Czy gry to sztuka ?
Czy gry to sztuka pytam, odpowiadam i się zastanawiam.
Pytanie nurtujące graczy od chwili powstania ich medium. Przez lata mieliśmy do czynienia ze zmianami definicji sztuki i definiowaniem jej na nowo...
STAROŻYTNOŚĆ I ŚREDNIOWIECZE
...bowiem gdybyśmy żyli w starożytności bądź w średniowieczu to nasze medium uważane byłoby za rzemiosło jak garncarstwo czy malarstwo. Dobry rzemieślnik umiałby wykorzystywać dobrodziejstwo Unreal Engine 4 i tworzyłby gry na podstawie określonych reguł. I tu zakrzykniecie - „Ale przecież gry tworzy się według określonych schematów” - i oczywiście macie rację. Są strzelaniny, platformówki, gry fpp i wiele wiele innych gatunków. Robienie czegoś według określonych schematów spotkałoby się z aprobatą przodków. To co dziś wytykamy w Call of Duty czyli odtwórczość byłoby wielbione w tamtych czasach. A wszelkie przejawy innowacyjności pokroju Flower czy Journey byłyby tępione w zarodku. W średniowieczu tak jak dzisiaj mamy w cudzysłowie „gry pospolite i wyzwolone”. Analogicznie można by przenieść to na grunt dzisiejszych rozważań i sztuką pospolitą można by nazwać tasiemca Call of Duty, a sztuką wyzwoloną gry odbiegające od schematyczności (słowo indyki samo się nasuwa prawda).
RENESANS
Tutaj gry byłyby ciężkie do zdefiniowania ponieważ renesansowa koncepcja piękna odwołuje się bezpośrednio do antyku czyli do piękna i symetrii. Jak wiadomo ideałów nie ma, a koncepcja gry idealnej to pijacka mrzonka. Ale spróbujmy zdefiniować grę w epoce renesansu. Musiałaby być idealnie wyważona pod względem ilości akcji i dialogów. Powinna mieć odpowiednią ilość elementów skradankowych i strzelania do wroga no i przede wszystkim powinna być piękna (czy takie jest GTA 5? sami sobie odpowiedzcie). Dodam jeszcze, że twórcy renesansu byliby zadowoleni z aparatury mocap ponieważ fascynowali się proporcjami ciała człowieka i dynamizmem ruchu (Fifa 14 :).
BAROK
Tu będzie trochę łatwiej ponieważ dzisiejsze platformówki i gry FPP (w szczególności Mirrors Edge) budzą skojarzenia z epoką baroku. A dlaczego ? A no dlatego, że barok to dynamizm i kreatywność oraz przepych i bogactwo. Jeśliby skojarzyć Far Cry z dynamizmem i kreatywnością, a serię Crysis z przepychem i bogactwem (w tym wypadku graficznym) to mamy gry barokowe jak na dłoni.
ROMANTYZM
To po prostu duchowość, uczucia i emocje. Journey, ICO, Shadow of the Colossus. Romantyczny bohater jest „sam” wobec otaczającego go monumentalnego świata. Gdyby podpiąć jeszcze pod to romantyczne zrywy rewolucyjne to mamy Final Fantasy VII jak w pysk strzelił.
O takich nurtach jak fowizm, kubizm i futuryzm oraz wielu innych nie będę się na razie wypowiadał ponieważ to jest materiał na książkę.
Więc czas na podsumowanie.
To co napisałem powyżej są to tylko rzecz jasna luźne rozważania o tym jakie byłyby gry gdyby wynaleziono je kilka tysięcy lat temu.
Gry same w sobie nie mogą być odrębną gałęzią sztuki.Mówi się o pojęciu sztuka filmowa, co moim zdaniem jest błędne ponieważ wzorem średniowiecza film uznałbym za produkt rzemieślniczy. Podobnie jest z medium growym. Gry same w sobie choć nie wiem jak by były podkręcone pod względem artystycznym nie mogą być sztuką. Za to sztuką wg mnie są odrębne jej elementy jak muzyka czy art-booki. Artystyczne części składowe gry łączą się w jedną całość – gotowy produkt na sprzedaż. Jako artystów bez wątpienia uznałbym...designerów. Nie rzadko są to mega utalentowani ludzie tworzący całe uniwersum (stąd wspomniane art-booki dołączane do niektórych edycji kolekcjonerskich gier). Sama gra nie może być sztuką, może być jedynie elementem składowym powiedzmy instalacji artystycznej (polecam obczaić na youtube artystę Nam June Paika, który jest uważany za ojca wideoartu). Gdybyśmy umieścili w instalacji artystycznej film z gameplayem jakiejś gry to byłaby to sztuka; w innym wypadku to tylko albo i aż gra, nic ponadto.
A wam jakie gry kojarzą się z konkretnym stylem w sztuce ?
Wszystkie ilustracje do bloga pochodzą ze strony Worth1000.com
http://www.worth1000.com/contests/24941/video-game-renaissance
