F jak foch squaresoftera, odc.5678/ W co gracie w weekend? #49

  Piszę tego bloga, gdyż uważam się za strasznie niedocenioną osobę na ppe. Czuję nawet, że inni kradną moje pomysły i coś z tego mają. 

  Jak zapewne niektórzy z Was wiedzą, jestem tym nolifem ze spróchniałymi zębami, który co tydzień pyta użytkowników ppe o to, w co grają w weekend. Niewinny żart wobec Iva, który przywędrował tu z nieistniejącego już NeoGo.pl uczynił ze mnie blogera i pokazał mi własną wartość. Moi stali bywalcy sprawili, że zacząłem się starać przy wpisach, czasem mniej, czasem bardziej, ale i tak wracali do mnie, nawet jeśli pisałem niepochlebnie o tytule, który im się podoba lub robiłem sobie zwyczajnie jaja.

  Mam jednak dość czytania na głównej tego na co wpadłem wcześniej sam. Napisałem kiedyś o Fallout New Vegas, blog sycha, który wpadł na napisanie historii tej serii po przeczytaniu mojego wpisu trafia na główną. Piszę o Duście, recenzja innego użytkownika trafia tam po jakimś czasie, piszę o Super Mario Galaxy, recenzja Repipa SMG2 trafia później na główną. Kłócę z się z BlondSpaceBoro o DC w komentarzach i co widzę? Roger dodaje później wpis o DC, opisując poszczególne miejsca swojego TOP10 czterema zdaniami. Nie postarał się chłopak. Zresztą z niektórymi HP tez było podobnie. Raz tam napisałem o jakiejś ogrywanej grze, że zabrałbym ją na bezludną wyspę, później w jednym HP pyta się graczy o tytuły, które zabraliby na bezludną wyspę. Tak samo było jak raz napisałem o irytującym mnie Shifcie. Oczywiście pytanie o irytujące rzeczy w grach też było. Jakimś dziwnym trafem pecety trafiły na portal po tym jak mu to zasugerowałem w naszej prywatnej rozmowie. Czuję się jak frajer. Pamiętam jak w wielu HP pisałem o ogrywanych tytułach, za co byłem często minusowany, więc portalowa góra wymyśliła, że takie murzyny jak ja będą im nabijać kliki swoimi wpisami na blogach.

  Jak weszły blogi, to wrzucałem blogi z muzyką z gier. Inni użytkownicy też. Znudziło mnie to po jakimś czasie, więc dodałem wpis z muzyką z anime, specjalnie nie wymieniając anime z Polonii 1 i shonenów, żeby inni użytkownicy mogli dopowiedzieć resztę. Niejeden ich wpis zasługiwał na główną. Jakimś dziwnym trafem trafił tam wpis Rogera z 2010r. 

  Mam niezły ubaw z Hiva, człowieka sukcesu, który ma kasę, ma PS4, z którego streamuje, ma rodzinę, jest legendą ekstrima, który przy okazji nie sprawdził się w MS,  spuścił Konsolowisko.pl do kibla i ma mniej komentarzy na swoich wpisach od jakiegoś lubelskiego obdartusa. Nie ważne co zrobiłeś i co osiągnąłeś. Wystarczy, że znudzą cię gry a inni ludzie, którym fascynacja nimi jeszcze nie minęła, szybko to wychwycą i zaczną porównywać twoją radosną twórczość do dexxa.  

  Osobiście uważam, że Veteranus, Senix, Dark i Daaku nie są ode mnie lepszymi blogerami, ale są wspierani przez władze portalu, więc mają zapewnioną główną. Gdybyście Wy decydowali o tym, czy tam trafię, to jestem pewien, że byłbym tam na sto procent. Zamiast tego były jakieś nieudolne próby naśladowania mojego cyklu zwane wspólnym graniem. Niestety pytanie z góry wszystkich o ich gamertaga, czy psn id przypomina oznaczanie drobiu na ubój a nie jakieś miejsce, gdzie nawet jak ktoś nazywa postacie z innych gier nickami innych użytkowników, czy ciągle robi sobie jaja z TLoU, to nic mu nie grozi. Moi stali bywalcy gadają ze sobą prywatnie, grają ze sobą, pomagają innym w zdobywaniu trofeów. I o to właśnie mi chodziło. Tu nikt nie patrzy, czy ktoś lubi MS, Segę, Sony, N, czy retro. Możecie się śmiać z kapsla, ale gdybyście mi kiedyś powiedzieli, że on kupi Wii i będzie cisnął po hejterach Nintendo, to bym nie uwierzył. 

  Wiecie w co gram i macie mnie i moje sejwy jak na dłoni. Niektórych pewnie dziwi skąd we mnie tyle entuzjazmu, dlaczego równie mocno bawi mnie dobry horror, jak zbieranie Poków, ale ja taki jestem. Chciałem wszystkim pokazać, że pomimo tego, że najbardziej lubię stacjonarki Sony, to potrafię chwalić Gearsy, Halo, gry Segi i N. Gdyby nie to, to taki maniak Halo jak Adorian nigdy by mnie nie odwiedził. Nie jestem typem człowieka, który narzeka na brak czasu na gry, na to, że są za krótkie, to pewnie przez to, że zawsze mogę sięgnąć po jakiegoś jrpga lub rpga. Jestem zaś osobą chorą na brak kasy. ale pogodziłem się z tym i kombinuję jak zagrać na konsolach, na które mnie nawet nie stać.

Czy znacie definicję szaleństwa? To robienie ciągle tego samego. Dlatego też nie dodam w najbliższym czasie wpisu o tym, w co gram. Piszę obecnie dalszą część TOP50 [miejsca 29-23] i z chęcią skrobnąłbym coś o tych grach a nie mogę. Ciwa, nie płacz, że jutro nie będzie mojego wpisu. Ivo, złap go za rękę, żeby się nie załamał, złap go za tą rękę, którą Cię ciśnie w SFIV i mu ją wykręć. Będziesz miał jeden problem z głowy.

Na do widzenia stary hiphop z Polski pt. Szare Dni.

Od razu mi lepiej. Squaresofter, chłopie, weź ty się lepiej w garść, bo słabo jest dzisiaj z tobą.

  Dobra, przekonaliście mnie wszyscy. Wstęp już mamy. O to w co gramy w ten weekend zapytał już Mike, więc grzeczność nakazuje mi odpowiedzieć.

  W ten weekend zagram już dwudziesty trzeci raz w Resident Evil 3 (PSone). Rzecz dzieje się przed wydarzeniami znanymi z RE2 oraz po nich. Główną bohaterką jest Jill Valentine, śliczna policjantka z oddziału specjalnego S.T.A.R.S., a raczej z tego, co po nim zostało. Miasto Raccoon zostaje opanowane przez żywe trupy. Policja, która miała stać na straży porządku, zostaje zjedzona żywcem. Sytuacja jest beznadziejna. Jill jednak się nie poddaje i postanawia uciec z tego przeklętego miejsca. Nie wie jednak, że w mieście grasuje broń biologiczna typu Tyran. Nazywa się Nemezis i będzie prześladował nieustraszoną Amerykankę przez całą grę. Został on wyprodukowany przez Umbrellę, firmę odpowiedzialną za całą tą katastrofę.

  RE3 daje w kilku miejscach możliwość wyboru zachowania się Jill. Zazwyczaj sprowadza się to do wyboru, czy ma ona walczyć ze swoim prześladowcą, czy dać przed nim nogę.

  W survival horrorze od Capcomu wprowadzono kilka nowości względem poprzedników. Dodano m.in. szybki obrót o 180 stopni, unik, który jest jednak dosyć losowy, możliwość strzelania w wybuchowe obiekty oraz narzędzie służące do produkcji różnego typu amunicji. Ta ostatnia rzecz jest największą zaletą tej części. Amunicja do pistoletu, do strzelby, przeróżne typy amunicji do granatnika, czy pociski do potężnego Magnuma to coś co misie lubią najbardziej. Produkowanie w kółko tego samego typu amunicji prowadzi do produkcji większej ilości pocisków danego typu a nawet do powstania ich potężniejszej wersji.

  Po przejściu gry możemy zagrać w tryb Najemników, gdzie na własnej skórze dowiemy się, ile potrafią członkowie oddziału specjalnego Umbrelli, którzy zostali wysłani do Raccoon w celu zażegnania kryzysu. Im lepiej radzimy sobie w tym trybie, tym lepszą ocenę uzyskamy za jego przejście, co przełoży się bezpośrednio na odpowiednią ilość punktów, które możemy wydać na karabin maszynowy, karabin Gatlinga, czy wyrzutnię rakietową, wszystkie z nieskończoną ilością amunicji. Możemy także wykupić pakiet z nieskończoną amunicją do każdego typu broni w grze. I co Ty na to, Nemezis?

  Oprócz tego, po przejściu RE3 na poziomie wyższym niż łatwy, zdobywamy karty opisujące losy postaci z serii RE w tak zwanym Epilogu. Wszystkich razem jest 8, więc żeby zobaczyć każdą z nich, to należy przejść tyleż razy samą grę.

  Po jednokrotnym przejściu RE3 zdobywamy także klucz do pewnej przebieralni w mieście, w której Jill może się przebrać w inne ciuchy. Do wyboru jest 6 strojów, w tym jej strój podstawowy z RE oraz strój Reginy z Dino Crisis. Co ciekawe, podstawowy strój Jill z RE3 został uwzględniony także w remake'u jedynki na GameCubie.

Jak będę miał dobry humor, to napiszę coś jeszcze o RE3 dziś albo jutro.