Kolejny pierwszy raz
Widziałem ostatnio w TV materiał o tym, że naukowcom z Kanady udało się przeprowadzić eksperyment polegający na usunięciu z mózgu myszy komórek odpowiedzialnych za złe wspomnienia. Jeśli udałoby się coś takiego zostawać u człowieka, można by pomóc wielu ludziom, którym traumatyczne wspomnienia nie pozwalają na normalne funkcjonowanie w społeczeństwie. Mam tu na myśli np. ofiary gwałtów lub molestowań oraz żołnierzy wracających z działań wojennych.
Materiał, który wspominam na wstępie podsunął mi pomysł na krótki wpis. Skoro jest możliwe usuwanie negatywnych wspomnień, to tym bardziej można usunąć z ludzkiej pamięci te pozytywne. Spytacie się pewnie, jaki sens ma pozbywanie się miłych wspomnień? Ma sens, ale wynika on z powódek czysto hedonistycznych. Wyobraźcie sobie, że przeżywacie na nowo pierwszy pocałunek, pierwszy seks. Po raz kolejny przeżywacie pierwszą bójkę w obronie ukochanej kobiety. Znów jesteście w stanie zobaczyć po raz pierwszy łzy szczęścia na jej twarzy. Adrenalina towarzysząca pierwszej egzotycznej wycieczce powraca. Jesteście w stanie obejrzeć swój ulubiony film i znów po raz pierwszy poznać jego zakończenie. Odpalacie „Uncharted 2” i emocje związane z pościgiem na dachu pociągu przeżywacie kolejny raz po raz pierwszy.
Nie ma zamiaru dzielić się wami osobistymi aspektami życia, które chciałbym przeżyć jeszcze raz. Nie ma także zamiaru pytać Was o nie. Skupię się na elementach kultury masowej, czyli grach i filmach.
Jest kilka filmów, które mocno wpłynęły na moje życie. Gdy kończyłem ich seanse zawsze żałowałem, że nie będę mógł powtórnie przeżyć tej cudownej chwili. Że nie będę mógł wykasować ze swojej pamięci tego obrazu, aby ponownie zobaczyć go po raz pierwszy. Jakie to filmy? A no takie: „Efekt motyla”, „Piła”, „Prestiż”, „Zapaśnik”, „Koneser”, „Mr Nobody”, czy „Dom zły”. Oraz wiele innych, których nie jestem sobie teraz w stanie przypomnieć.
Jeśli chodzi o gry to na pewno po raz kolejny chciałbym zagrać w trylogię „Uncharted”. Wiem, że są już cztery części, ale przygoda z czwartą częścią jest cały czas przede mną. Najlepiej wspominam pierwszą część przygód. Ta gra ocieka zajebistością. Nie idzie się od niej oderwać. Wręcz prosi gracza, aby szedł do przodu, eksplorował kolejne lokacje i ukatrupiał coraz to liczniejszych i lepiej uzbrojonych przeciwników. „Uncharted” odpaliłem w urlopie letnim parę lat temu i przez tą grę nie zdołałem się opalić. Nie udało się wyjść z mieszkania, tak mnie wciągnęła.
Zdecydowanie chciałbym przeżyć kolejny pierwszy raz z dwoma grami Davida Cage'a. Mam tutaj na myśli „Beyond: Dwie Dusze” oraz „Heavy Rain”. Związane jest to z faktem, że przedmiotowe gry scenariuszami stoją. Gdy raz już go poznamy, cała gra wiele traci na rozrywce. Zapewne niewielu osobom nie było dane zagrać w te produkcje i spokojnie mógłbym w tym miejscu przytoczyć moje ulubione fragmenty, ale nie zrobię tego z ostrożności, gdyż nie chciałbym nikomu popsuć zabawy z tymi grami.
Chciałbym ponownie przeżyć strach towarzyszący pojawieniu się pierwszego lickera na komisariacie w Resident Evil 2, albo radość płynącą z pokonania ostatniego bossa w Crash Team Racing. Tak sobie jednak myślę, że z usuwaniem pozytywnych wspomnień, aby przeżyć te chwile ponownie po raz pierwszy wiąże się spore niebezpieczeństwo. Co się stanie, gdy zapragniemy przeżyć cudowną chwilę z naszego życia kolejny raz, ale tym razem ona się nam nie spodoba. Jakby to wpłynęło na nasze dalsze życie? Rzeczą pewną jest, że pozytywne zdarzenia z naszej przeszłości często gloryfikujemy i nadajemy im większą wartość, niż w rzeczywistości one miały. Traktujemy je po prostu sentymentalnie. A sentyment jak wiadomo nie jest obiektywny. To co teraz wydaje się bardzo przyjemne, kiedyś takie nie musiało być. Upływ czasu i tęsknota za latami młodzieńczymi powodują, że nadajemy przeszłym zdarzeniom zbyt dużą wartość. Taką, której w przeszłości nie miały.
A Wy jakie zdarzenia ze swojego życia gracza, kinomaniaka, czy entuzjasty książek chcielibyście przeżyć ponownie po raz pierwszy?
