Kącik czytelniczy cz.4
Kolejna niesamowita nowość- w ramach protestu o postanowieniach nowego zarządzającego blogami, daję piękny, zrobiony w profesjonalnym edytorze graficznym obrazek. Zapraszam.
Nadrobiłem całe uniwersów w trzech komiksach. Na serio, przed tym przeczytałem tylko trzy komiksy z Marvel Now! Mimo to, że nawet nie kojarzę niektórych postaci, ale mimo tego poszedłem do sklepu z pełnym przekonaniem, że jestem fanem i wiem o co chodzi. Jedyna logiczna reakcja na to co się zdarzyło to- czo? Komiks zaczyna się od pojedynki ziemi "naszej" z tą drugą(one miały jakieś numerki, ale żadnego nie pamiętam). Szkoda, że zajęło to tylko jeden zeszyt, a wątek "tych złych potworów które chcą rozwalić wszechświat"(też nie pamiętam nazwy) został zupełnie pominięty. Multiuniwersum ulega w końcu rozpadowi, a wszystkich(prawie) ratuje oraz tworzy nowy świat... Nie powiem kto ponieważ nie chcę spoilerować. Hickman jest chyba takim Marvelowskim odpowiednikiem Johnsa- specjalizuje się w opowieściach z dużym rozmachem. Tutaj jest tak samo- jeśli ktoś mówi, że Infinity War było epickie, to zobaczcie to. Tylko to zakończenie... Co prawda uniwersum zostało zresetowane, ale nie zostało to wytłumaczone w żaden logiczny sposób. W DC było lepiej.
Do Legionu Samobójców dochodzi nowy członek- Killer Frost. Dostaje ona na początek swoje pięć minut i muszę powiedzieć, że to najlepsza od dawna nowa postać w tej drużynie. W drugim zeszycie zaczyna się jednak główny wątek- Liga Sprawiedliwości dowiaduje się o istnieniu Suicide Squadu. Wcześniej bym nie pamiętał, że jedni o drugich nie wiedzą, ale jak tak się zastanowić, to mogą oni mieć jednak coś przeciwko funkcjonowania tej grupy. Dwie drużyny się zderzają, jednak jest to tylko sposób Max Lorda(więksi fani pamiętają, nie pojawia on się tutaj pierwszy raz) by zdobyć pewien groźny artefakt z siedziby Suicide Squadu. Zbiera w tym celu drużynę członków pierwszej wersji drużyny, którzy mają ostro na pieńku z Amanda Waller. Jest to historia, chociaż ciekawa, wiele razy już przerabiana w komiksach. Mamy właśnie do czynienia z dziwnym albumem- przy sztampowej i przewidywalnej, acz luźnej i przyjemnej historii, mamy tu również świetne postacie które są dokładnie jakby wyjęte z oryginalnych serii! Rysunki są dobre, niczym się nie wyróżniające. Szlag- znowu za dużo o fabule.
Nie jestem fanem komiksów znającym się na fachu od lat 70.. Ba- czytam je tak na dobre od jakiś 2-3 lat! Dlatego też nie słyszałem wcześniej o antologii Relax. Pomimo wysokiej ceny nie dałem się w sklepie(ok. 90 złotych) odstraszyć i komiks kupiłem. Mamy tu trzynaście opowieści różnych, wielu bardzo znanych nie tylko w Polsce, ale i za granicą, autorów reprezentujących różne gatunki. Znajdziemy tu kilka science fiction, historycznych, obyczajowych i humorystycznych dla dzieci(jeden trochę mniej dla dzieci...). Wszystkie stoją na najwyższym poziomie fabularnym, chociaż oczywiście pewne spodobały mi się trochę mniej- były za długie, lub momentami trochę nudnawe. Rysunki we wszystkich komiksach są też świetne, a zbiór uzupełniają informacje o funkcjonowaniu oraz historii pisma z czasów PRLu. Czy mam faworyta? Oczywiście-"Dżdżownice" Janusza Christy. Polecam każdemu młodemu i starszemu fanowi komiksów.
Tytus, Romek i A'tomek to seria legendarna i nie ma co nawet tego przypominać. Co zawiera ten komiks? Prezent dla fanów małpiszona na jego 80 lecie w formie zbioru pierwszych tomów oraz tych nigdy nie wydanych. Widać tu ogólnie całą ewolucje Tytusa przez lata. Mam swoje spostrzeżenia- kiedyś to było! Nie no, na serio- komiksy z szympansem w roli głównej w mojej opinii było z początku świetne. Akcja była wartka, chronologiczna, absurd gonił absurd, a wszystko okraszone było specyficznym poczuciem humoru. Tym czasem w późniejszej części tego temu otrzymujemy króciutkie, momentami w całości, momentami częściowo(na prawdę, wygląda by ktoś dał w Paintcie wypełnienie koloru po pijaku) pokolorowane krótkie paski z pozbawieniem charakterystycznych cech o których pisałem wcześniej. Dla mnie tragedia. Nie wiem czy wytrwali fani przez lata zauważyli jakąś różnicę, być może to tylko mi się tak zdaje, ale widać tu ewidentny spadek jakości.
W Mass Effecta za dużo to nie grałem, chociaż o uniwersum wiem dosyć dużo. Nexus Początek dzieje się więc, we wstępie przed wydarzeniami ze wszelkich gier, za to jej dalsza część przed "uwielbianą przez wszystkich" Andromedą. Historia skupia się na Sloane Kelly(nie wiem czy występowała ona w grze; zdaje mi się, że nie)-szefowej działu ochrony na Nexusie. To ona przed zahibernowaniem całego statku miała przypilnować by wszystko było zapięte na ostatni guzik. To ona ma też pierwsza się obudzić. Zdaje jej się, że właśnie to nastąpiło. Okazuje się jednak, że obudziło ją przedwcześnie awaria stacji spowodowana atakiem tajemniczej Plagi- niestety prawie taka sama zostaje do końca książki. Była ona pisana przez dwóch autorów- zdaje mi się, że nastąpiła ich zmiana mniej więcej w połowie z tendencją końcową. W pierwszym czuć jakby pisał to z długimi przerwami- chociaż czytało się przyjemnie do niczego to nie zmierzało. W drugiej za to jest lepiej- widać, że opowieść ma swój kierunek, do którego oczywiście sukcesywnie zmierza. Zakończenie jest zaskakujące, dobre i uświadamia, że w pierwszej części dobrze zobrazowana została bohaterka.
Czyli jedna z tych książek na tym portalu, którą czytali wszyscy. "Jak wygląda tworzenie waszych ulubionych gier wideo"? Ta księga daje odpowiedz. Autor książki postarał się swoje historie oprzeć o własne wywiady z twórcami, a nie o jakieś tylko artykuły przeczytane w niedziele po obiedzie. Wszystkie zewnętrzne źródła są jasno oznaczone przypisem. Wyszczególnionych rozdziałami gier mamy tu dużą różnorodność. Od wielkich hitów, przez rewolucje małych zespołów, po dzieła poszczególnych osób. Bardzo fajnie, że autor chce na prawdę wprowadzić nas w historię, czego dowodzi świetny wstęp i epilog. Dobrze też, że nie wszystkie historie są zakończone happy endem, czyli wypuszczeniem gry i światową modą na ten tytuł.
