudem głos wokalisty grupy brzmi bardzo podobnie do Chestera Benningtona. W każdym razie Jinsei Kakete Boku Wa to bardzo dobry album. Wbrew pozorom nie jest cały po japońsku. To jest charakterystyczna cecha tego zespołu. Konkretnie wokalista ma chyba najlepszy angielski akcent ze wszystkich innych zespołów. Jest wiele mocnych akcentów np. Nothing Helps, Ending Story ??, ale są też i spokojniejsze nutki np. The beginning czy Be the Light. Osobiście nie przepadam za 69 i Juvenile. Polecam z całego serduszka.

3 Bloodsuckers - VAMPS

Uwielbiam japońskie VAMPS. Ich muzyka bardzo mi odpowiada i miałem problem z wybraniem który jest album najlepszy. Po długich przemyśleniach stwierdzam, że jest to Bloodsuckers opowiadające o wampirach. Nie żeby Underworld, Beast czy Vamps były złe. Underworld jest bardzo metalowe i ciężkie, a to właśnie bardzo w nim lubię, Beast i Vamps są dość podobne do siebie (chociaż ten pierwszy ma więcej delikatnych utworów), ale to Bloodsuckers uważam za najlepsze. Ma wiele świetnych piosenek np. Lips, Inside Myself czy też moja ulubiona piosenka Vampire's Love, ale są też utwory, które są zwyczajnie za krótkie jak np. Bloodsuckers. Jest wiele ciężkich, np. Evil czy Damned, które nie są złe. Możliwe ten album sprawi, że wiele osób zacznie słuchać ich muzyki z tego względu, że jest zacznie popularniejszy i mniej metalowy niż Underworld próbujący wbić się w rynek amerykański. Nie każdy metal lubi. Polecam również posłuchać, jeśli macie ochotę na coś ostrego lub po prostu szukacie albumu mrocznym klimatem pasującego do naszych czasów.

2 Anti - HYDE

Prawdopodobnie mój ulubiony/najlepszy album tego roku. Jeśli tak mają wyglądać następne dzieła tego muzyka, to nie mogę się już doczekać, ponieważ zapowiedział on prace na kolejnym dziełem. A zatem Anti to troszkę taki lek na poprzedni jego album - Underworld . Cięższe utwory dalej tu są, ale stanowią znikomą ilość. Dużo piosenek jest żywiołowych, dwie są spokojne i mogą umilić komuś dzień (lub kogoś uspokoić). Ale niestety i ten album nie jest idealny. 2 piosenki są bardzo słabe, ale to może wynikać z moich preferencji. Tymi piosenkami są Lion i Two Faces (które przypomina mi inny album tego pana pt. 666). Cała reszta wykonuje doskonałą robotę. Promo do DMC 5 Mad Qualia ze swoim charakterystycznym refrenem czy halloweenowe Fake Divine to dopiero początek i zarazem genialne kawałki. Absolutnie świetne jest Another Moment czy piosenka z przekazem Set in Stone. Wymienione powyżej utwory (poza Lion i tym drugim) są moimi ulubionymi piosenkami w ogóle. Ten album posiada również prawdopodobnie jeden z najlepszych coverów Ordinary World. Jeśli nie boicie się J-Rocka, nie straszny wam hard rock, czy jesteście ciekaw tego coveru, to nie krępujcie się i idzcie słuchać. Gwarantuje wam FUN.

1 Hybrid Theory - Linkin Park

Pierwszy album zespołu, którego uwielbiałem i kochałem. Nie potrafię już zliczyć jak długo słucham LP i w sumie pewna blokada nadeszła w momencie śmierci wokalisty. Miałem ją przez rok, bo ciężko słuchało mi się ich piosenki wiedząc, że tego charakterystycznego głosu nigdy więcej nie usłyszę. Ostatecznie przełamałem blokadę po przypadkowym przesłuchaniu Heavy w pracy. Wiem, dziwne. W każdym razie niewiele mogę Hybrid Theory zarzucić. To świetny album, który wiele osób zapamięta. Każdy utwór jest mocny i pasują do niego te elementy rapu. Przyciągnie wiele miłośników rocka i hip-hopu, gdyż ten album ma chyba najlepiej wyważone elementy tych dwóch gatunków. Moimi ulubionymi utworami to Crawling, In The End (dla innych: "ta muzyka z radia"), My Decemper i Papercut. Czy jakiegoś utworu nie lubię? Szczerze mówiąc to nie ma takiej piosenki. Nie ma żadnej słabej piosenki. Ten album jest perfekcyjny. Podsumowując pierwsze miejsce, jeśli choć raz odpalicie to nigdy więcej nie będziecie chcieli jej wyłączyć.

I tym akcentem kończy te wydanie i zapraszamy za tydzień (żartuję, że za tydzień, prawdziwe blogi pojawiają się nieregularnie)!