Infinite Stratos 2: Ignition Hearts

Infinite Stratos 2: Ignition Hearts to pierwsza gra z cyklu Visual Novel na podstawie dzieła Yumizuru Izuru na konsole PlayStation. Została ona wydana głównie z myślą o fanach serialu telewizyjnego na PS3 i PSV. 

Infinite Stratos 2: Ignition Hearts prezentuje gatunek Visual Novel (czytanki) o charakterze Mecha/Ecchi. Panowie ze studia 5pb. postanowili zrobić z tego uniwersum symulator randkowy. Świat przedstawiony w Infinite Stratos opowiada o grupie uczniów, którzy testują IS tak zwane egzoszkielety. Naszym głównym bohaterem jest uczeń o imieniu Ichika Orimura. Nie wiadomo z jakich przyczyn to jedyny mężczyzną na świecie, który może prowadzić tytułową maszynę. Żeby fabuła nie wiała nudą dookoła niego pojawia się nie mała grupka dziewczyn ubiegające o jego względy. Początek otoczki fabularnej jest równorzędny z pierwszym odcinkiem drugiego sezonu serialu telewizyjnego noszący ten sam tytuł co gra.

Odnośnie rozgrywki to tutaj nie mamy większej filozofii. Naszym zadaniem jest dobieranie odpowiednich kwestii, pytań bądź odpowiedzi głównego bohatera, tak aby zadowolić nasze adoratorki i czasem nie złamać ich serc. Gra oferuje również parę smaczków dla fanów anime w postaci karty kolekcjonerskiej, zdjęć czy oryginalnej ścieżki dźwiękowej znanej z anime, dodatkowym atutem działającym na korzyść Infinite Stratos 2: Ignition Hearts jest automatyczny zapis stanu gry co kilka sekund, co ułatwia tym samym graczowi rozgrywkę. Samo menu gry jest dość łatwe w obsłudze, że nawet laik VN da sobie spokojnie radę. Odnośnie kwestii odwzorowania to tutaj fani mogą być umiarkowanie zadowoleni, ponieważ do oryginału grze trochę brakuje, a sam wątek nie kończy się równorzędnie z drugim sezonem anime, niemniej jednak nie powinni doznać jakiegoś wielkiego rozczarowania.

Trzeba jeszcze nadmienić, iż kreska postaci, tła oraz zabawa kolorami jakimi autorzy nas uraczyli również stoi na bardzo dobrym poziomie. Odnośnie Seiyuu (Aktorów Głosowych) to tutaj mamy parę gwiazd z tej branży, a chodzi dokładnie o Toyoguchi Megumi czy Hanazawa Kanę. Jedynymi bolączkami tego typu produkcji jest dostępność, a co idzie w parze z brakiem choćby angielskiej wersji językowej.