W co grał Jana w 2019

 

1. Mario Kart 8 Deluxe - Od dawna lubie pogrywać w wyscigi kartów, a konkurencja w tej dziedzinie jest naprawdę mocna, jednak ostatnia część Mario Karta to zupełnie inny nie spotykany wcześniej poziom niekończącej się grywalności. Tak naprawdę ciężko tu znaleźć jakąś wadę i chyba tylko brak kampanii może być rysą na tej idealnej produkcji, całą reszta to dzieło niemal wybitne, postacie,trasy,skróty, cała mechanika i balans rozgrywki to istny ból pały, w pewnym momencie grałem tak dużo że gierka zaczęła mi się śnić po nocach i nie pamietam kiedy ostatnio jakaś produkcja zryła mi tak garnek. Gra roku i jak dla mnie jedna z lepszych w tej dekadzie.

 

2. Ori and the Blind Forest - O grze zostało już napisane praktyczne wszystko, że gra z duszą, że dzieło sztuki, że gierka to hicior i zasługuje na maksymalne noty i po zagraniu muszę się z tym wszystkim zgodzić. Ori niby nie odkrywa ameryki i jest przedstawicielem metroidvani który w ostatnich latach jest bardzo popularny jednak przedstawiony świat, historia i klimat wznosi ten tytuł na wyżyny i wszystko w tej produkcji zagrało jak trzeba. Po zaliczeniu tytułu w passie, postanowiłem kupić sobie ten tytuł na płycie i praktycznie przed samym potwierdzeniem przeczytałem że gra ma zostać przeniesiona na switcha więc postanowiłem odczekać i w przyszłości zaliczyć tą wspaniałą przygodę po raz kolejny, ale tym razem na konsoli Nintendo.

 

3. Castlevania Bloodlines/New Generation - Tu mamy do czynienia z grą którą znam dosłownie na pamięć bo miałem ją lata temu na smd, a przez kolejne co jakiś czas zaliczałem ją na emulatorach. W 2019 los chciał że przeszedłem ją dwukrotnie, raz na smd mini i raz na cyfrowej kolekcji na switchu i moje niezdrowe uwielbienie do tej gry znowu odżyło. Nie będę ukrywał że jestem fanbojem tej gry i jest to moja ulubiona część serii, a ost z tej odsłony słucham na siłowni nawet raz w miesiącu. Tak kocham Bloodlines szczerą miłością i moja ocena napewno nie jest obiektywna, ale nic na to nie poradzę, a na rok 2020 postawiłem sobie za cel kupno oryginału na smd, choć nie jest to taka tania sprawa.

 

4. Ninja Gaiden Black - Świetna, doskonała, perfekcyjna i szokująca wykonaniem jak na swoje czasy. Zwykłego Ng przeszedłem lata temu na xboxie i do dziś mam go w kolekcji jednak nadarzyła się okazja ograć wersję z dopiskiem Black bo pojawiła się w passie i tak naprawdę chciałem tylko sprawdzić jak to wygląda, skończyło sie na zaliczeniu całej przygody. Co tu dużo gadać, gierka to prawdziwy gral wśród slasherów i najwyższa możliwa liga, podczas grania człowiek zapomina że ta gra ma już na karku tyle lat bo praktycznie w żadnym elemencie nie odstaje od dzisiejszych standardów, a często je przewyższa. Po zaliczeniu Blacka postanowiłem na gorąco odpalić dla porównania pierwszą Sigme na ps3 i też skończyło sie na tym że została przez mnie zaliczona, jednak mimo wyraźnej poprawy grafiki i ulepszenie kilku lokacji ( płonące dojo i opadajace liście wisni to petearda) to jednak moim zdaniem wypada pod wieloma wzgledami gorzej od Blacka. Sigma jest mocno ułatwiona, animacja lubi zwolnić, czasem lokacje muszą się dograć, a misje dla Ratchel to straszna nuda tak więc NG Black moim zdaniem jest najlepszą wersją jedynki i zdecydowanie tą wersję szczerze polecam.

5. Resident Evil: The Darkside Chronicles - Kilka lat temu przeszedłem większość celownikow na wii i bawiłem się świetnie jednak dopiero w tym roku kupiłem zappera i okazało się że dzięki tej przystawce gra sie w te gry jeszcze lepiej. Co do samej gry to jest rewelacja i jak ktoś jest fanem klasyczych odsłon bedzie w niebowzięty bo gra uderza wlaśnie do największych fanów kusząc znanymi lokacjami i muzyką. Już w prawdzie porzednia cześć The Umbrella Chronicles jest doskonałą produkcją jednak w Darkside Chronicles wszystko zostało mocno dopracowane i mamy do czynienia z grą niemal idealną.

 

Gry zaliczone w 2019, wydane w 2019

 

1. Messenger+dlc - Świetna staro szkolna metroidvania w klimatach klasycznych Ninja Gaidenów, dla mnie rewelacyjny tytuł, grałem jak obłąkany robiąc wszystko na 100%. (gra wyszła w 2018, ale pudło jaki i fabularne dlc jest z 2019)

2. Crash Team Racing Nitro-Fueled - Rewelacyjny rimejk klasyka w którego zagrywałem się na psxa, miałem spore obawy co do tej gry bo rożnie już bywało, ale operacja się udała i gra się w to tak samo dobrze jak w oryginał. Nie jest to rimejk 1 do 1 i nie należy go też tak traktować,niby jest podobnie, ale w tu jeszcze bardziej wszystko się na dobrym wyskakiwaniu, driftowaniu i tym samym odpalania dopałki, stopień trudności też troszkę podwyższony i tak jak oryginał bez problemu ogrywało się na hardzie, tak tutaj miałem na tym poziomie ogromne problemy. Gra niemal idealna, ale moim zdaniem Mario Kart zawiesił poprzeczkę bardzo wysoko i obecnie jest królem jeśli chodzi o wyścigi Kartów.

3. Gears 5 - Przyznam że choć nie miałem x360, to jakoś udało się zaliczyć wszystkie części i przy każdej się świetnie bawiłem. W tym roku kupiłem xone i ponownie ukończyłem stare części plus czwórkę, która może nie ma tej mocy to jednak wciąż dawała radę, ale Gears 5 przeszedł moje najśmielsze oczekiwania. Stara formuła była grywalna to jednak było trzeba cos zrobić żeby utrzymać się przez kolejne lata i trochę się obawiałem tych wszystkich nowości. jednak jak się okazało niepotrzebnie bo wszystko praktycznie zagrało. Pół otwarty świat i pomocny robocik, którego możemy ulepszać i modyfikować daje pojedynkom duży powiew świeżości, cała reszta to stare dobre Girsy z piekna grafiką i klimatycznymi lokacjami.

4. Resident Evil 2- Długo było trzeba czekać na rimejk drugiej części Residenta, jednak ten moment w końcu nastał. Sama gierka prezentuje się wręcz rewelacyjnie, na widok kilku lokacji przyspieszało serce i ogólnie grało się wybornie, jednak jest co mi nie daje spokoju, a mianowicie brak oryginalnego ost (które można kupić za dodatkową kasę, fuj!) i duże nieścisłości w obu scenariuszach, które dla mnie nie mają często sensu i wręcz sobie przeczą. Mimo to uważam że to bardzo dobra gra, jednak oryginału nie zdołała przebić.

5. Devil May Cry 5 - Z diabłem jestem od samego początku, bywały znakomite części jak 1,3,reebot, jak i te mniej fajne jak 2 i 4. Piątka zdecydowanie należy do tych lepszych, a szlachtowanie maszkar to orgia dla oczu, system walki to żadna nowość i kto grał w poprzednie części wie czego można się mniej więcej spodziewać, jednak to co tu się wyprawia przechodzi na jeszcze wyższy poziom. Żeby w pełni docenić system walki trzeba zaliczyć gierkę co najmniej dwa razy i wykupić większość zagrań, tak naprawdę dopiero wtedy postacie pokazują swoje prawdziwe oblicze. Minusy tej gry to dużo nudnych lokacji i trochę świrniętych japońskich dziwactw jak tańczący Dante, albo broń/motor (najgorzej że w niektórych momentach cholernie skuteczna), ale ta seria już tak ma i chyba jedynka była najpoważniejsza.

 

Top 10 dekady

 

1. Mario Kart 8 Deluxe - Nie jestem z tą serią od początku i dopiero na Gamecubie na własnej skórze przekonałem się w czym tkwi fenomen tego zjawiska i z Braciakiem młóciliśmy jak szaleni, gra była idealna i moim zdaniem kontynuacja na Wii nie do końca sprostała oczekiwaniom. Jako że odpuściłem zakup WiiU musiałem na kolejną część poczekać troszkę dłużej, ale było warto bo switch dostał dopakowaną wersję z wszystkim dlc. Na początek zrobiłem sobie wszystkie trasy na 50 cc, 100cc, 150cc, póżniej postanowiłem zobaczyć jak się gra z innymi ludżmi i jako że nie jestem zwolennikiem grania przez sieć to jednak się skusiłem. Oczywiście moje umiejętności zostały zweryfikowane i lekko nie było, ale dzięki temu poznałem wiele skrótów i to że można sobie zostawić żółwia na tyłach jako tarczę. Póżniej wrociłem do singla i zrobiłem wszystkie 200cc i lustrzane odbicia po czym postanowiłem odstawić tą uzależniającą grę, a licznik wskazywał ponad 60 godzin. Chciałem pograć w coś innego i tylko dlatego przerwałem sesje w MK8, taka właśnie jest ta gra, jak zassie to nie ma zmiłuj się bo to produkt niemal idealny, który nigdy się nie nudzi.

2. Sonic Mania Plus - Wreszcie nastał ten dzień i po wielu latach fani doczekali się bezpośredniej kontynuacji Sonikow z smd ( hedgehog 4 episode 1 i 2 nie wliczam bo to trochę inne gry). Za grę odpowiada kilka fanowskich grup które wspólnie przy namaszczeniu segi wypluły tego masakratora i co by nie gadać czuć miłość i pasję w tym produkcie i to mi się właśnie w tej grze podoba. Levele i muzyka to głównie remiksy najlepszych przygód z jeżem, oczywiście układ leveli mocno się zmienił i są bardziej zakręcone oraz dłuższe od oryginalnych. Są też dwie całkiem nowe postacie oraz nowy tryb gry, który działa na troszkę innych zasadach (zbieramy postacie ,dwie na ekranie, reszta w zapasie i jak umieramy wszystkimi to mamy ostateczny game over) ale również przynosi dużo frajdy. Klimat i stara szkoła i kto nie ograł Sonikow na smd tego omijają wszystkie smaczki.

3. Super Mario Galaxy 2 - Już pierwsza część pokazała że Nintendo ma wiele świeżych pomysłów, ale to co oferuję dwójka przechodzi ludzkie pojęcie, świetnie zaprojektowane levele, niezliczona ilość miodu i ciekawość co bedzie dalej, taki właśnie jest ten Marian.

4. Super Mario Odyssey - Kolejny Marian i kolejna tona świeżych pomysłów, w tej części motywem przewodnim jest czapka i ogrom możliwości jakie ona daje i jakby na przykład kogoś zastanowiło jakby to było pograć rybą z świata smb to teraz może się przekonać bo dzięki czapce możemy wcielać się w różne postacie. Brzmi prosto i jest proste, ale ile przy tym zabawy, reszta to stary dobry Mario, który jak zwykle wciąga jak bagno. Brawa dla N że ciągle szuka nowych pomysłów i przez tyle lat utrzymuje Mariana w najwyższej formie.

5. Shadow of the Colossus - Z Ico i Kolosami jestem od samego początku i od tamtej pory zaliczyłem obie produkcje po kilka razy na ps2 i ps3, na samą wieść o rimejku tego drugiego podskoczyłem z radości choć były pewne obawy. Cień Kolosów to całkiem inny rimejk niż niedawno wydany RE2 i mamy tu do czynienia z przeniesieniem gry 1 do 1, czyli krótko mówiąc nowa wersja oprócz nowego wyglądu niczym się nie różni od oryginału i nawet kamera potrafi tak samo zirytować jak na ps2 . Mimo pewnych niedoskonałości uwielbiam zapuszczać się w ten magiczny świat, nowa grafika nadała znanym lokacjom nowego wyrazu i często złapałem się na tym że traciłem czas na podziwiane widoków zamiast galopowania bezpośrednio w kierunku kolosów. Jedna z tych gier które albo się pokocha na całe życie, albo oleje ciepłym moczem, ja zaliczam się do tych pierwszych i mnie rimejk kupił tak samo jak oryginał.

6. God of War 3 - Po rewelacyjnej jedynce i jeszcze lepszej dwójce przyszedł czas na nextgenową trójką, która w pewnym sensie jest zwieńczeniem zmagań Kratosa. Pod kątem samych slasherów może nie jest to górna półka, ale brutalność,efektywność, qte i ogolnie świetnie przedstawiona mitologia Grecka to wspaniała sprawa, a w tej części Kratos rozprawia się z większością śmietanki z Olimpu i robi to w pięknym stylu.

7. Wiedźmin 3 - Ta gra to u mnie pewien rodzaju ewenement i wyjątek od reguły jaką się kieruje bo zazwyczaj omijam gierki z typowo pecetowym rodowodem i nie grałem w poprzednie częśći, a uniwersum znałem raczej powierzchownie. Dlatego mimo że cały świat oszalał na punkcie tej gry to ja byłem ostrożny i nie kupując swojej kopii wolałem pożyczyć od znajomego i obawy zostały rozwiane. Wiesiek 3 to dla mnie wspaniała przygoda z świetną muzyką, słowiańskim klimatem i zadaniami pobocznymi które wciągają tak samo mocno jak główna oś fabularna. Także gierka chwyciła i to konkretnie bo spędziłem z nią ponad 100h z czego 20 to spokojnie zeszło na samym gwincie, później kupiłem edycje goty żeby ograć dlc i spotkał mnie mały zawód bo zapisy nie były kompatybilne, ale po chwili ryku ruszyłem z przygodą od początku i zaliczyłem jeszcze raz tym razem z dodatkami.

8. Hotline Miami - Najpierw myślałem że to jakaś popierdółka jednak jak załapałem o co chodzi to nie mogłem się oderwać od konsoli bo gra uzależnia jak narkotyk. W grze giniemy od jednej kuli i rozgrywka opiera się na powtarzaniu w kółko tych samych sekwencji i uczeniu się leveli na pamięć, brzmi harcorowo i trochę tak jest, ale po jakimś czasie łapiemy o co chodzi i zaczynamy siać rozpierduchę. Klimat lat 80 i muzyka to małe mistrzostwo świata i idealnie komponuje się z gameplayem do tego nieskończona ilość miodu tak mnie porobiła że początkowo kupiłem Hotline Miami w cyfrze na ps3, póżniej cyfre na ps4 by jeszcze póżniej zamówić od chińczyków wersje pudełkową na ps4.

9. Ori and the Blind Forest - Gierka od dawna mnie intrygowała jednak jako że nie miałem xone mogłem o niej tylko pomarzyć jednak w końcu nastał ten dzień i konsola ms trafiła pod moje strzechy. Ori to żaden tam odkrywczy gameplay bo mamy do czynienia z ostatnio bardzo modną Metroidvanią z sporą ilością elementów platformowych jednak cała historyjka, klimat tętniącego życiem lasu robi tutaj robotę i na pewno jest to gra do których będę wracał przez następne lata.

10. Split/Second Velocity - Od zawsze lubie dobre wyścigi Arcade, a w czasach PS2 byłem wielkim fanem serii Bornout jednak ostatnia część zatytułowana Paradise kompletnie mi nie podeszła i odbiłem się niczym od ściany i wtedy zupełnie z zaskoczenia wleciał szpil, który wypełnił tę luke. Split/Second nie jest do końca tym samym co Bornout bo tworcy dali nam możliwość uruchamiania (po nabiciu specjalnego paska) przeróżnych przeszkadzajek, które znajdują się na trasie, może to być helikopter zrzucający bombe, dźwig z kulą do rozbierania budynków, można wysadzać okoliczne budynki lub stacje benzynowe itp. Wszystko to ma wpływ na wyścig i realnie wpływa na wygląd trasy i czasem można zrobić taką borutę że po następnym okrążeniu możemy nie poznać trasy. Polecam z całego serca na ps3/x360 lub xone bo gierka działa w wstecznej.

 

Topki przerzuciłem z Discorda gdzie wielu użytkowników zrobiło swoją, a całość będzie można przeczytać już za kilka dni na stronie CrossPlay https://www.crossplay.pl/  gdzie wszystkich serdecznie zapraszam bo chłopaki odwalają kawał dobre roboty.  

W galerii znajdziecie jakie gierki i konsolki kupiłem w 2019. Co do growych planów na następny rok jak i może kilka następnych to nie przewiduje zakupu nowych konsol i myślę że w zupełności starczy mi zestaw xone+ switch, a do tego retro konsolki, które w tym roku zostały mocno zaniedbane. Mam zamiar grać na tych konsolach jeszcze długi czas, a ps5/xbox planuje kupić jakieś 2 albo i 3 lata od premiery, wszystko na spokojnie, bez pośpiechu. 

Szczęśliwego nowego roku.